Wat een jaar en wat een week!

De kerstdagen zijn achter de rug, iedereen heeft het gehad over verdraagzaamheid, saamhorigheid en tijd voor anderen. Allen die de kerkdiensten en concerten volgden kregen wellicht deze boodschap mee, een boodschap die we elk jaar meekrijgen en telkens weer zullen we de boodschap ontvangen, ooit zullen we met elkaar in vrede en in harmonie kunnen leven en werken zolang we er allemaal aan willen werken.

De dagen voor het eind van het zo intens zware jaar gaf mij enorm veel kracht om dingen te kunnen realiseren, situaties te beheersen, uitdagingen aan te gaan en zeker dat ik altijd kan zeggen tegen wie dan ook in de wereld dat positiviteit, een gezonde realistische instelling, vriendschap en een doel, mijn inspiraties waren om eens te laten zien dat je als mens niks mankeert, ook hebben anderen de neiging anders te denken.

Ik had in dit jaar in mijn progressie nog een 4-tal items als target, niet iets van moeten maar stel je voor dat ik het nog dit jaar kan realiseren, dat zou geweldig zijn.

Ik wilde dit jaar het tennissen weer oppakken, de wintercompetitie met de mannen waarmee ik al jaren op woensdagavond tennis en afgelopen woensdag speelde ik mijn eerste dubbel met Frans tegen Ben en Jos. Mannen het was in een woord geweldig, hoe jullie mij weer opnemen in de groep, het spel kon laten spelen zover het kon, ik was groos en deze avond gaat erin als eem memorabele. Het mooiste was nog dat het een kunst wordt om van deze jongen met dubbelpartner te winnen, de vernietigende forehand en backhand zijn niet uit het gevoel verdreven.

Donderdag had ik ietwat last van spierpijn maar dat kon mijn euforiestemmming niet weerhouden. Deze dag ben ik met Joeri en Lourens naar Belgie gegaan voor het "illegale vuurwerk"! Prachtig, het oude douane kantoor op de grens van Nederland en Belgie is een vuurwerkwinkel ! Met gespannen en geknepen bilspieren deden de mannen zich tegoed aan al het knallenmakendelekkernij. Wat een keuze en wat een prijzen. De reis terug is nog spannender, voordat je in belgie kunt keren naar Nederland moet je toch wel landinwaarts en dan maar hopen dat de politie of welke dienstdoende ambtenaar ons niet stiekum uit de winkel heeft zien komen. De mannen kregen weer een ontspannend gevoel toen we de Moerdijkbrug over waren...
's Middags en 's avonds met Maaslandse-, Limburgse- en Italiaanse vrienden de stad Delft bezocht en ik voelde mij als een gids met een groep geintereseerde toeristen. De route Phoenixstraat, Oude Delft, scheve Jan, Hypolitusbuurt de markt en beestenmarkt zijn voldoende ingredienten om het Italiaans op peil te brengen.
Eenmaal op de Beestenmarkt bij mijn alom gewaarde Kobus Kuch zie ik buiten mijn maatje met vrouw en kids. Natuurlijk stier ik naar buiten en de club werd nog completer. Ondertussen had ik de kinderen voorzien van schaatsmunten en het hele spul op twee na was aan het schaatsen op de markt waar mijn vader zoveel voetstappen heeft staan, dat ik in mijn gevoel in zijn pas kon meelopen, als je dat kon zien Pa dacht ik, dan krijgen we samen kippenvel.
Ook de kinderen uit Den Hoorn konden we overhalen om te gaan schaatsen, eerst wat nervositeit maar eenmaal op het ijs presteert die kleine het om zonder pa of ma of stoel gewoon weg te schaatsen, we keken elkaar aan, een high five en de boel had het heerlijk. Ik geniet van deze momenten, de rode wangen, het snerpen van de schaatsen, het licht en de blijde gezichten. Ik ga naar binnen bij Kobus en na de laatste consumptie wil er toch 1 Italiaan de schaatsbewegingen meester maken, hilariteit alom, nog nooit geschaatst en het lukt me om een pinguin voor hem te regelen (wij hadden vroeger een stoel, tegenwoordig is dit in de vorm van een pinguin). Mijn hemel wat hebben we daar gelachen en het feit dat ik nimmer zal kunnen schaatsen deed er nu niet toe, dit was goed .
Belvedere werd aangedaan en we hebben heerlijk gegeten, Tony en Ellen, onze limburgsitaliaanse vrienden (die we kennen van de camping aldaar) zijn beide NLP master, we hebben een geweldig gesprek gehad en het voelde helemaal compleet.

Vrijdag wilde ik met de Maaslandse golfgemeenschap de laatste wedstrijd meedoen, nu is het zo dat ik normaliter kan beschikken over een buggy (golfcar)echter in de winterperiode kan dat niet ivm het beschadigen van de baan, ik wilde persé meedoen en persé 18 holes lopen. Al moet ik hinkend over de baan, ik zal en moet nog dit jaar die 18 holes lopen. Ik sartte met de eerste flight om bij calamiteiten door te kunnen schuiven naar de tweede en eventueel de derde flight. Het gras plette ik in de grond, elkestap van de ongeveer 5,5 km die je loopt beleef ik in mijn bolletje, de kou zorgt voor een natte neus en ik proef de wind, ik voel de laagstaande zon, de versnaperingen die ik voor onderweg had meegenomen deden de bloedvaten verweiden waarop de inwendige temperatuur aangenaam werd. Onderweg andere bekende spelers gezien in de baan en bij allen een praatje pot, "he hans fijn je te zien" en ik vertelde hen over mijn eerste lopende 18 holes na het ongeval."Bizar en een voorbeeld voor velen" hoor ik ze zeggen toen ik verder ging. Vier en een half uur later had ik de tour volbracht, vermoeid maar in de eerste flight gebleven en een score van 109 slagen en dat met handicap 24. Juichend putten we alledrie de laatste bal, "Hans verdomme jongen, woensdag was je er met de tennis en vandaag hier op de baan, respect en waardering, je bent een bikkel". Ik bedankte hen voor hun support en dat ik het fijn vond met deze heren de tour te volmaken, Piet Hans Ben Frans Jos Harry, ik heb uiteindelijk niet gewonnen maar ik voelde me de kampioen van het jaar.
Ik kwam thuis en nam een bad, genoot van het water en de dag.
Na de tostie sessie even tijd voor mezelf. Een bijzondere dag een dag met een extraatje, een cadeautje en ik mocht het vasthouden.
's Avonds even oude koeien uit de sloot gehaald en later de avond de plaatselijke onuitgeschreven prijsuitreiking. Ik liet het me wel bevallen.

Vandaag, zaterdag, bepakt met 1,5 kilo bloem, gist, eieren, krenten rozijnen, boter en melk ben ik op weg naar Conny en Martien voor de traditionele oliebollenbakkersrituelen. In een keurig logistiek passend schema worden de oliebollen per 8 in de ouderwetse maar nog altijd werkende gietijzerenpan gevuld met zonnebloemolie wat staat te warmen op een butaanstelletje en met een heerlijke koffie komen na een anderhalf uur zo'n 80 oliebollen gebruind liggend in de schaal.

Ik moest me in zijn soort nog haasten want voornemen nummer 3 was dat ik bij de voetbalvereniging zou meedoen aan oliebollenrace, een traject van ca 1,2 kilometer hardlopend (tenminste joggend).
Ik werd nog gebeld door mijn hardloop vriendin Yvonne waar ik bleef en ik was reeds onderweg.
De diverse elftallen kwamen druppelsgewijs binnen, ik stond in twijfel, ja of nee, ik wachtte tot de grote groep binnen was en voordat de oudere groep zou gaan vertrekken zeg ik tegen Yvonne, "we gaan", het geluid van de krakende schelpen, het slurpen van het water onder je schoenen tegen het asfalt en met het aangezicht van een snelwandelaar maar met de snelheid van een jogger lukt het ons om na 6 en een halve minuut samen met de meegekomen stefan over de finish te komen, een tijd die ik nooit meer wil maken maar wel een emotioneel moment, "Yes, voornemen nummer 3 is binnen en beretrots, met het water van de kop geniet ik van een kopje thee. Yvonne, die 5 km en wellicht 10 km is ons doel en je weet, wanneer het bij me in het bolletje zit...

Vanavond naar een verrassingsfeest, mijn nichtje wordt 21 en dat wordt eerder gevierd dan zij denkt hahaha mag ik wel.

Ik zal vanavond mijn 4e gerealiseerde voornemen bekend maken. ooit zei ik "ik wil dit jaar 150.000 goede stappen maken met "Daan", ik vertel jullie dat de teller op 153.529 ! Tsjakkaa.

Geweldig gevoel, tennis, 18 holes, hardlopen en het aantal stappen,in 1 week en binnen een half jaar.

Ik ga nu niet memoreren van afgelopen jaar, dat ligt achter ons, ik kijk naar de toekomst, vele vragen zijn onbeantwoordt, vele vragen zullen er komen, ik probeer met alle energie die in me zit me sterker te maken dan wat ik was.

Voor jullie allemaal, een prachtig 2007 toegewenst, geloof in jezelf, respecteer elkaar en samen maken we er een bijzonder jaar van, afgesproken ?

Hans Jan