Van huis uit: een co-productie

Yoni is thuis en dat is een prachtig bericht !

Vanmorgen vroeg werd alles in stelling gebracht om joeri transfervrij te krijgen voor een bezoek aan Spanje bij Ome Robbie en tante Wil maar voordat deze kerel de grote wereld gaat ontdekken trekken we de slingers uit de lade. Joeri werd om 10 uur door zijn chauffeur opgehaald (Remco bedankt) en via een extra instap van Marja richting Schiphol vertrokken. Met zijn eerste internet ticket, maakt deze kerel de stap in multimobiliteit en dat terwijl je 12 jaar bent. Bikkel ik ben jaloers op je, alleen al om bommetjes te maken in hun zwembad !

Om 10.30 gaan we naar Delft om Yoni in stelling te brengen, raar dat we daar voor de laatste keer (hopelijk althans) naar toe gaan.

We treffen een opgefleurde meid in bed klaar voor vertrek, maar dat kan nog niet helemaal, de chirurg moet nog langs komen en de prikinstructies van de trombose worden aan joke uitgelegd.

Onderwijl is het 11.30 en ik ga me gereedmaken voor de eerste sessie revalidatie, ik rol van het Hypolitus naar het bethel, via de Rabo naar de ingang, met deze temperaturen geen pretje maar dat hoort erbij, opvallend is dat ik denk aan stoepen en straten dan bv een looppad door de bosjes als de weg doodloopt, je zou enorm balen als je aan de zijkant van het gebouw staat en je wel door een smal paadje zou kunnen lopen maar niet met zo’n rolstoel. Ik torpeder mijn rolstoel als functionaliteit voor korte duur, of hij het nu leuk vind of niet.

Ik meld me enthousiast, zo van, dit is de kerel waar het hele revalidatiecentrum van gaat horen, handtekeningen na de prestatie!

Ik wordt keurig ontvangen door Arjan, hij geeft me de formulieren met de weekplanning en ik vervoeg me naar de wachtkamer.

12.10 (ja 10 minuten later) komt Els mijn therapeut, ik voel me goed en ga met haar een gesprek aan over hoe en wat en later.

Er worden metingen gemaakt van de omvang van mijn linkerbeen, in verhouding tot mijn rechterbeen is er een groot verschil, vocht en ander reparatiesmeerselen die nog in mijn inwendige lieswond zitten zullen door middel van natuurlijke afvloeing en training moeten slinken, de omvangverschillen zitten over de tien centimeter.

Er wordt een krachtpunt moment bepaald, hoe sterk is de linkerbovenbeen, wat kan ik ermee en hoe ver moet ik gaan.

Maximale score voor goede revalidatie is een 5. Op alle 6 de punten wordt de 5 gehaald ! (op naar hoofdstuk 2).

Dit is een goed teken om prothese beheersing mogelijk te maken, ik moet trainen op bepaalde manieren van bewegen, draaien, zitten en liggen.

Ik krijg van Els ook direct een aanbeveling om de sportfysio te volgen, (prop die agenda maar vol dacht ik ! )

Na de krachtsessie werd het bovenbeen afgemasseerd en mijn eerste sessie was een ruime voldoende. Deze week woensdag maatschappelijk werk en vrijdag ergotherapie en fysiotherapie.

Ik ben klaar en rol naar buiten, daar staan Yoni en Joke mij op te wachten.

We rijden naar Maasland, Yoni en ik passeren de plek en we geven elkaar een hand waarin de vingers met elkaar verwikkelt zijn. Zonder woorden……



De Prinsesseroute nadert zijn einde en de molen is fantastisch versiert mat vlaggen op de wieken, Welkom thuis Yoni, fijn dat je er weer bent, zeggen de vlaggen. Henk en Marianne, ontzettend bedankt om bij gebrek aan wind de molen speciaal voor haar vandaag te laten stralen.


Als we steeds dichter bij huis komen en we rijden het plein op staan daar mijn meiden lisa, marjoes en anne. We kwamen via de verkeerde kant binnen en zo draaiden we om en gingen via de voorkant naar binnen. Als we de brug op rijden zien we een heel mooi spandoek en daar stond op: Welkom thuis Sjonnie !


Zo wordt ik dus nu genoemd door hun en ik heb er geen problemen mee. Uiteindelijk binnen met de rolstoel van mijn vader ging ik lekker in de stoel zitten en de meiden konden een taart gaan halen van vrienden uit italië en op de taart stond: Welkom thuis en de groeten vanuit Italië. Ik werd aardig stil, omdat ik helemaal onder de indruk was van de bloemen, het fruit en al die kaarten die in huis lagen. Er staan nu zoveel spullen in huis, maar het past allemaal. Ik lig onder de trap en papa ligt onder de vide. Ook staan er natuurlijk krukken en vierpoten, rolstoelen etc. Het gaat fantastisch. Ik ben blij dat ik thuis ben.

Yoni, fijn dat je er weer bent !

Ons samenzijn was van korte duur, ik had nog een afspraak in Den Haag voor controle en verwijderen van enkele hechtingen, terwijl wij naar Den Haag zijn doet Liesbeth oppasdienst en zij maakt van de boeketten weer nieuwe composities want met deze temperaturen gaan de bloemen harder achteruit dan gewoonlijk.

Mijn messentrekker (chirurg) komt langs en beoordeelt de wonden en stomp. Stomp hechtingen blijven zitten, de hechtingen in de lies voor 50 % eruit, hand en kin worden van de draadjes ontdaan.

Maandag terugkomen voor algehele wegneming van de resterende hechtingen (dat zal een klus zijn)

Heerlijke maaltijd verzorgt door Charlotte, een aanrader voor cateraars, en een half uurtje rust.

Even de 1,5 benen strekken, goed voor de doorbloeding.

Mensen, dit was een geweldige dag, een 2e fase met positieve uitslagen, Blijvend gemotiveerd en bikkelend, voelt goed voor me herstel.

We spreken niet over tijdslijnen, kwaliteit is beter dan snelle tijd !

Dit was trouwens de eerste co-productie van Yoni en Hans.

Morgen weer een dag, werk ze, en voor anderen, geniet van je vakantie

Ciao.