snelle tijden en inmeten !

Het is woensdag 5 uur 45. Een tijd die niet regulier in mijn dagelijkse patroon past. Vandaag staat het bezoek aan de wereldkampioenschappen op het programma. Op uitnodiging van Westland orthopedie in de naam van Johan is deze dag te danken.
We spraken af om 7 uur in Delft te verzamelen waarna we met een koppel van 12 personen richting Assen zouden gaan. Assen . TT. Motor walhalla , de nacht van Assen en niet alleen van de laatste jaren maar zeker ook uit de begintijd van motorrijden. De eerste keer naar Assen was 1979, met vrienden en vriendinnen gingen we voor het eerst naar de races, de allereerste keer noodgedwongen met een Honda civic, de auto van Tino’s moeder, de jaren daarna alleen op de motor naar Assen waar het slapen in het winkelcentrum voor ons geen probleem was.
Nu op weg naar Assen met een team van therapeuten, instrumentmakers en medewerkers van Westland Orthopedie, dat had je natuurlijk nooit verwacht.
We vertrekken en Els (je weet wel , mijn fysiomaatje) en Gerben (prothesemaker) maken de bezetting in mijn auto rond.
Na een koffie tussenstop een groepage van allen.
In lijn vervolgen we de weg naar Assen, we worden verwelkomt door de firma Ossur, de prothese leverancier van mijn knie en voet.
Na een korte inleiding gaan we mee met de gids over het sportcomplex, we mogen een kijkje nemen in het spelers home, een verzamelplaats van materiaal en deelnemers.
De organisatie voor de deelnemers is geweldig, iedereen heeft een plaats en voor iedereen staan hun hulpiddelen in de buurt gebracht van het uitte voeren onderdeel.
Race rolstoelen, voor dwarslesie deelnemers, stoelen voor speer- en discuswerpen, en wat dacht je van het onderdeel verspringen voor blinden, 100 meter sprint voor blinden , slechtzienden enfin je noemt het maar op.
Sporters in hart en nieren en die niets uit de weg gaan om met hun handicap alles op sportief gebied eruit te halen wat erin zit, ik zag 100 meter sprint voor blinden in een tijd van 14,40, onder stembegeleiding van een begeleider die net zo hard mee moet sprinten als de deelnemer. Hier straalt het volste vertouwen (lees letterlijk, het blinde vertouwen) in je begeleider. Ik neem mijn petje af voor deze topsporters. Jaren trainen om te knallen en je herinnering is het geluid, probeer maar eens geluid te herinneren in plaats van beelden, want een blinde kan helaas niet anders. Ongelooflijk.
Ik kom een Duitser tegen , hij staat bij een van de vele prothese fabrikanten om paradepaardjes te tonen. Een levende showroom met diverse mensen met diverse prothesen, mensen, we weten half niet wat er allemaal gemaakt wordt om de mobiliteit van anderen te optimaliseren. Ik ben versteld, ik zie ze springen, dansen, sporten, oja ook nog lopen en trap klimmen en dan blijkt dus dat deze kerel “mijn setje”draagt. De Rheo Knee met de de flex voet, ik vertel hem dat ik vanaf donderdag het traject inga van inmeten en prothese voorbereiding, hij feliciteerde me, hij is verbaasd dat ik zo snel aan revalideren ben en aan de bak mag. Hij is zeer tevreden over de prothese en ik zie hem stralen, kijk maar wat ik kan, helemaal top dacht ik en ik vroeg hem of hij ook kon skiën met dat ding, “haha natuurlijk, kijk dat doe het zo” man ik kon je wel een zoen geven.
Hij was geen marathon loper, dan heb je eigenlijk een ander onderstel nodig. Oké dacht ik, daar moet ik maar eens over na gaan denken.
We krijgen een lunch en daarna gaan we richting de spelen, de afstanden naar de baan is kort en er zijn prima tribunes, Els en ik besluiten om naar de finish lijn te gaan, de middag staat in het teken van de 100 meter dames, heren , discus werpen, speer gooien en verspringen. We hebben een prima stek en ik verbaas me elk onderdeel en bij elke deelnemer hoeveel passie en overtuiging in hun handelen zit, respect en een enorme opkikker dwingt het af.
Het hoogte punt van alle atletiek kampioenschappen is het koningsnummer 100 meter sprint, 100 meter sprint met deelnemers die een onderbeen of bovenbeen amputatie hebben, beresterke mannen, afgetraind en de adrenaline voel je op de sintelbaan.
2 keer een valse start, zo gebeten zijn de mannen, de concurrentie is hoog, startschot…. 8 atleten sprinten naar de lijn, naar de klok, naar de jury en hun trainers, pats…. De tijd stopt 10,34 seconden ! Australie, een ovatie, wat een snelheid en wat blijkt, hij loopt met twee (!) prothese’s !!! ongelooflijk en ik klap het eelt van mijn handen.

Het doet ook goed dat er heel veel publiek op de deze kampioenschappen afkomt, kinderen die bij alle deelnemers handtekeningen op hun Tshirt zetten, felicitaties en een enorme vreugde van sporters, landen die met elkaar overhoop liggen komen hier onder sportieve omstandigheden bij elkaar, zullen we hen maar hun landen laten regeren.

Ik schreef vandaag uit het revalidatiecentrum, de tijd tussen Yoni en Lisa wegbrengen naar school gaf voldoende tijd om dit te schrijven.


Zo dadelijk ga ik conditietraining doen en vanaf 12.30 gaan we beginnen,
Ja het gaat beginnen, het inmeten van mijn bovenbeen steun (zg inliner) , vandaag een dag met een grote vlag op mijn tijdschema, het proces van lopen gaat beginnen, het proces van vrijlopen zonder stokken, traplopen, fietsen, sporten, het komt eraan ! op 27 september zal alles klaar zijn !

Ik heb gisteren met Cirstie gesproken , de spaanse dame die me gaat “afstellen” als de prothese er is.
Een prachtige meid waar je zeker je best voor doet. Cirstie, ik zal je zoenen als ik zonder stokken sta ! Oh ja, ik beloofde je een avondje uit, en dat gaan we doen ook, kan je gelijk de salsa afstellen……..

Hans Jan