Een topprestatie

Beretrots zit ik achter mijn toetsenbord, ik heb vannacht weinig geslapen, ik kon gewoonweg de slaap niet vatten want heel de woensdag heb ik al 4 keer in mijn gedachten gezien.
Wat 2 dagen na mijn operatie begon als grootspraak en een geintje ben ik gisteren met mijn Delftse en Maaslandse Golfvrienden meegeweest naar Nijmegen.
Piet en Siluma stonden ruim voor de aangekondigde tijd op het raam te tikken, Piet had aangeboden zijn bijrijdersstoel ter beschikking te stellen om de transfer naar Nijmegen te realseren.
Met gepaste humor laat ik hen mijn golfstoel zien en we keken elkaar aan op de manier van, "we zullen het wel beleven"!
De rit naar Nijmegen is voor mij niet alleen een uitje maar ook weer een terugkijk op diverse projecten die we als Bovero in den Landen hebben gedaan en dat doet me goed.
Ondanks de verwachhte drukte blijven files en andere tijdsbelemmerende elementen uit de boze en arriveren we bijna als eerste op de nijmeegse locatie. Arjan en Ron (organisatoren Nedergolf en dus ook dit toernooi) wisten van mijn komst en waren net als ik positief gestemd over de invulling van deze dag.
Binnen een kwartier tijd is de samenvoeging van Delft en Maasland een feit, "ik zal het wel zo onder de knie krijgen" en natuurlijk hou ik mijn poten stijf !
Het doet me goed dat niemand zich afwendt, vele andere deelnemers (totaal 98 man) wisten van het ongeluk en de bijbehorende beperkingen en ik kreeg de volste waardering om na zo'n korte tijd mijn eerste (handicap sorry ik wil dit woord eigenlijk niet gebruiken) beperkte fysieke invulling van het golfspelletje te uitten.
Ik heb via de organisatie de beschikking over een gedeelde buggy, na het startsein van shotgun rij ik met Ron van de wedstrijdleiding eerst een rondje over de baan en de afspraak was wanneer ik mijn maten zou tegenkomen ik een afslag zou maken, die eer viel bij Jan Middendorp, Piet van Dijk en Frans van der Burgh. Het was de neary hole en mijn eerste ook gefotografeerde afslag komt net in de bunker voor de green over een afstand van 125 meter.
De eerste klap is een daalder waard en mijn golfstoeltje doet het goed. Ik wacht op de tweede Flight met Aad Peter B ,peter vdH en Ron. Ik kan met Aad meerijden in zijn buggy en ik begin mijn eerste ronde.
Ik ga niet putten, tenzij ik een goede score kan maken had ik gezegd ofwel kans op Par is putten anders niet.
Hole 6 of 7 141 meter over de vijver, hout drie en de stoel in stand, concentreren, ik voel de andere flights stilstaan en kijken wat ik ga doen, backswing en "ting"! de hoge toon van de slag vertaald de kwaliteit van de slag en een enorm gejuich en kippevel om me heen ging op toen de bal op werkelijk 2,5 meter van de hole kwam !
kun je je voorstellen dat ik dan slecht slaap, bang om het moment te verliezen ?
Uiteidelijk speel ik 15 holes, ik maak ze niet allemaal af want er zaten ook dramaballen bij maar dat kon mij niet meer deren.
Het heuvelachtige landschap en de verhoogde afslagplaatsen deed een aardig beroep op mijn rechterbeen en knie, ik begin het wel te voelen, ondanks de buggy die me werkelijk overal bracht.
We sluiten af, nog twee holes te gaan en wat wil nou het geval, we staan op hole 1, dit is een verzamelhole van de twee banen in Nijmegen, wij spelen de rode serie en de leden de gele serie, staan zo'n dertig man te wachten om te starten op de andere baan, die zien mij aankomen "lopen"met mijn 4poot en fietszadel, ik voelde de demping van het spraaknivo, Marshalls staan stil, weten eigenlijk hoe ze moeten reageren en ik besluit na een geweldige klap van Peter vdH als tweede af te slaan, ik voelde op dat moment alle ogen om me heen, het werd stil, (ach wat zielig voelde ik) ik zei nog tegen Peter, verdomme staan ze allemaal op mijn vingers te kijken !
Ik sla de bal, nee de bal ging vanzelf, de tik tegen de bal was geweldig, de bal deed de rest, 230 meter op een Par 4 en mijn tweede Par van die dag was een feit. Ik kan jullie verzekeren dat als je de ogen als een druk op de schouders voelt en dan zo'n hole kan eindigen dan is die grijns van kop niet meer weg te nemen.Van Dongen, je flikt het maar weer en applaus was op zijn plek.
We stoppen, gaan naar het clubgebouw en alle ervaringen worden uitgewisseld. Ik viel niet in de prijzen, ik liep ook illegaal mee eigenlijk, maar ik kreeg wel de dagprijs en respectprijs voor mijn prestaties en deelname. Ik was ontroerd, fijn dat ik deze dag mocht meemaken en ook heb ik gezegd, deze keer golf ik met stokken en stoel maar dat is ook de laatste keer dat jullie dit gezien hebben.
We nuttigen de avondmaal, en keren huiswaarts, voetbal gedeelte 2e helft gezien en ik ben gesloopt, Frans ik wilde nog naar je verjaardag, excuus, het lampje ging uit.

Slapen is wat ik wilde maar deze dag was als een droom voor me, elke prestatie die je levert en beter was als verwacht geeft je grensverleggende mogelijkheden, zeg maar onbeperkt en daar hou ik van.

Thuis het grote nieuws doorgenomen en van Yoni en Joeri begrepen dat mama de hele middag met het mooiste speelgoed van de wereld (yoni en joeri)zijn geslaagd voor een winterjas voor mister vwo wat heel, ja lees het goed , heel veel voeten in de aarde had.

Hans Jan