Langs de Lijn

het is zondagochtend en ik wil gewoon voor de middagmaal onze belevingen van gisteren weergeven.
Het zal jullie niet vreemd zijn dat sport een essentieel onderdeel in ons gezin is.We beleven het sporten actief en passief en vinden het geweldig om te bewegen.
Dat laatste heeft zijn tijdelijke beperkingen en hebben Frans, Juli en SAS ons op transport genomen, eerst de koffie thuis en de eerste ronde langs de witte lijnen wordt ingezet.
Onderweg delen we met elkaar de kracht van vooruit zien en de enorme energie die er is om sterker te worden dan dat we al waren. Ook praktisch denken we na over wat er al dan niet verbeterd kan (moet) worden over de communicatie tussen diverse instanties waarmee ik te maken heb gehad. Ik verbaas me echt over het feit hoe sommige instanties zo onwerkelijk hun reclameslogans uitstralen.
Nu ben ik optimistisch en heb ik de kracht (en eigenwijsheid) om dingen via via te regelen, het moet toch mogelijk zijn dat mensen die in gelijkwaardige siuaties komen als ik, dat kunnen dus je kinderen , je ouders maar ook mensen zijn waar je om geeft en die zelf niet in de gelegenheid zijn te reageren.
Zou het nu niet mogelijk zijn om een soort uitzendburau namens de zorg of wat voor instantie dan ook, de mensen met een personal coach kunnen koppelen, allerlei dingen en voorvallen regelen door 1 persoon.
Bureaucratie is een bekend verschijnsel maar zullen we niet een keer proberen om die souplesse eens terug te krijgen ?
Een mooi streven, ik laat mijn gedachten hierover varen en wie weet kunnen we het voor anderen veel dingen vereenvoudigen. Een soort actie boekje, to do list, checken wat van toepassing is en zo ja bij welke instantie moet je zijn , hoe lang gaat het duren en wanneer kunnen we het verwachten. (alsof je een reisje boekt, met kamer op zee, met terras etc)

Nadenkend en brainstormend over deze opzet komt achter het hoofdveld van MVV de polder zichtbaar.
Wat een prachtdorp aan de achterzijde en een voortreffelijk natuurgebied sluit er bij ons aan, 5 minuten van je huis en bent "buiten waar de tijd en rust je niet in de steek laat".
Op het ODO nieuwe veld wat recentelijk is ingezaaid en voorzien is van een hoogstand drainage en sproei-installatie tegelijk zien we Kees en Eric. Beide mannen met een hart voor de vereniging (en zo zijn er velen) zijn bezig de beregenings installatie te ontmantelen, in mijn beleving ligt er en prachtveld en kun je spreken over kwaliteit accomodatie en haar sport.
We slaan even rechtsaf en via de artiesten uit/ingang komen we langs het kunstgrasveld, de invalide wagen laat ik bij de poort staan, waarom, ach mijn gevoel zegt dat ik zo min mogelijk gebonden wil zijn aan deze 4 wiel drive en ik besluit op krukken een rondje met frans en Joeri te lopen. Dames selectie waren aan het zitkoppen op een prachig stukje gras waar het zonnetje het spelplezier verhoogde.
Eenmaal bij de kantine begroeten we Riet en Gerard en bij entree begroet ik Rob en Jan en vertel hen dat het een eer is hun op deze wijze te begroeten.
We lopen al pratende terug richting de Korfbal en we genieten onder het genot van koffie en koek de dagtraining van de selectie van ODO. Mannen en meiden moeten flink aan de bak en ik herken in yoni haar charisme, ik wil hier ooit meespelen. Korfbal is een sport die ze beheerst en waarin ze zeer enthousiast is, wie wil dat dan niet stimuleren.Pa zeker.
Geweldig is dat gewoon iereen weet wat er met ons gebeurd is, hoe we er mee omgaan en waar we naar toe willen, een schouderklop of opgestoken duim op afstand doet ons goed. Geen uitleg maar met zijn allen focussen op de toekomst.
Dat doet je goed, gewoon onder de mensen komen en direct opgenomen worden, of je nu wat mankeert of niet, allen voor één , één voor allen.

Ik sla de tennis over, dat komt nog, daar wil ik eind augustus zijn, al mijn maatjes en maatinnen zij dan op het 2 x 12 uurs toernooi, ik kijk er zo naar uit !
Eenmaal op de terugweg worden we uitgeleide gedaan door een zwerm libelles, ze wijzen ons de goede weg.
Frans en Juli bedankt voor het duwwerk en de drempelactie om dit rondje te maken, het deed ons goed.
Zo goed dat ik na het middageten zelf in mijn karretje naar de voetbal rij en vanaf de hekken op mijn krukken een gedeelte van de eerste helft zie. Het is zwaar om op 1 been te blijven staan al die tijd en het zonnetje op de rug maakte een sparringspartner van mijn fysieke conditie, met het rustsignaal vertrek ik richting huis en ben trots op mezelf dat ik het toch weer voor elkaar heb.
Ik heb later gehoord dat "we" gewonnen hebben met 2-1 en telkens gaat mijn zinnetje door de kop "wie nooit verliest weet niet wat winnen is".

Met opgheven hoofd en vooruitgestoken borst blik in terug op een fijne dag.
Wetende dat in schipluiden de weekfeest begonnen is, dat op de veluwe fietsroutes bereden worden, op schiermonnikoog de duinen onveilg gemaakt worden, in amsterdam de gay pride zijn roze entree maakt, vele vrienden zich opmaken voor de terugreis uit "mijn Italië " en anderen zich bekommeren om het bloemencorso, toast ik savonds met Liesbeth, Sylvia en Remco op de vierde week die achter ons ligt.

Vanmorgen werd ik sinds het ongeluk gewekt door de kerkklok, 10 over half tien, eigenlijk zou ik me moeten haasten om te golfen, ach dat komt nog.

Hans Jan