We pakken de draad weer op....

Het was half Juli dat de laatste woorden werden geschreven op het weblog.
de periode die hier tussen lag was gevuld voor mijn schoonzusje Bea die onlangs is overleden.
Ik vond het niet op zijn plaats om in deze periode mijn beslommeringen kenbaar te maken, zij had veel grotere en intensievere dingen dan wij ons kunnen voorstellen.
Ik ben trots op hun gezin, mijn broer martin, nichtjes Kim en Anouk en hun mannen Richard en Mo.
Het was een heel bijzondere periode waar je intens mag en kan meeleven met warmte, troost en liefde om je heen. Het is een levensspreuk die Bea draagt, "andere mensen kleur geven aan hun leven", zij draagt die titel als H.M.

Zoals de titel zegt, we pakken de draad weer op.
In het huis is begonnen met de reshuffeling van de kamers, onze prinses heeft haar nieuwe kleur en interieur bijna af, het wachten is op de nieuwe meubeltjes.
je kunt merken als Pa zijnde dat smaken gaan verschillen en eigen identiteiten naar boven komen. Yoni doet het erg goed, op school sport en bewegen gaat ze zeer gedreven de studie aan.
Nog steeds onder behandeling van Fysio en fitness maar met 150% gemotiveerd.

Ook ik probeer de lijnen van het leven weer aan te spannen, invulling van mijn toekomst, afronden van oud zeer en wie weet gaat het schrijven van een boek plaatsvinden, zo'n ongecensureerde uitgave, een boekje voor iedereen. Een tekstuele compilatie van alle belevingen, alle situaties, recht uit het hart, dat kan na een jaar ellende maar ook na een jaar van veel, heel veel ervaring, frustratie, maar zeker ook mooie momenten.
Het weblog is een ideaal medium om van me af te schrijven, het zijn mijn woorden en ooit schreef ik dat ik een emotioneel schuurtje heb (het zg secondaire verhaal), een schuurtje met 1 sleutel, en die heb ik. Het boek zou dan best "een schuurtje vol emotie" kunnen heten.
Zolang ik geen acceptatie van de afgelopen ,zeg maar, 1,5 jaar heb prop ik het schuurtje wat voller.
Alles wat ik heb meegemaakt, sociaal en maatschappelijk, privé, zakelijk en als mens zal dan de revue passeren.

Momenteel heb ik een "leen been", een tweede Daan, dit komt omdat mijn echte Daan voor groot onderhoud naar de fabrikant is, de prothese is gemaakt voor zo'n 220.000 stappen per jaar en dan een beurtje, alleen, na wat loppklachten ben ik bij de westland Orthopedie geweest en daar concludeerden we dat het aantal stappen na 11 maanden boven de 503.000 lag.....
Dat gaat dus lekker vertelde ik Joost en Johan. Binnen anderhalve week werd Daan omgewisseld en loop ik alweer stukken beter.

Tijdens de vakantie in mijn geliefde Italië aan het strand met twee bevriende gezinnen (we waren met drie Nederlandse gezinnen ook de enige buitenlanders op de camping) waren we snel ingeburgerd. De eerste dag keek iedereen een beetje vreemd, ik in mijn korte broek, maar na twee dagen kwam de boel op gang en mag ik terug kijken op een enorme ervaring nl. zwemmen in de zee, voor jullie alledaags en plezier, voor mij een omzetting van de schakelaar in het hoofd. Op dat soort momenten voel je je zo bekeken, armzalig en niets, maar eenmaal in het water met al die kinderen op bodyboards en hoge golven.... zij kijken naar de persoon en niet naar de handicap!

Komende dagen komt er weer wat meer.