School is weer begonnen

Dinsdagochtend, het is een beetje zenuwachtig in huis, Joeri ging voor het eerst naar de middelbareschool, VWO in Delft.
Op de fiets en ruim op tijd vertrokken, terwijl hij met zijn cruiserfiets de paden gaat vergezellen realiseer ik me dat hij dit de komende 6 jaar zal gaan doen.
Op dit moment is het gelijk een grote vent, zijn houding zijn instelling, het wordt volwassener.
Ik breng dezelfde dag Yoni en Lisa naar school, er is nog geen duidelijkheid of we voor yoni taxivervoer mogen regelen, het is te gek voor woorden om haar met het openbaar vervoer te sturen zoals de verzekeringsmaatschappijen het eigenlijk graag zien.Ik zal trachtten meer druk op de ketel te kunnen zetten zodat we daar uitsluitsel over krijgen.
Ook zij gaat met een enorme glimlach naar school, de meiden hebben er samen zin in en dat doet me deugd.
Een beetje giechelend op de achterbank en bijrijdersstoel worden alle fietsende jongens en meiden genoemd.
We zijn er ruim op tijd en ik zwaai ze uit op het schoolplein.
Grote meiden stoere mannen, pfff pa even slikken.

Nadat ik thuisgekomen was heb ik eerst de mailpost van de diverse instanties afgewerkt, de tijd viel mee en ik besluit een afspraak na te komen. Ik had aan Corien en Simone (de dames van Vegroverpleegartikelen www.Vegroverpleegartikelen.nl)
geschreven dat wanneer ik weer mocht autorijden mijn eerste lange rit naar Lisse zou zijn.
Ik belde en om ongeveer 14.00 uur zou ik er zijn. Ik haal de telefonisch bestelde bloemen op en ik krijg de complimeneten over mijn revalidatie van de bloemist, "wij hebben zoveel boeketten voor U namens heel veel mensen mogen maken en ik ben blij U hier eens te zien".
Effin het verhaal van yoni nog laten paasseren en ik ben op weg naar Lisse.
De meiden komen na mijn entree direct naar beneden en we zetelen ons.
Het deed me goed ze te zien en ze te zeggen dat ik hun medewerking en inzet enorm heb gewaardeerd. we kletsten daarna nog over de zorginstellingen en Vegro. Wat hebben ze veel op het gebied van thuiszorg, daar kan de zorginstelling wat van leren.
Yoni en Joeri hebben smiddags de thuisreis veilig volbracht, Joke haalde Yoni op en Joeri kwam wat later dan gedacht (nu al nablijven ?).
Ik vertrek uit Lisse richting Rotterdam om de management vergadering bij te wonen en begin van de avond rij ik naar het dorp.

Vele gedachten raasden door mijn hoofd, ik weet nog niet hoe er mee om te gaan, ook is het vervelend om toch nog mensen tegen te komen die niet zo positief gestemd zijn over mijn revalidatieproces als ik en mij een "earmark" geven, een eigen oordeel, zonder interesse in, zonder vraagstelling, het viel me flink tegen.
Oordeel niet als je niet weet waar je over praat.

Het houd me wakker, gelukkig vindt ik mezelf weer en maak me groot, ik ben beresterk, wie mij nog niet kent gaat mij leren kennen en met het gevoel van Atlas de werelddrager val ik in slaap.

Vamorgen werd ik opgehaald om er even tussenuit te zijn vandaag, bij terugkomst een prestatie rijker en een hoop post op de map.

Donderdag gaat de revalidatie en de therapie weer van kiet.

Volgende week gaan we beginnen met de maatvoering en aanmeten prothese, er komt schot in de zaak en voetje voor voetje gaan we de richting op die ik graag wil.
Met Yoni die vandaag na de fysio weer oefeningen gedaan heeft gaat het de goede kant op. Het is goed om te zien dat er vorderingen gemaakt worden, kleintjes maar goed, ze werkt er keihard aan, super Yoni.
Joeri vult zijn tas boven de donderdag, het ritme en de indruk van de nieuwe school vragen energie, ook naast zijn voetbaltraining heeft hij het er maar druk mee, tas inpoakken, sporttas inpakken en 's avonds de sporttas riekend naar het natte gras en zweetsokken uitpakkend en in de wasmachine.
Het reguliere leven gaat een beetje op gang komen zo na de vakantie.

Hans Jan