Ik heb gelopen !

Het is vroeg in de morgen, vannacht niet al te best geslapen, de regendruppels geteld en uiteindelijk de spannende gedachtegang van me af kunnen zetten.
Ik ben op weg nar Delft, yoni en lisa zijn mijn passagiers, Joke brengt Joeri naar school.
De mist die over de weilanden een deken legt laat de molens in een aureool van watermoleculen zien, "succes Hans"voel ik.
Ik ben gewoon zenuwachtig en nieuwsgierig tegelijk. Zal alles er zijn, is Cristie er, zal ie het doen ?

De Prinses en haar gevolg afgezet bij school en de korte vervolgrit naar de Orthopedie wordt ingezet. We zijn er op tijd, Joke heeft nadat ze Joeri heeft afgezet ook de auto richting de orthopedie gereden.

Voor heel de wereld, behalve voor diegene die jarig zijn vandaag, is het een gewone dag, voor mij een enorme vlag die uithangt, vandaag kan ik beginnen met lopen, gewoon wat iedereen alledaags doet kan ik ook, niet zo snel of wendbaar als maar toch.
We wachten met koffie in de wachtkamer, heb Cristie gezien en op en afstandje zie ik mijn prothese staan, ik wordt stil en terwijl er verderop de radio wat harder gezet wordt grijpt emotie door me heen, op de radio, goed hoorbaar in alle ruimten "this is the moment "van Rene Froger live...... daar zit je dan, even injezelf en dan zo'n nummer. Het zal me altijd bijblijven, niet dit moment maar iedereen heeft met muziek, een bepaald nummer een binding, ook ik met this is the moment alleen nu met twee kanten.
Vrienden en familie zijn vandaag vertrokken naar Dubai en de VS, vanaf schiphol de leukste smsjes gekregen, ook van zovelen anderen al bij het ochtendgloren, dank jullie wel !

Ik ga de oefenruimte binnen en na een korte uitleg pas ik de prothese voor het eerst, de hoogte wordt afgesteld, de haaksheid krijgt een beoordeling en de iedeale lijn wordt uitgemeten.
Na wat kleine aanpasingen blijkt dat de prothese iets te lang is, zo'n 12 mm, dat lossen we later op, nu een eenvoudig inlegzooltje in mijn rechterschoen en we gaan beginnen.
de prothese wordt op een spanningsloze en uitstaande computer getest, ik moet leren stappen in deze situatie om bij calamiteiten, stroom uitval, storing ed toch te kunnen bewegen.
Ik heb het redelijk snel onder de knie en er zit een logica in.
"Ok, zei cristie, let's go", de iPac wordt uit de beschermhoes gehaald en het basis pakket wordt geinstalleerd, de software zal kunstmatige intelligentie teweegbrengen, elke stap die ik doe wordt geregistreerd, elke stop, rem, bocht, bukken, buigen en klimmen wordt gemuteerd.
Middels de iPac kunnen we elementen manipuleren, knieknikken, energieinname en afzetting, zwaaibeweging noem het maar op.
Ik ga vanavond wel even pielen met de iPac.
Eerst loop ik in de brug met gelijke liggers, ik loop met mijn ogen, tenminste ik kijk naar de grond waar ik mijn voeten neerzet, na een aantal rondes durf ik in de spiegel te kijken en niet zo zeer op mijn voeten. Het is vreemd, het is goed, eindelijk op twee benen, 11 weken na het ongeval sta ik oefenen met mijn prothese. Eigenlijk moet ik een leuke bijnaam geven aan dit ding, enige suggesties zijn welkom en wordt zeker een fles rose in het vooruitzicht gesteld. Boter bij de vis.
aanpassingen, kleine en grote, afstellingen, draaiingen, veerkracht, termen en kreten die het ene oor ingaan en het andere oor uit, Cristie spreekt vloeiend engels gelukkig maar alleen heb ik geen orthopedische achtergrond, laat staan een vertaalsleutel.
Els (mijn fysiomaatje) heeft haar vrije dag opgeofferd om met mij deze dag door te brengen, zij begrijpt waar we straks opmoeten oefenen, mijn stappen (met krukken) in de gang zijn niet gelijk, ik wil teveel en te snel, even de rem erop van Dongen en terug naar af ! Ja Joost ik zal het doen.
Cristie kwam me vertellen dat ze zeer tevreden was met het resultaat van vandaag, "voor iemand die nog nooit met een prothese (like this) heeft gelopen doet ie het aardig".
Ik vertelde van het leuke cadeaux wat Joeri me gaf toen hij uit Spanje kwam, een runners horloge, you will have to work hard on it Hans , but it is possible met een spaans accentje.
We zullen zien meid dacht ik.
Het is vroeg in de middag, we maken diverse afspraken en ik vervolg mijn weg naar huis. Joke haalt Joeri op, die moest naar de tandarts en ik steef op het dorp af.
groot nieuws ge smst, en een paar dierbare onderweg gebeld. Ik belde mijn maatje reinier en zei dat ik onderweg was, "ik zie je zo, kom ik even langs," zit dat mannetje samen met strid reeds in huis met een champagne toast, grote dag, bijzondere dag en blij dat het goed verlopen is.
Bedevaartsoort Maasland zou in de programma's opgenomen kunnen worden, ik ga ervoor, ik heb een instrument wat met mij samen een hele mooie toekomst gaat beleven, natuurlijk, samen lachen, rollen, grollen vechten, bidden en janken maar vooral, ik wil genieten en alle kleine stapjes en alle kleine beetjes hebben een toegevoegde waarde.
Ik hou me aan het schema, ik zal (nog) niet gaan voetballen, dat beloof ik maar dat het gebeurd staat vast.

Morgen is het programma door Els al helemaal aangepast, wat een medewerking, geen verloren dagen daar houden we niet van.

Ik heb gelopen, voor het eerst met het gevoel dat ik hier ver mee kan komen, eindelijk kan ik dit ultieme stukje techniek gaan leren kennen, vele vraagtekens vallen weg, andere zullen komen ze zullen er altijd wel zijn.

Mijn ervaring van vandaag was bijzonder, een grote vlag, als ik zonder krukken kan hangen we de wimpel erbij !

tot later

Ps dit was een jubileum uitgave, nr 50,
Hans Jan