Over cobble stones en kasseien

Vanaf Terrassa di Rossado di Maasland schrijf ik jullie dit bericht.

Heerlijk, de hulp komt wat later maar voordat ze er is wordt ik verrast met een ontbijtje wat door Yoni’s vriendin Marjoes is klaar gemaakt, gekookte eitjes, verse aardbeien, warme broodjes, het is feest, wat is dat een leuk gebaar Marjoes.

Ik rol naar de woonkamer en besluit mijzelf even de tijd te gunnen voor het lezen van een boek, “de schaduw van de wind” na 4 bladzijden heeft het boek me te pakken, ik kan met de ipod in het ene oor goed de letters van het witte blad in visuele eenheden vertalen. Ik lees een soort film.
Yoni heeft Marjoes hetzelfde idee en zij gaan ontspannen een boek en blaadjes ter hand nemen.
We gaan even een straatje om Pap zegt ze en ik zwaai ze uit, laat ze maar gaan, hobbelend over de ongelijke klinkers van de het oude straatje verdwijnen ze om de hoek, ietwat verderop hoor ik gegiechel, ze zullen wel weer een smsje ontvangen hebben …..

Ik probeer zittend op een handdoek op de gobble stones het onkruid tussen de stenen weg te snijden, een centebakje naast mijn werkterrein zou wellicht nog een vulling krijgen, ik schuif, glij en hinkel naar de plak waar ik wil zijn. Uiteindelijk geef ik na een bevredigend resultaat op en kan de rest later gebeuren.
Handen wassen en even plat. Ik had in de ochtend Harrie en Tessa gebeld, hij was die kerel die zo kordaat reageerde om mijn lies dicht te knijpen, om te vragen of ze vanmiddag tijd hadden om bij te kletsen.

We zien elkaar en ik was ontroerd, eindelijk een kop bij een naam waarvan ik alleen een stem en telefoonnummer had. Desa je hebt een wereld gozer en dat hebben ze ook ronduit verteld.
Het heeft geen zin om in details te treden maar neem maar van mij aan dat mede door Harrie levensreddend werk is gedaan, hoe groot kan dankbaarheid dan zijn.

Ik hoop dat jullie een geweldige namiddag en avond hebben beleefd want jullie hadden leuke plannen en wij wilden daar een aanmoediging geven.
We hebben getoast op de goede afloop en we spraken af elkaar zeker te zien. Mooie mensen, gelukkige mensen, ik werd er vrolijk van…..

Noot van de redactie: Via district.net bleek op disdag 25 juli dat er anderen (met name Esther) betrokken zijn geweest bij het helpen met de slagaderlijke bloeding.

Vanavond de finish tour, ja ik ben begonnen met het kijken naar de sporten, ik had daar eerst wat moeite mee maar van deze evenementen kun je alleen maar genieten, een bekende Maarten Ducrot bij Mart Smeets, ik heb hem ooit een keer ontmoet op een avond bij mijn broer Martin waarmee hij samen werkt.
Hij vertelde mij een kreet die me altijd zou koppelen aan wielrennen,
Jan Raas schreeuwde ooit naar Maarten “ Fietsen lul, daar wordt je voor betaald!” nu denk ik aan dezelfde toon maar met de woorden “Trainen Hans, dan lukt het je weer te lopen “