schijnbaar alledaagse dingen

De titel van de dag maakt de inhoud van de tekst hebben ze me ooit geleerd, welnu ik bespeel het toetsenbord als volleerd pianist alleen wel die pianist die ik ooit ontmoet heb in Portugal met het Bovero weekend. Deze man kon werkelijk alles uit de kast halen, complete albums speelde hij, alleen viel deze goede man door de mand toen we bemerkte dat het het bandje voor de tweede keer ging afspelen. Nee ik probeer het dan maar echt, met af en toe een tikfout en nog steeds met twee vingers.

Dinsdagochtend ben ik naar Den Haag gereden om de motorfiets te vrijwaren van het technisch verkeersonderzoek, ze hebben enkele dagen later de situatie gereconstrueerd en de ontvangen brief vertelde mij dat ik toch nog een paar dagen stalling moest betalen alvorens de motor wordt vrijgegeven voor het takelbedrijf.
Ik was pissig, de kerel die ik de middag ervoor aan de lijn had kon en wilde me alleen vertellen "mijnheer, het interesseert mij geen moer, niet betalen is niet vrijwaren en elke dag € 17,50, het is U probleem !" Laaiend was ik, en ik besloot dus dinsdag zelf de boel te regelen.
We worden keurig ontvangen door dhr de Bruin en ik leg het probleem van zijn collega voor en de daaruit onstane verbale oorlog.
De goede man schaamt zich voor het gedrag van zijn collega, toch sta ik erop om dhr van der Pelt (om hem maar te noemen) even te spreken. Dat gebeurt maar op een nog grotere irritantere manier dan door de telefoon, alle collega's zijn verbassd en ik besluit met deze man te stoppen. Hier moet ik boven blijven staan en hij kan de pot op.
Ik vraag of ik de motor nog mag zien, dat mag en ik verbaas me over de conditie van "mijn vriendin". Een nieuwe tank, ander zadel een paar pedalen en knipperlichten....... ik wilde er zo mee wegrijden....
Wetende dat de schade vele malen intenser is maar voor mij gevoel, ik had het ernstiger verwacht.
Confronterend is de situatie natuurlijk wel, ik kijk toch naar de impact en het raakgedeelte van mijn been wat tussen de motor en auto is gekomen.
Kippevel, maar aan de andere kant zo blij dat Yoni niet heeft van wat ik heb, ik zou niet weten hoe ik in het leven zou staan als de rollen van fracturen zou zijn omgedraaid, nee, nee, nee, niet aan denken.
De heer de Bruin regelt met mij de zaken verder perfect af en ik bedank hem voor zijn medewerking, ik weet niet wat er daarna op het bureau is voorgevallen....... jammer dan.
ook krijg ik een half uur later te horen dat de goede brigadier het takelbedrijf en dergelijke heeft geregeld en wenst mij een fantastisch herstel.

Dan heb ik mijn CBR schriftelijk verzocht mijn rijbewijs aan te passen, ik mag alle automaat auto's rijden volgens de artsen alleen zal ik mijn vrachtwagen rijbewijs en busrijbewijs moeten inleveren, het gevecht om behoud van mijn motorrijbeijs is begonnen,ik wil zo snel mogelijk weer mobiel zijn, dat ik nu geen motor kan rijden is duidelijk, maar dat ze mijn motor rijbewijs afnemen om later opnieuw examen te moeten doen gaat mij te ver, ik vraag alleen, rijbewijs voor auto en aanhanger en een vrijwaring van examen (wel met een behendigheids proef en doktersverklaring) van motorrijbewijs. Dat wordt een gevecht zeg, ik hou jullie op de hoogte.

's middags als er op de dag geen therapie is ben ik wel aan het werk met de conditie van het bovenbeen, het zal en moet 10 augustus klaar moeten zijn om de eerste inmeting en fabricage van de prothese te kunnen laten plaats vinden.
Ik neem massage olie, masseer de boel een half uur en dan ga ik met mijn ritmische stokken een rondje maken, ik zet mijn linkerbeen zo dat ik in mijn beleving al met een prothese loop, stel je voor, sta op 1 been en probeer met de spieren van je vrijhangede bovenbeen een loopbeweging te maken, je voet neerzetten, afrollen, afzetten en optillen. Ik beheers het al aardig en ik kan ondertussen van menig ooievaar en reiger winnen om op 1 been te staan. (behalve van die houten geboorte ooievaars, die staan 14 dagen)

Savonds een grote gezellige drukte, ijs, bloemen en fruit maar vooral gezelligheid en lol, het was een geweldige avond en ondanks het incidenteel opkomende gepieker bleef de grijns op mijn smoeltje staan.

Woensdag
Het wassen, douchen, scheren effin alle sanitaire handelingen gaan al zonder begeleiding, ik ga douchen wanneer ik wil, kom goed de trap af met stokken en ik denk dat zowel voor Yoni en mij een nieuwe fase gaat aankomen, zelfstandigheid.
Hoewel ik het gemis van die schrobbende washand door de lieftallige rondboezemige verpleeghulp moet accepteren, ik doe het zelf.
Yoni telt elke dag af, vrijdag is een belangrijke dag, een tussenstand wordt opgenomen en nieuw gips, ze wil zo graag douchen, ze heeft hem al de hele vrijdagmiddag gereserveerd.
Vandaag Ben op bezoek gehad en de glazenwasser die vorige week het ontbijt aangeboden had, wat een pracht mensen, verhalen om bij te genieten, gewone mensen maar met een prachtig hart.
Gezien de stijgende humor in huis is er een verzoek ingediend om aan de kolommen die in huis staan verkeers lichten te maken, het moet niet gekker worden of de algemene reglementen van rolstoelverkeer doet zijn intrede in huis.
Joeri voetbalt tussen de buien door met zijn maatjes, de X box en MSN zijn op dit moment populair, yoni heeft zoals eerder verteld geweldige vriendinnen en aan aandacht niet te kort, vandaag is zij met haar broertje op pad geweest om eens lekker haar haar te laten doen, Bij Marlene (haarscherp)wordt het gewassen en in de krul gezet, een plaatje en geloof mij maar.
Vanavond geen Terasso di Rosado, het zal binnen gebeuren en toch smaakt het anders.
Yoni en ik nemen elke dag voor een spel te spelen, diverse gezelsschap spellen komen voorbij, ook monopoly, een aanpassing op het rgelement hebben we reeds toegepast, "ik korte Poten en jij Lange Poten" zei ik en we lachen.
Wat een geweldig mens, Yoni ik ben zo blij je vader te mogen zijn.

Hans Jan