De rechtbank

Weken geleden ontving ik het dossier van het parket over veel ins en outs van het ongeluk.
Een onderzoek van 120 blz ligt ten grondslag voor deze dag. We hebben een uitnodiging gehad om de rechtzaak als publiek bij te wonen inzake het ongeval en om ons op de hoogte te houden van het proces.

Aanvankelijk wilde ik niet gaan, ik wilde en kon de confrontatie niet aan, tot nu toe was de bestuurder van de auto een silhouet, een passe par tout, een zijaanzicht net als de beeltenis van Beatrix op een postzegel, ongedetailleerd. Ik wilde het zou houden, ik zou de man straal voorbij lopen als we elkaar zouden zien omdat de herkenning er niet is en dat beviel me, beter dan dat ik het zou herkennen.

Tóch heb ik besloten om te gaan, de zitting maar dus ook de confrontatie, Yoni had aangegeven behoefte te hebben het proces bij te wonen, ze zou met Joke gaan echter afgelopen week besloot ik toch te gaan en Joeri had te kennen te gegeven er ook bij te willen zijn. Het feit dat we allemaal er waren was puur voor de verwerking, allemaal hetzelfde verhaal kunnen horen en wat er bij komt kijken.

Het is vroeg, we willen natuurlijk niet te laat komen en synchroon worden de boterhammen gesmeerd. Het stormt, het is druk op de weg, vrijdag, de dag dat half nederland geen autobewegingen kent vanwege arbeidstijden indelingen is het vandaag gewoonweg druk.
De klok geeft negen aan en we vinden een parkeerplaats bij het Paleis van Justitie in Den Haag,
de wind verklapt mijn linkerbeen door de stof stijf tegen de blokcontouren van mijn prothese te blazen, ik voel me opgelaten, de dunnne pantalon geeft de contouren tot in detail weer en enkele omstanders zie ik kijken en reageren, "mankeer ik iets of zo" wil ik schreeuwen maar ik probeer zo netjes mogelijk mijn wandeling naar de ingang voort te zetten. De oploop naar de tourniquette, het geluid van schuivende tochtstrips op de draaideur geeft het gevoel dat de storm ook hier merkbaar is. Eenmaal binnen de stormvrije zone van het gebouw worden we naar de tweede balie verwezen. Eerst langs de beveiliging, portomonaie, riem, telefoon etc, alles af en door de poort. Joke Yoni en Joeri gaan goed alleen bij mij gaan de bellen en toeters af. De met het waarschijnlijk verkeerde been uitgestapte beveiligings beambte vraagt of ik nog iets van staal in broekzak heb zitten, "ja" zeg ik, "een RVS pijp van 30 cm"! Pas na de persoonlijke visitatie begrijpt de man de opmerking.

Op de tweede etage bevind zich de zaal, er is een enorme grote hal, een ontvangst ruimte die hoog is en waar twee enorme kunstwerken van stof leer en touw een gevangenis uitbeelden. "lekker zeg"dacht ik, "moet dat nou, zo'n kunstwerk". Tijdens de vraag die ik mezelf stelde komt er een motor agent aangelopen, hij was al eens een paar keer thuis langs geweest, hij was als eerste "diender" op locatie en wil het hele proces van zowel voor als achter de schermen volgen. Hij heeft enorm veel bewondering voor Yoni, zij heeft een apart plekje bij hem vanwege haar doorzettingsvermogen en motivatie, ik denk dat het haar charisme is maar dat klinkt van een vader!
We praten over het dossier, zo dik, zoveel tijd en energie en alle specialisten die zich over dit ongeval gebogen hebben. een fractie van een seconde wordt geschreven op 120 blz.
Er komen een aantal mensen richting de zaal, de deur ernaast gaat voor hen open en duidelijk is dat er meerdere rechters deelnemen aan het proces, een zg meervoudige kamer. Die meervoudige kamer geeft aan dat het proces een beladen proces is, en dat heeft te maken met de ernst van het ongeluk.

De deuren gaan voor het publiek open, zo'n 10 personen waaronder wij, zoeken een plekje. De bestuurder van de auto neemt plaats tegenover de rechters. Van de drie rechters is er 1 die het woord voert, zij verteld ons dat het niet gebruikelijk is met deze zaken dat er kinderen, en dan met name Joeri, op de tribune als publiek aanwezig zijn. Zij spreekt met joeri af dat als het allemaal teveel wordt hij gewoon mag weglopen. Hij knikt instemmend.

We zitten op de derde rij en het proces begint, de bestuurder gaat staan en op het moment dat hij antwoord heeft het silhouet een stem. Ik schrik een beetje maar ben weer snel tot de orde.
Hoewel het een openbare zitting is en iedereen erbij kan zitten ga ik niet in over de zitting zelf, dat is niet gepast. Aandachtig volgen we de vraag en antwoord stelling.
Er wordt ook een vraag gesteld, aan mij, ik geef als antwoord dat ik inderdaad eerst niet wilde vanwege de confrontatie maar dat het voor de verwerking beter zou zijn als ik ook dit proces volgde.
Ook heb ik aangegeven dat ik me terdege van bewust ben dat de bestuurder deze gebeurtenis ook niet gewild heeft, vergeet niet wat een enorme impact dit op hem heeft gehad, Yoni en ik kunnen er over meepraten.
Ik ben onder de indruk van de kennis van het rapport bij de officier van justitie en de rechters. Getuigenverklaringen bijna uit het hoofd kennende en situatieherkenning, alsof ze als een derde persoon achterop meereden.
De zitting duurt ruim twee uur en wordt geschorst.

Ik wacht beleefd dat anderen de zaal hebben verlaten en buiten de zaal komt de motoragent nog even bij ons staan en is er een informeel gesprek met de officier van justitie.
Het heeft diepe indruk gemaakt, het moeten horen hoe anderen een ongeluk tot in detail aan het construeren zijn, een soort script van een nog te maken film.



Na een daar genuttigde kop koffie brengen we Yoni naar haar school dependance in Rijswijk en Joeri op zijn Delft basis, joke en ik rijden naar huis, de ochtend evaluerend.

Ik ben even weg s'middags, gewoon om even alles op me in te laten werken, constant afvragend "welke straf in deze wereld geeft mijn been terug"?

"Dág" zoals de officier van justitie zei (in die functie past het niet als je zegt "tot ziens")

tot dag

Hans Jan

en dan ineens ...

Ik kreeg net een mail van mijn broer die in de krant het artikel heeft gelezen van de rechtzaak over het ongeluk. In het AD versie Delft, ja die krant die eerder een artikel schreef, heeft niet goed geluisterd naar de officier van justitie en de rechters, de journaliste schrijft dat yoni en ik al gevallen zouden zijn voor de aanrijding en tegen de auto zouden zijn gereden. Dat is een versie van de advocaat van de bestuurder die het rapport probeerde onderuit te halen. Ik heb de reporter direct een corrigerend commentaar gegeven, krijg je verdomme weer zo'n tik, dank je wel dame !