Wat een jaar en wat een week!

De kerstdagen zijn achter de rug, iedereen heeft het gehad over verdraagzaamheid, saamhorigheid en tijd voor anderen. Allen die de kerkdiensten en concerten volgden kregen wellicht deze boodschap mee, een boodschap die we elk jaar meekrijgen en telkens weer zullen we de boodschap ontvangen, ooit zullen we met elkaar in vrede en in harmonie kunnen leven en werken zolang we er allemaal aan willen werken.

De dagen voor het eind van het zo intens zware jaar gaf mij enorm veel kracht om dingen te kunnen realiseren, situaties te beheersen, uitdagingen aan te gaan en zeker dat ik altijd kan zeggen tegen wie dan ook in de wereld dat positiviteit, een gezonde realistische instelling, vriendschap en een doel, mijn inspiraties waren om eens te laten zien dat je als mens niks mankeert, ook hebben anderen de neiging anders te denken.

Ik had in dit jaar in mijn progressie nog een 4-tal items als target, niet iets van moeten maar stel je voor dat ik het nog dit jaar kan realiseren, dat zou geweldig zijn.

Ik wilde dit jaar het tennissen weer oppakken, de wintercompetitie met de mannen waarmee ik al jaren op woensdagavond tennis en afgelopen woensdag speelde ik mijn eerste dubbel met Frans tegen Ben en Jos. Mannen het was in een woord geweldig, hoe jullie mij weer opnemen in de groep, het spel kon laten spelen zover het kon, ik was groos en deze avond gaat erin als eem memorabele. Het mooiste was nog dat het een kunst wordt om van deze jongen met dubbelpartner te winnen, de vernietigende forehand en backhand zijn niet uit het gevoel verdreven.

Donderdag had ik ietwat last van spierpijn maar dat kon mijn euforiestemmming niet weerhouden. Deze dag ben ik met Joeri en Lourens naar Belgie gegaan voor het "illegale vuurwerk"! Prachtig, het oude douane kantoor op de grens van Nederland en Belgie is een vuurwerkwinkel ! Met gespannen en geknepen bilspieren deden de mannen zich tegoed aan al het knallenmakendelekkernij. Wat een keuze en wat een prijzen. De reis terug is nog spannender, voordat je in belgie kunt keren naar Nederland moet je toch wel landinwaarts en dan maar hopen dat de politie of welke dienstdoende ambtenaar ons niet stiekum uit de winkel heeft zien komen. De mannen kregen weer een ontspannend gevoel toen we de Moerdijkbrug over waren...
's Middags en 's avonds met Maaslandse-, Limburgse- en Italiaanse vrienden de stad Delft bezocht en ik voelde mij als een gids met een groep geintereseerde toeristen. De route Phoenixstraat, Oude Delft, scheve Jan, Hypolitusbuurt de markt en beestenmarkt zijn voldoende ingredienten om het Italiaans op peil te brengen.
Eenmaal op de Beestenmarkt bij mijn alom gewaarde Kobus Kuch zie ik buiten mijn maatje met vrouw en kids. Natuurlijk stier ik naar buiten en de club werd nog completer. Ondertussen had ik de kinderen voorzien van schaatsmunten en het hele spul op twee na was aan het schaatsen op de markt waar mijn vader zoveel voetstappen heeft staan, dat ik in mijn gevoel in zijn pas kon meelopen, als je dat kon zien Pa dacht ik, dan krijgen we samen kippenvel.
Ook de kinderen uit Den Hoorn konden we overhalen om te gaan schaatsen, eerst wat nervositeit maar eenmaal op het ijs presteert die kleine het om zonder pa of ma of stoel gewoon weg te schaatsen, we keken elkaar aan, een high five en de boel had het heerlijk. Ik geniet van deze momenten, de rode wangen, het snerpen van de schaatsen, het licht en de blijde gezichten. Ik ga naar binnen bij Kobus en na de laatste consumptie wil er toch 1 Italiaan de schaatsbewegingen meester maken, hilariteit alom, nog nooit geschaatst en het lukt me om een pinguin voor hem te regelen (wij hadden vroeger een stoel, tegenwoordig is dit in de vorm van een pinguin). Mijn hemel wat hebben we daar gelachen en het feit dat ik nimmer zal kunnen schaatsen deed er nu niet toe, dit was goed .
Belvedere werd aangedaan en we hebben heerlijk gegeten, Tony en Ellen, onze limburgsitaliaanse vrienden (die we kennen van de camping aldaar) zijn beide NLP master, we hebben een geweldig gesprek gehad en het voelde helemaal compleet.

Vrijdag wilde ik met de Maaslandse golfgemeenschap de laatste wedstrijd meedoen, nu is het zo dat ik normaliter kan beschikken over een buggy (golfcar)echter in de winterperiode kan dat niet ivm het beschadigen van de baan, ik wilde persé meedoen en persé 18 holes lopen. Al moet ik hinkend over de baan, ik zal en moet nog dit jaar die 18 holes lopen. Ik sartte met de eerste flight om bij calamiteiten door te kunnen schuiven naar de tweede en eventueel de derde flight. Het gras plette ik in de grond, elkestap van de ongeveer 5,5 km die je loopt beleef ik in mijn bolletje, de kou zorgt voor een natte neus en ik proef de wind, ik voel de laagstaande zon, de versnaperingen die ik voor onderweg had meegenomen deden de bloedvaten verweiden waarop de inwendige temperatuur aangenaam werd. Onderweg andere bekende spelers gezien in de baan en bij allen een praatje pot, "he hans fijn je te zien" en ik vertelde hen over mijn eerste lopende 18 holes na het ongeval."Bizar en een voorbeeld voor velen" hoor ik ze zeggen toen ik verder ging. Vier en een half uur later had ik de tour volbracht, vermoeid maar in de eerste flight gebleven en een score van 109 slagen en dat met handicap 24. Juichend putten we alledrie de laatste bal, "Hans verdomme jongen, woensdag was je er met de tennis en vandaag hier op de baan, respect en waardering, je bent een bikkel". Ik bedankte hen voor hun support en dat ik het fijn vond met deze heren de tour te volmaken, Piet Hans Ben Frans Jos Harry, ik heb uiteindelijk niet gewonnen maar ik voelde me de kampioen van het jaar.
Ik kwam thuis en nam een bad, genoot van het water en de dag.
Na de tostie sessie even tijd voor mezelf. Een bijzondere dag een dag met een extraatje, een cadeautje en ik mocht het vasthouden.
's Avonds even oude koeien uit de sloot gehaald en later de avond de plaatselijke onuitgeschreven prijsuitreiking. Ik liet het me wel bevallen.

Vandaag, zaterdag, bepakt met 1,5 kilo bloem, gist, eieren, krenten rozijnen, boter en melk ben ik op weg naar Conny en Martien voor de traditionele oliebollenbakkersrituelen. In een keurig logistiek passend schema worden de oliebollen per 8 in de ouderwetse maar nog altijd werkende gietijzerenpan gevuld met zonnebloemolie wat staat te warmen op een butaanstelletje en met een heerlijke koffie komen na een anderhalf uur zo'n 80 oliebollen gebruind liggend in de schaal.

Ik moest me in zijn soort nog haasten want voornemen nummer 3 was dat ik bij de voetbalvereniging zou meedoen aan oliebollenrace, een traject van ca 1,2 kilometer hardlopend (tenminste joggend).
Ik werd nog gebeld door mijn hardloop vriendin Yvonne waar ik bleef en ik was reeds onderweg.
De diverse elftallen kwamen druppelsgewijs binnen, ik stond in twijfel, ja of nee, ik wachtte tot de grote groep binnen was en voordat de oudere groep zou gaan vertrekken zeg ik tegen Yvonne, "we gaan", het geluid van de krakende schelpen, het slurpen van het water onder je schoenen tegen het asfalt en met het aangezicht van een snelwandelaar maar met de snelheid van een jogger lukt het ons om na 6 en een halve minuut samen met de meegekomen stefan over de finish te komen, een tijd die ik nooit meer wil maken maar wel een emotioneel moment, "Yes, voornemen nummer 3 is binnen en beretrots, met het water van de kop geniet ik van een kopje thee. Yvonne, die 5 km en wellicht 10 km is ons doel en je weet, wanneer het bij me in het bolletje zit...

Vanavond naar een verrassingsfeest, mijn nichtje wordt 21 en dat wordt eerder gevierd dan zij denkt hahaha mag ik wel.

Ik zal vanavond mijn 4e gerealiseerde voornemen bekend maken. ooit zei ik "ik wil dit jaar 150.000 goede stappen maken met "Daan", ik vertel jullie dat de teller op 153.529 ! Tsjakkaa.

Geweldig gevoel, tennis, 18 holes, hardlopen en het aantal stappen,in 1 week en binnen een half jaar.

Ik ga nu niet memoreren van afgelopen jaar, dat ligt achter ons, ik kijk naar de toekomst, vele vragen zijn onbeantwoordt, vele vragen zullen er komen, ik probeer met alle energie die in me zit me sterker te maken dan wat ik was.

Voor jullie allemaal, een prachtig 2007 toegewenst, geloof in jezelf, respecteer elkaar en samen maken we er een bijzonder jaar van, afgesproken ?

Hans Jan

Bijzondere tijd

Deze periode richting de feestdagen is er voor velen om eens terug te kijken en zeker om eens verder in de toekomst te kijken.
Hoe je leven in een fractie kan veranderen is gezien het ongeval voor een hoop mensen duidelijk. Vergeet niet dat je als slachtoffer van een ongeluk je niet de enigste bent die de gevolgen hiervan moeten meedragen . In ons geval,Yoni en ik samen, brachten we een zware belasting in het huiselijk leven, het sociale leven en het maatschappelijke leven.
De naweeën zijn nog immer voelbaar en hoe sterk we ook zijn en hoe stevig we ook op onze benen staan, ieder heeft zijn moment.

Ik wil verder kijken dan mijn neus lang is en diegene die mij kennen weten dan dat ik kijk je met een verrekijker, de horizon is de lat, ook al zal de weg er naar toe een hobbeling of omleiding kennen, al moeten we de weg er zelf gaan leggen, daar waar de regenboog ontspringt moet het zijn.
Mijn afgelopen traject stond een en al in het teken van revalideren, er weer zijn, er weer horen waar je wilt zijn, "ik ben niet ziek, ik ben gezond, ik heb alleen een stukje mindere fysieke gesteldheid".

Velen hebben dit halfjaar met ons meegeleefd,
brieven, kaarten, flessen, bloemen, uitnodigingen, bezoeken, het deed ons erg goed.
Yoni heeft ook een levensles meegekregen, de wijze waarop zij met haar vriendinnen, die er altijd waren, is omgegaan geeft een trots gevoel. Meiden, jullie zijn een stel geweldige mensen, met recht kunnen jullie van elkaar zeggen "wij zijn vriendinnen door dik en dun", en ik als vader van Yoni ben blij met jullie. De deuren staan open en er is altijd wel plek.

Dat de vooruitgang in de revalidatie snellere vormen aannam die we nooit gedacht hadden blijkt maar weer.
Het was in de begin periode dat de receptioniste op de tweede dag tegen me zei" hallo meneer van Dongen, je bent al aardig bekend hier !" , waarop ik haar vertelde, "ja meid, let jij maar op dit mannetje, je zult me hier niet lang zien maar ik zal wel lang in jullie gedachte blijven !"
Ik zal binnenkort inderdaad bij Diolinda (receptioniste) in gedachte blijven, ik ben binnen 6 maanden de revalidatie ontgroeit en zal me gaan beperken tot fysiotherapie, 1 keer per week en wie weet ga ik sporten in de vorm van hardlopen en fietsen.
"Wat kunnen we jou nog leren ?" vertellen ze me.

Gisteren in de nabije omgeving gefietst en dan merk je destemeer hoe de wind voelt, hoe het groen gras in het weiland is , wat de dauw op het gras kan doen, hoe de koe zijn weg vindt in de mist en wat de golfjes zijn op het water...
Ik genoot van de bereikte prestatie, verdomme Hans, binnen een half jaar ben je er weer, je hebt het hem toch maar gedaan en neem jullie maar van mij aan dat ik trots ben op heel de wereld en al die mensen die mij geholpen hebben dit te realiseren.

Mocht er groot nieuws te melden zijn zal ik het zeker niet laten om nog voor de kerst een weblog deel toe te voegen.

Voor nu, aan al die mensen waarvan ik weet dat jullie lezen, waarvan ik ook niet altijd weet wie er lezen, wil ik graag een paar woordjes kwijt.

Dank jullie wel voor die enorme support van het afgelopen half jaar, jullie, die voor yoni en mij altijd een warme deken vormde, koestering , betrokkenheid, openheid en oprechtheid.
Zonder jullie waren wij niet zo ver gekomen, samen hebben we laten zien en laten merken dat je vreselijk ver kunt komen, dat mensen ons ontzettend geholpen hebben , mensen waarop we konden steunen en dat jullie ons nooit in de steek lieten, daar kan niets in de wereld tegenop, daar kunnen anderen alleen maar lering uit trekken.

Een staande ovatie vanaf de kerkstraat voor jullie is dan ook zeker op zijn plaats !

Gebruik de periode naar Kerst om ook eens naar jezelf te kijken, dat mag, en dan ontdek je hoeveel warmte, kracht, liefde en verdraagzaamheid je in je hebt, neem het als een voornemen mee en gebruik het, laat maar zien, ik weet hoe het voelt wat je ervoor terug ontvangt...

Fijne dagen.

Hans Jan

Aan de bak !

Nog genietend van de vrijdagavond stond ik zaterdag op de snowworldpiste mijn andere voet te proberen. Zoals ik reeds eerder schreef zou het goed mogelijk zijn om met een andere voet (eentje met een enkelscharnier) beter te kunnen skiën cq snowboarden.
Deze dag kreeg ik aangeboden door Han en Nadine die zelf ook prothesedragers zijn.
Marco (dorpsgenoot) zou die dag daar gaan skiën en had mij via zijn moeder een mail gestuurd onder het motto van, laat zien wat je kunt.
Ik voelde me eerst wat opgelaten, die voet moest ikzelf instellen en dan pas kom je erachter wat een orthopeet kan, doet en denkt. Ik had mijn voet dus al 180 graden om zitten wat tot grote hilariteit van Joeri kwam, "lekker pap, zo moet je apres skiën !"
Donderstraal en ik lachte met hem mee. Dit resulteerde dat ik ietwat later aankwam dan de koffieverzameltijd en na een korte intro vertelde ik dat ik met 2 benen wil skiën, met een nooit eerder vertoonde combinatie van RheoKnee met scharniervoet.
we zullen het wel zien was het credo.
Eerst een potje schoenworstelen, trui aan en hup de skies onder de schoenen. Wat een gewicht dacht ik eerst en samen met Han de babylift in en uit om maar tijdens de korte daling het gevoel van pizzapunt en kracht te leren kennen.
Het kostte me veel moeite en kracht om het voor elkaar te krijgen, na de verdiende boterham kreeg ik twee keer het gevoel dat het goed ging, zo iets van leren fietsen en dan de eerste keer zonder zijwieltjes.

We laten de babylift de lift en gaan met de sleeplift naar boven, normaal tief je het gat in en nu sta je als het eerste schaap voor de dam. Lak aan heel de wereld denk ik, ze doen maar, ik ga naar beneden...
Ietwat oncharmant maar met een smile die baanbreed was overleef ik mijn eerste afdaling met bochten naar rechts en naar links ! Ik heb ondertussen billen zonder putten van de spanning maar ik was er en dat heeft nog nooit iemand zo gedaan.

Dat de energievretende vrijdag en zaterdag zijn tol vroeg was zaterdagavond duidelijk, een warm bad doet wonderen om de spierpijn te vergeten en geslapen dat ik had, heerlijk.

Zondag monteerde ik mijn comfortabele voet onder Daan en ik voelde me het ventje. 's Middags hadden we de verjaardag van Marcel in "onder de toren" waar het altijd goed toeven is.
"Ik zal wel muziek regelen" zei de gek maar voor ik het wist was ik met Willeke aan het dansen,
yes het ging,
draaien stappen,
keren, heupwiegend en heerlijk ontspannen waren daar de eerste danspasjes sinds. Ha ha, "kijk die lange nou" ! kan ik liplezend zien, geweldig dat ik dat durfde en dat Willeke (waar je zo lekker mee kan salsaén) de primeur met me deelde. Het was een super feest nu was de boel meer dan compleet. Mooie mensen gesproken, nieuwe mensen gesproken, allemaal goed volk.
De Talpa wedstrijden met het bord op schoot werd niet gehaald, ietwat later dan gepland ben ik thuis, yoni heeft haar folderwijk afgerond, Joeri zijn huiswerk en de avond is kort.

Gisteren heb ik me vol trots gemeld bij Els en verteld van de combinatie, voet en knie en de skisessie. Vol trots leeft ze met me mee.
Ze behandeld me voor mijn overbelaste schouder links en na de fysio ga ik met mijn sportmaatje Jan tafeltennissen en daarna hockeyen in de gang. Wat een spectakel en wat hebben we gelachen. Volgende keer gaan we weer tennissen, eerst wil ik jan kennis laten maken met golf, morgen middag nemen we les !

Ik ga op pad naar de Pyn om het lichtjesfeest financieel te evalueren en wie weet start ik een nieuw project.

Tot later...

Willeke, het was toppie zondag !

Hans Jan

Lichtjesfeest

Deze weblog wordt door vele dorpsgenoten gelezen, voor hen de speciale lichtjesfeest editie zoals ik hem mocht ervaren.


ik word 's morgens wakker, terwijl de regen de dakpannen proberen te doorboren en de goten worden schoongespoeld stond er een klus te wachten.
De uitvoering van het 1e Maaslandse lichtjesfeest.

Afgelopen woensdagavond waren de verschillende disciplines geïnformeerd over de standplaatsen, route van aanleveren, veiligheid en het avondprogramma. Dit gaf duidelijkheid naar een ieder en wat zou het geweldig zijn als we het Maaslandse lichtjesfeest tot een jaarlijks terugkomend thema kunnen maken.
Een ieder is enorm enthousiast, de laatste aanvullingen worden gedaan en we kijken uit naar de vrijdag.

Vrijdag, het regent de hele ochtend, de meteo op het internet gaf tijdelijk een overbelasting omdat wij allen graag willen weten wat het weer gaat doen, 1 ding stond vast, voor het opbouwen zou het droog zijn. Dat klopte en met mannen en vrouwen werd begonnen met het uitlopen van de kramen, de wegen werden afgezet en de laatste lichtjes werden op de hekken van het kerkpleinplantsoen geplaatst.
Er kwamen enkele buien maar een gerust stellende gedachte was dat het om even voor 7 droog zou worden, voor ongeveer een uurtje. We gaan ervoor en rond kwart voor zeven maak ik een rondje langs de kramen, de vuurkorven worden onstoken de vlammen spelen met de wind en de geur van perehout is tastbaar. De sneeuwmachine draait proef.
Terwijl ik mijn ronde aan het doen ben zijn de kinderen van het waxinnelichtjes tekenen begonnen met het uitzetten van de lijnen, elke school had een team en begeleiding, de 6362 waxinnelichtjes kregen voldoende aftrek.

Ik loop van de 's Herenstraat naar de brandweerkazerne waar ouderen mee helpen met het assembleren van de lampionnen, lampion, lichtje en 2 batterijen keurig in lijn en vele mooie kersttekeningen worden ontvangen. De smoeltjes van die kinderen zijn prachtig, de arreslee staat voor de deur met een pracht zwart paard en een menner in stijl, de klokjes of bellen van de arreslee rinkelen vrolijk zodra er beweging in de slee kwam, het plein loopt vol en ik zie geen 20 kinderen , geen 100 kinderen ik denk van 500 kinderen met ouders al dan niet met paraplu !
Dit is waar we het allemaal voor doen, dat was nou net wat we wilden bereiken en dat de opkomst zo groots is gaat het draaiorgel spelen.
Euterpe gaat de muziekale ondersteuning geven, de verkeersbegeleiders nemen hun plaatsen in en de pony's sluiten de rij met wel honderden lampjes.
De laatse twee lampionnnen worden nog in elkaar gezet, getest en de straat kent er weer een paar lichtpuntjes bij. De donkere achtergrond, de schaduwen van de lampionnen, een vochtige lucht maken van van de lichtjes kleine warmtebronnen, zachtgeel, een enkele zie ik met een deuk, een andere met een knipperend lampje en vele kinderen wachten voor vertrek. Het moment van vertrek wordt gegeven en ik zie de stoet voorbijgaan, wat een kinderen, wat een opkomst, ik kreeg kippevel en genoot intens, ik voelde me zo trots op al die mensen en ik wens ze een plezierige optocht. De muziek verdwijnt uit mijn gehoorveld en de deuntjes van het draaiorgel neem ik mee naar de draaibrug bij de doelstraat, daar komt de optocht langs en is het leuk daar de kerstdeuntjes ten gehore te brengen, aan de overkant van het water zijn de schoolteams druk bezig de lichtbakken van waxinnelichtjes te voorzien, er wordt goed samengewerkt en de silhouetten zijn zichtbaar. Het is alleen nog de vraag of de lichtjes kunnen blijven branden met de wat aangewakkerde wind. We zullen het zien.
De muziek met de kinderen in het vervolg komt voor de eerste ronde langs de doelstraat / kerkplein en we verassen de deelnemers met sneeuw, de vlokjes dwarrelen gretig op menig jas en in een mum van tijd is de winter in ons dorp. De grote lamp die de kerktoren beschijnt geeft de sneeuwvlokjes voldoende licht om te kijken waar ze willen landen, foto's worden gemaakt, video en ook de WOS is van de partij (as zondag uitzending) De stoet is lang, zeker als de moeders de kraampjes al willen bekijken maar de portomonaie dicht is verplicht.
Het druppelt af en toe en ik hou mijn hart vast voor de regen.
Terwijl de optocht het centrum verlaat worden de lichtjes in de s Herenstraat reeds ontstoken, vele bomen zijn voorzien van kleine lampjes en de kerstboom wacht op haar teken. Terwijl de optocht vanaf de 's Herenstraat in aantocht is sta ik op de draaibrug te wachten, de muziek steekt over en neemt de kinderen mee naar de chocolademelktent, daar krijgen ze als dank voor deelname een warme kop en de ouderen kunnen zich tegoed doen aan oliebollen, wafels, Gluhwein. Op de markt: keramiek, bloemstukken, wijnen, sierraden vuurkorven, kerstman , kerstbomen en natuurlijk de specialiteiten groentenman met stoofpeertjes en voor elk kind een mandarijn, de midwinterhoornblazers geven act de presence waar ook het koperorkest natuurlijk niet bij ontbreekt, de muziekinstallatie is in gereedheid en we gaan op voor de officiele opening.
De regen neemt wat grotere vormen aan maar we beleven het allemaal als natte sneeuw en ik denk bij mezelf "alleen de mooiste druppels vallen op deze mensen"!

De burgemeester komt richting de kerstboom, een joekel, het was afgelopen woensdag een waardig evenement om de kerstboom te plaatsen, met een hoge kraan werd de boom over de huizen en de bomen van het kerkplein gehesen, zo'n dertig meter hoogte, prima vakwerk van de machinist.
De boom is 10 meter hoog, vers uit finland en staat bij ons gedurende de winterperiode tot einde jaar als gast op het kerkpleinplantsoen.

Namens de klankbordgroep heet ik iedereen welkom op dit eerste feest met ons thema, samen zijn, samen doen en samen verder.Wat hebben we toch een prachtdorp, we hebben zoveel met elkaar in huis, zoveel kwaliteit. Woon en leefomgeving als deze zijn zeldzaam, dat willen we koesteren. Dit lichtjes feest is de eerste maar met deze opkomst en enthousiaste reacties roep ik spontaan dat we volgend jaar weer een feest gaan doen, ja, samen verder.


De burgemeester doet de officiële opening, ook hij vindt de opkomst geweldig ondanks het mindere weer. "De eerste sneeuw van deze winter is in Maasland gevallen" !
Hij weet de kinderen om zich te binden en na zijn openingsrede hij geeft het signaal om aftetellen, 10,9,8,... 3,2,1,..0 .. wat gelach ... en er was licht in de boom. De laatste duizend lampjes maken het totaal van 6263 lampjes.
Nu zullen jullie je afvragen waarom nu dat aantal...
op deze dag zijn er 6263 inwoners in Maasland,
voor elke inwoner van Maasland een lichtje,
harmonieus en respectvol naast elkaar,
ik zie mezelf branden !

Ik nodig de bezoekers uit om te kijken bij de kraampjes , te kopen bij de kraampjes en dat het trefpunt zijn deuren opensteld voor koffie, de open haard brand en een drankje is te nuttigen.
De sfeer is geweldig, kinderen genieten van de sneeuw , de schapen die op het grasveld lopen doen zich tegoed aan alle aandacht, uit de hoeken van het plein en de straten klinkt muziek die passend is voor deze sfeer.

Het is een genot hier naar te kijken, daar doen we het voor, daar is aantoonbaar dat een goede pot positieve energie, een geweldige support in de voorbereiding, we met zijn allen tot buitengewoon verrassende prestaties kunnen komen. Ik ben daarom ook beretrots op al die mensen die hebben meegeholpen om deze avond zo succesvol hebben laten verlopen.
Sponsoren melden zich spontaan aan en terwijl ik even in "onder de toren" met de klankbordgroepcommissie leden en het burgermeestersgezin een kopje koffie nuttig kunnen we concluderen, dit is goed, dit is een hele mooie start voor een traditie, het dorp is ook in de winter het dorp.

Ook ik begeef me na de koffie op het plein en in de straat, enthousiaste mensen die ons complimenteren met het idee en de uitvoering, leuk om te horen, er wordt handel gedreven, de een wat meer dan de ander, ze zijn er wel en ik bedank ze allemaal voor de deelname, bij Lex was het lekker druk binnen en de maasruiters waren echte marktkooplieden.

Na afloop komen de opruimploegen, stratenvegers en inladers aan bod, in no-time ruimen we met zijn alleen de boel op, er was weinig vuil, er is absoluut geen rotzooi gemaakt, de afvalbakken waren keurig gevuld.

Door een enkele scooterrit met duopassagier werd de tijdelijke rust verstoord,
gelukkig zijn deze twee berijders goed aan gekomen en zijn ze , naar horen vertellen, elders belletje gaan trekken.

Het was mooi, het was geweldig, Maaslanders, samen zijn samen doen samen verder.

Dank jullie wel voor de enorme opkomst, met zijn allen hebben we ervan genoten.

Ik zou het op prijsstellen foto's te mogen ontvangen,
mocht U ze hebben en willen zenden graag naar hvdongen@kabelfoon.nl

Hans Jan

joggen !

Ik ben net terug van de fysio en wil het nieuws niet over het weekend heen tillen.

Wat gisteren met hardlopen op een rolbank helaas niet lukte, hebben we vanmorgen omgezet in het wel doen slagen van joggen.
Ik heb vanmorgen de gangen van de revalidatie als sintelbaan 100 meter sprint gebruikt en ik kan jullie zeggen, ik liep Els eruit !! Een dikke high five en 4 emotionele ogen keken elkaar aan en Els, meid wat ben ik blij met je, we hebben het voor elkaar, dankzij jou enthousiasme en altijd zoekende naar oplossingen daar waar beperkingen zich zouden kunnen voordoen geef jij mij de instructie en motivatie. Wat ben ik trots en dat mag sinterklaas en de hele zwarte pietenbende weten ! De korte sprint zit erin, sprinten zonder na te denken hoe je moet lopen en stappen, gewoon gaan als een banaan en dit geeft weer zoveel inspiratie voor andere mogelijkheden.

Ik was vanmorgen bij mijn broer Henk, ook hij staat versteld van wat er al kan. Hij vertelde me " Hans, toen wij op de avond van het ongeluk in het ziekenhuis waren en we stonden te wachten tot je de kamer ingereden zou worden, spraken we allemaal met je chirurg. Hij gaf een blik in de toekomst, sprak over mobiiteit "na anderhalf jaar, hou daar in godsnaam rekening mee" ! Dat was een positieve uitspraak, hij herstelde zich door te zeggen, mits alles goed gaat met de genezing van de stomp.
Dan vandaag op een vrijdag bijna 5 maanden verder, trek je sprintjes door de revalidatie !

De winteraktiviteit van 8 december op het dorp neemt geweldige vormen aan, het lichtjes feest is nu al een hot story, erg enthousiaste mensen en deelnemers, vanaf 19.00 uur de lampionnen optocht, 19.00 uur start straat waxinetekenen, 20.00 het ontsteken van de grote kerstboom, heerlijk, een kerstboom in het dorp, dat was een lange tijd geleden, en muziek, zang , licht, vuur en versnaperingen, kerstartikelen op de kleine kerstmarkt, allemaal erg leuk.

Weet je, het is goed om als kind en ouder dit soort avonden te koesteren en later te herinneren als een stap naar kerst, de geur van de dennenaalden, de damp van de chocolademelk, het beeld van de lichtjes, alles in juiste harmonie.
Verrassingen komen er ook, ik verklap niks , dat kun je pas zien als je er bent geweest.

Ik hoop en velen met mij dan ook ontzettend veel Maaslanders op het lichtjesfeest te mogen begroeten.

Hans Jan van Dongen