Staats bezoek en eindelijk tranen

Vandaag een enorme belangrijke dag voor me, vanmiddag wordt bekend wat voor prothese ik ga dragen maar alvorens dat moet ik 's morgens flink aan de bak op de krachttraining. De oefeningen die ik daar maak is vergelijkbaar met een fitnesscentrum, pure kracht, gewichten voor armen benen (hé leuk, ik schrijf meervoud van been) en rug. Ook mijn linker bovenbeen wordt niet overgeslagen en aangezien de wond die in mijn lies zat nu al enkele dagen gesloten is durf ik ook hiermee meerdere oefeningen te maken.
Ik heb een drukke dag daar en ik had van te voren besloten de hele dag door te brengen bij de mooiste lach van de revalidatie (receptioniste).
Ik trakteer me zelf op broodjes en vruchten yochurt, lees de krant en krijg ik een leuk telefoontje.
De secretaresse van de Burgemeester aan de lijn, of ik het op prijs zou stellen als de burgervader een bezoek komt brengen, ik ben verbaast maar ook vereert.
Morgen om 13.30 komt dhr Roodenburgh op staatsbezoek bij mijn Prinses .!! het moet niet gekker worden.
Ontzettend leuke geste.

Om 15.45 wordt ik verwacht bij de prothesemaker, dat duurt nog 2 uur, maakt niet uit ik heb de tijd en straks komt mijn zingende vriend Robert Leroy om de 2 x 12 uurs sessie van de commandeur door te nemen. Hij heeft het druk , komt ietwat verlaat maar hij heeft een prachtkado meegenomen, samen met Michel van den Akker (AXA) hebben deze 2 amsterdammers het voor elkaar gekregen een geheel door de selectie gesigneert Feyenoord shirt met prachtlijst om dit aan mij te overhandigen, dank je wel jongens en super dat Patrick Lodewijks ook zijn steentje heeft bijgedragen.

Eindelijk tranen.... de titel zei het al,
de gang naar de prothesemaker is lang, ik meld me bij de balie en zie daar een andere vriendelijke lach.... "ik ken jou" zeg ik, "tenminste ik herken je billen"! ", pardon" zegt de verbaasde juf, "ja jij stond net voor mij in de rij bij de koffiemachine en vanuit mijn rolstoel op mijn ooghoogte keek ik precies tegen je billen, ha ha beter die billen van jou dan een andere rolstoel" toch ?

Ik moet wachten, Jan is voor mij en dan is Arjan vd Gaag aan de beurt, ook een maaslander waarvan niet te zien is dat hij een onderstel heeft.
"Meneer van Dongen ?" klinkt het op de gang, of ik verder wilde komen, met een knikkende knie (die andere doet dat niet) rol ik de behandelkamer in.
De prothesebouwer Johan, de arts en (ik ben haar naam even kwijt) de mevrouw van de intake nemen omste beurt het woord. Ze hebben informatie gekregen van Leyenburg maar verder weten ze eigenlijk niets van me. Of ik mezelf maar wilde omschrijven en wat mijn verwachtingen zijn.
Ik vertel hun over mijn gezin, mijn werk mijn passie en sport mijn site. Ik wijs ze hierop en lezen een stukje mee.
Ze drukken de tekst van mijn column "wie nooit verliest weet niet wat winnen is" af ter info, dit ben ik, dit wil ik, en daar gaan wij naar toe ! voegde ik er mondeling aan toe.
Wat voor sporten doe je zoal, ik leg het haar uit en we zijn een kwartier verder.
Welke prothese is voor deze kerel nu gezien zijn bovenbeen de meest voor de hand liggende ?
Ik zie ze denken, een stilte, ik denk...... (ik vloek inwendig) ik zeg "de C leg". een voor mij via internet meest passende en meest ideale prothese die ik me voorstel, eerst een tussen prothese en dan de in mijn ogen Rolls Royce onder de onderstellen.

Nee ! zegt Johan en ik ben verlamt, nee hans, hij zegt nee!

"wat nu" vraag ik me stoer af,
"ik heb een betere optie zegt Johan, gezien je werk, je sportiviteit, je hoogte van de lat, ik heb het over tennis, hardlopen, skiën, snowboarden, kitesurfen, fietsen... ik stel de Rheo Knee voor!
Wat heeft de Rheo dan meer dan de C leg ?
Hans, deze prothese denkt geheel met je mee, op welke ondergond, met welke beweging, reflex etc, dit is de eerste knieprothese die zelf meedenkt, die jou beter leert kennen dan jezelf , geloof me.
Het bestaat, het bestaat en ik ben zo blij, geen tussen prothese, geen getob met het inleren, nee aanstaande dinsdag, na goedkeuring van de verzekering wordt het sportonderstel besteld, ik ben stil en beheers mijn emotie.
Ik vertrek naar Maasland, de taxi staat klaar en ik sms mijn broers en intimie over het resultaat.
Ik kom thuis, met de shirtposter van feyenoord, een doos met CD's van Robert voor de voorverkoop, flyers en een banner.

Yoni en joeri zitten te stressen, een kaartspel, opa chris zit met Joke aan tafel.

Het komt eruit,
jongens, "papa krijgt een hele moderne zelfdenkende prothese en zijn mobiliteit komt terug", je kunt zeggen dat ik straks vreselijk veel kan en ik mijn tranen van geluk niet bedwingen. Yes , een maand onderweg en over een kleine 4 weken ....

Ook ik weet dat het nooit meer hetzelfde zou zijn, daar ben ik me volledig van bewust, voorlopig ga ik me opmaken voor hoofdstuk zoveel, nog sterker worden, nog bewuster, nog beter, ik voel, ik weet, ik wil dat het gebeurt.

Lieve mensen, ik had dit mooie bericht vandaag niet verwacht, 3 maanden loop ik voor op "schema", zal ik over 5 weken al kunnen lopen zonder stokken ? Ik ga ervoor.

Hans Jan