een bijzonder weekend

Ik weet het, de blog is even uit de lucht geweest.
Vanaf donderdag was het zover dat ik beschik over mijn rijbewijs, eindelijk mobiel en even zelf de baas over motorisch mobiliteit. Ik heb na de fysio en krachttraining mijn autosleutel opgezocht en gewoon voorzichtig gereden, het gaat goed, in het begin een beetje vreemd maar al gauw staat er niets meer in de weg. Wim Pullen heeft mijn horloge nog aan de praat kunnen krijgen, niet alle funties waren te repareren maar mijn bijzondere klokkie geeft de tijd weer aan, kijk niet naar de datum want die is overtijd. Zijn zoon Dick kwam het brengen en ik draag het weer, het voelt goed.
's avonds afspraak in Schipluiden en ik geniet en ik genoot van mijn mobiele onafhankelijkheid en mooie mensen die net als ik graag inzetbaarheid geven aan anderen, aan verenigingen, instellingen, en als mens. Het is dat, op welk terras je ook zit, een mooi glas rose kan alles zo bijzonder maken.
Vrijdag was een dag waarin revalidatie en fysio op het program stonden, het blijft bikkelen, de motivatie moet ietwat opbeurend worden, waarom, wel, van de Westland Orthopedie gehoord dat de laatste handtekening deze week pas verwacht wordt. Ook ik zal moeten berusten in het feit dat voor deze mutaties ook bevestigingen ondertekend moeten worden en er een vertraging ontstaat in mijn starttijd Rheo Knee.
Yoni heeft de fysio aan huis en zij gaat in onze ogen erg goed, haar knie kan al gedeeltelijk gebogen worden, pijnlijk, logisch maar ik zie in de prinsesseogen een krachtuitstraling, "geef mij de tijd" straalt ze !
Wat ben ik gelukkig om te zien dat zij vorderingen maakt, 6 weken lang was ze in het gips en nu met een zeer dun linkerbeen ,wat fragiel overkomt, is zij zichtbaar aan het revalideren met oefeningen. Ik weet zeker ,gode zij dank, dat zij verder is als ik. Jullie kunnen je dat vast voorstellen dat het goed doet haar te zien groeien.
Op haar eerste vakantiedag dat vreselijke ongeluk en nu op de vooravond van haar examenjaar revalideert de mooiste Prinses. Yoni, we zijn trots op je.
'sAvonds ben ik even naar het clubhuis gereden om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen over de inrichting en aanpassingen voor het Gypsi 2 x 12 uurs toernooi.
Het is een plaatje, iedereen heeft zijn en haar taak ingevuld op geweldig nivo en allen zijn we trots op wat komend weekend kan gebeuren. Het was voor het eerst dat ik hier was, werkelijk met knikkende knie en zwabbernd been bewoog ik me door het "kamp commandeur" woonwagencomplex.
Binnen is het een en al gypsi, ik ga stil in een hoekje zitten en realiseer dat mijn handicap inderdaad niet te lang moet gaan duren, die werkzaamheden die tot heden zijn uitgevoerd had ik fysiek niet aangekunt. Dat werd knarsetanden, de frustratie van willen maar niet kunnen, ik geef me eraan over en zie ook dat het zo even moet zijn, jongens, volgend jaar doen we het anders, volgend jaar bouw ik weer net zo hard mee, zet mij maar op de lijst.
Ik besluit met Yoni en Joeri naar honselersdijk te rijden voor "foute zigeuner" kleding te huren. We slagen en joeri vroeg nog aan de verkoopster of ze ook nog orgeltjes verhuurden zodat pa met korte poot en centenbak de huur zou kunnen betalen !
We moeten erom lachen.
Zaterdag, smorgens met de auto naar het voetbalveld, de wedstrijd zou om 9.45 beginnen maar om ombekende reden verlaat naar 10.00 uur, het is een bekerwedstrijd en MVV27 D1 betreedt het veld met bloemen, "wat een leuk gebaar voor de tegenstander" dacht ik, nee dat was fout gedacht, de mannen hadden voor Yoni en mij bloemen gekocht en vonden deze wedstrijd beladen genoeg om te acteren. Jongens dank jullie wel voor jullie bloemen en aubade, als jullie kampioen worden zet ik jullie in de bloemen, dat staat !
Het dorp wordt onrustig, het melden van het toernooi begint om 11.30 uur, we kunnen niet bellen want een blikseminslag heeft een kpn huisje overdreven onder spanning gezet, gelukkig kunnen via de KPN regelen dat er een verwijzing plaats kan vinden alleen blijkt dat andere (Werner) hiervan flink de dupe kan worden.
Blokkeer het nummer van de ANWB, vraag om een verwijzing naar een mobiel nummer en zorg dat het mobiele nummer een pracht voicemail commercial heeft en je kunt de boel promoten !
12 uur de start en ik ga om 11.50 naar "mijn cluppie", schouderklopjes, opstekende duimen en een vitueel applaus ontving ik. Hans even doorbijten, dit is hoe je het wilde en dan moet je even door een emotionele barriere, er wordt voor me gezorgd, bijna iedereen weet ervan, ik hoef niets uit het verleden te vertellen, volgend jaar doe ik gewoon weer mee ! punt.
Ik geniet van alle deelnemers, ik zie ook hoevaak anderen hun linkerbeen bewegen, ik ga er steeds meer op letten stom maar het is zo, volgend jaar Hans , volgend jaar.

De gezelligheid is altijd troef en de feestavond begint, terwijl buiten het gravel wordt getart met de fraaiste ballen, waarvan er velen onbedoeld, ongeleerd en ongecontroleerd een racket verlaten doen ons al brengen in hogere sferen.
De waarzegster komt langs, ik begin er niet aan, stel je voor dat ze me de waarheid gaat zeggen, nee dat vertel ik haar zelf wel.
Als de slangen de korven verlaten vlucht ik naar buiten, als ze zelfs bij Louis in zijn korte broek van de ene pijp naar de andere pijp doorsteken heb ik mijn vluchtpoging gestart en voldaan afgewerkt.
Glas lopen , ook zo'n pracht onderdeel en wordt door de buikdansende waarzegster, slangendame uitgevoerd. Doe ik ook, volgend jaar, ik ga dan hinkelend , (op mijn linkerbeen, en wedden dat ik geen krimp zal geven!)
50 % LBC is aanwezig,ik had ze gevraagd, om herinneringen op te halen van de wintersport want om 22.30 komt vriend Robert Leroy aan waarmee we mooie wintersportmomenten mee beleefd hebben, we drinken wat en in overleg knalt een kwartier later Mister Leroy zijn feest repertoire af.

Ooit had ik Robert verteld over de plaat die ik aanvroeg via de telefoon toen Bovero een uitje had en ik thuis zat, Robbie Williams en het nummer Angles, hij heeft het nummer niet op band zei hij maar wat doet deze kerel, acappella onder een zee van sterreregentjes is het clubgebouw en alle anderen van mij. Op de (sta)tafel (haha)zit ik hoog "mijn levensreddende" nummer aan te horen van iemand die ik als artiest waardeer, van een zanger die het gaat maken. De menigte draait zich van Robert weg naar mijn richting en al mijn Commandeurtjes die luidkeels het nummer voor mij staan te zingen, het mooiste en grootste tenniskoor van het westelijk halfrond en ik voel de emotie, ik laat een traan, dit is zo'n mooi moment, hier kan de hele wereld 10 jaar op teren, donderstralen bedankt !
Het kan niet meer stuk, iedereen amuseert zich en het feest is top.
Natuurlijk voel ik de vermoeidheid, maar dat zien we morgen, deze dag waar ik weken naar uitkeek was een vlaggetje op mijn tijdschema, ik was er en ik hield het vol.
Zondag was de tweede helft en ik kom later dan ik wilde uit bed, sorry maar het was niet anders, Joke deed mee met Frans in de mix en ze komen ver tot de regen het schema plat gooide, geen probleem, schema aanpassen en iedereen heeft weer gelijke kansen. Om 13.00 worden de wedstrijden voortgezet en het verbranden van neus gaat beginnen. Prachtweer, mooie mensen en prima sfeer.
Clown, terrasmuziekanten je verzint het en het is er, de mini playbackshow was zaterdag een succes, vanmiddag zou dat karaoke worden, ik heb me opgegeven maar het klinkt voor geen meter, mijn variatie op rene Frogers "mijn eigen huis" begin ik met zelf gemaakte tekst.
"ik kan wel zeggen dat ik iets tekort kom,
geen idee geen benul waar mijn been gebleven is"
als ik geen zin heb om te lopen,
rol ik even naar de markt voor een moot gebaaken vis !

Het was spotten met realiteit maar ik ga het niet uit de weg, Robert Leroy en Lange Frans zongen,"laat mij maar gaan" en ik sluit me daar bij aan.
Nogmaals, ik zie deze fysieke tekortkoming van tijdelijk aard.

We sluiten af, een prachtweekend, Commandeurtjes en gasten uit het Midden Delfland gebied, enorm bedankt voor een fantastisch feest en jullie enorme optimisme om met mij het project revalidatie te klaren.
Ik ga tegen jullie tennissen, winnen is niet belangrijk, maar ik zorg ervoor dat jullie tegen mij tennissen, sterker nog, jullie moeten alles uit de kast gaan halen, want van mij wil je niet verliezen !

Hans Jan