Yoni op hoogte stage
"Vandaag woensdag een heerlijke dag gehad, ondanks de enorme hitte is rustig blijven en veel drinken het beste medicijn.
Over medicijnen gesproken, ik heb braaf mijn pijnstillers genomen en zowaar een goede nachtrust gehad.
Na de ochtend was rituelen die zonder begeleidende danseressen worden uitgevoerd staan een viertal bezoeken op de agenda.
- De verzekeringsagent komt langs,
- Revalidatiecentrum bezoek
- Maatschappelijkwerk komt langs
- De fysio voor Yoni komt langs
Erg prettig gesprek gehad met de Univé , onze contactpersoon gaat een en ander in beeld brengen over welke stappen er genomen dienen te worden.
Zij halen heel veel werk uit mijn handen, wat is het dan prettig dat we alle verzekeringen via 1 partij hebben lopen. Prima service.
Met een goed gevoel meld ik me vlak daarna op de revalidatie waar een gesprek ingepland wordt, ik kom daar binnenrollen, komt Arjan (na 1 keer gezien te hebben) direct naar me toe met de mededeling Hans , het rooster van volgende week ligt voor je klaar ! , je bent al aardig bekend zei de receptioniste, jazeker zei ik, Je zult me niet te lang zien hier maar ik blijf wel lang in jullie gedachte !
Ze keek me aan en ik was pats verkocht aan haar glimlach.
Trouwens over glimlach gesproken, er is ooit een inkoper geweest die tegen me zei, wat ik ook probeer of doe, die grijns krijg ik niet van je kop ! passende opmerking vind je niet ?
Ik krijg bij de revalidatie een aardig team om me heen, diverse therapeuten en begeleiders, ik heb gevraagd, als ze morgen teambespreking hebben mijn aanwezigheid willen opvoeren, wie niet waagt…..
Voor de zekerheid heb ik mijn tekst “wie nooit verliest weet niet wat Winnen is” even van de site laten lezen en de boodschap was duidelijk.
Dat de site niet alleen voor jullie is heeft ook te maken dat ik voor mezelf ook een stukje van me af kan schrijven, een soort bilateraal dagboek, mijn persoonlijk dagboek heeft een slotje en af en toe een vloekje.
Bij thuiskomst is de maatschappelijk werk van de Reinier de Graafstichting aanwezig en na een gesprek van een ruim half uur besluiten wij om alle zaken en handelingen via het revalidatiecentrum te laten lopen, een goede structuur in de organisatie en voor mij is het een goed adres alles onder 1 dak.
Ik voel me bij het revalidatie centrum op mijn gemak en zeker niet minder valide !
Het is 4 uur smiddags, Martin (master of this site) en Bea brengen Marja mijn zus uit Engeland met trots en blijdschap, “ fijn je te zien knul !” ja zus, fijn om jou te zien. ! en een knipoog zegt meer dan 1000 woorden.
Heerlijk en geweldig dat ze vanmiddag en morgen de hele dag in mijn omgeving is.
Voor yoni komt Leon, de stand in fysiotherapeut aan huis,
Hem wordt verteld dat Yoni vandaag voor het eerst de eerste etage heeft bereikt !
Zij is op hoogte stage geweest en dat is een heel bijzondere prestatie met dat linkerbeentje in het gips
Het zou goed voor Yoni zijn dat als er visite voor haar is ze eventueel op haar eigen kamer vriendjes (! Pas op mannen !) en vriendinnetjes kan ontvangen zodat ik niet telkens de tuin in hoeft te vluchten.
Ik probeer ook nog voor Yoni d’r kamer een mobiele airco ergens te regelen, nog niet gelukt, morgen weer een kans.
Yoni kan zeer goed met de stokken uit de weg, wel was na een half uur oefenen de batterij een beetje leeg, ze blijft even op bed liggen tot het avondeten.
Voor het eerst sinds de laatste weken is de tekst een beetje op tijd, ik ga zo verder met het rijgen van de kaarten, we hangen ze aan lijnen in de hal en we hebben de 350 gepasseerd, !
Wat een kaarten pracht en wat een passende teksten kunnen mensen bedenken en schrijven, wat mij raakt zijn die kaarten uit mijn werkomgeving maar die speciaal voor Yoni zijn.
“Pap, ik ken deze mensen niet, wil je mij vertellen wie dat zijn, of ken ik ze toch ergens van ?”
“Deze mensen Yoni leven ook met jou mee, gewoon omdat we één van hun zijn”dat is iets om trots op te mogen zijn , het is je goed gegund.
Buiten alle postkaarten is helaas de belastingdienst niet op de hoogte van de situatie hier thuis,
Zij sturen ook hun kaarten, met vriendelijke groeten.
Tot morgen,
Hans Jan"
4 Reacties:
Ja hee, Hans,
Het is natuurlijk fantastisch dat jullie weer thuis zijn ....
maar op deze manier is het wel heel erg moeilijk voor ons gewone stervelingen om bij te blijven met de blog. Jouw schriftelijke woordproductie is bijna net zo groot als de mondelinge.
Ondanks alle revalidatie, bezoek, regelen enz. vind je toch tijd om de blog zowat te verdubbelen elke dag. Op deze manier zal je broer extra opslagcapaciteit moeten aanvragen bij zijn provider.
ja, ja.
Groeten van Mac en de Mac's
Goedemorgen Hans,
Iedere dag wordt het weer lastiger om niet in herhalingen te vallen maar wat kunnen we nog meer doen? Zo goed van je hoe je met alles om weet te gaan en (gelukkig!!!) niet bij de pakken neer gaat zitten! Zoals "Mac" al eerder zei: Het lullen gaat je op papier net zo af als in het dagelijkse leven. Ook met dezelfde vrolijkheid en positieve kijk op het leven zoals ik je eigenlijk alleen maar ken...
Yoni,
Het gips is zeker al zwart/blauw/rood/wit/geel van alle (hand)tekeningen die erop gekrabbeld staan? Sterkte met trappenlopen!
Ik ben na vandaag een week of 4 uit de roulatie maar kom zeker weer terug... beiden (en ook Joke niet te vergeten!!!) veel sterkte in de aankomende weken/maanden.
Ohja Hans, hou dat slotje maar op dat dagboek, ik ken van jou die kleine vloekjes ;-)
Tot zinas!!!
Hoi Hans,
Echt geweldig om te lezen hoe jullie (want natuurlijk is je dochter minstens zo belangrijk al ken ik die natuurlijk niet) omgaan met alles wat er is gebeurt. Ik ben ervan overtuigd dat je met deze inzet heel snel de eerste trainingen voor een spannende golfwedstrijd kan beginnen en ik raak ervan overtuigd dat je hem zal winnen ook.
Ik wens jou en je dochter maar zeer zeker ook de rest van je gezin en alle anderen die er nu staan voor jullie heel veel kracht op de nieuwe weg die jullie leven is ingeslagen en ik zal alle bevindingen absoluut blijven volgen op je weblog!
Groeten,
Patrick Vrijmoed
Axima Services BV
Hier een berichtje uit Den Hoorn, jullie kennen mij niet, maar op het moment dat jullie ongeluk gebeurde was ik mijn dochter aan de overkant van het water in een zijstraat aan het ophalen bij haar vriendinntje vandaan. De moeders stonden nog wat buiten te kletsen, totdat we die knal hoorden. Zeker weer twee auto's op elkaar zeiden we nog. Het is de laatste tijd wel raak daar op die Hoornseweg. We zijn naar huis gelopen, de andere kant op van de Hoornseweg. Toen ik om zes uur boodschappen wilde gaan doen in Delft en het dorp niet kon verlaten die kant op dacht ik zo dat is een stuk heftiger dan wij dachten. Bij thuiskomst hadden de buren het er allemaal over, er is een vreselijk ongeluk gebeurd op de Hoornseweg met een motor, bestuurder overleden en passagier heeft gevlogen, later werd het bijgesteld tot allebei ernstig gewond. Sindsdien kan ik alleen maar denken hoe zou het met die twee zijn? Via via wees iemand mij op jullie site en heb met meters kippenvel (ja zelfs met deze temperaturen) jullie verhalen gelezen. Super zoals jullie met elkaar met dit drama omgaan. Met zo'n inzet komen jullie er wel. Succes
Een reactie posten
<< Home