Het is er weer...

Tja, het is bijna twee weken geleden dat er bij Yoni de ingreep wrd uitgevoerd, ietwat teleurgesteld maar goed, ze weet dat de chirurg het beste met haar voor heeft en dat genezing op deze wijze de meest voor de handliggende is.
Dat kan ik wel makkelijk schrijven maar iedereen weet dat het voor mijn prinses niet eenvoudig was, ook zij wil volop aan het sporten gaan, even ontladen, even knallen, even alles geven wat er in je lijf zit... "ja pap" zei ze "jij bent al aan het sporten en jij doet al veel meer dingen dan ik"... logisch dat ze zo reageert, ze begint de beperktheid zat te worden. Zij weet ook dat ik nu verder ben als zij maar dat ik haar nooit zal kunnen inhalen is de realiteit, zij gaat straks knallen, reken maar.
In het revalidatiecentrum is mijn aanwezigheid tot een minimum beperkt, Els heeft me cum-laude patient genoemd, of eigenlijk "klant"want het was goed zaken doen.
Ha Els, ik heb het maar getroffen met je, jij die me op de mogelijkheden wees om te mobiliseren en altijd een bron van mentaliteit kon opwekken. We hebben ze een poepie laten ruiken, dank je wel meid.

Vorige week hebben we elkaar ontmoet, in de binnenstad, bij "de kobus kuch" Esther en Bas. Esther was de dame die mij eerste hulp geboden had en levenswerk heeft verricht. Zij nam impulsief en alsof het zo moest zijn het initiatief om mij zoveel mogelijk te stabiliseren. Het is voor mij een goed gevoel dat ik daadwerkelijk een gezicht bij mijn "angle" zie. .. en het nummer van robbie williams heeft nu een gedachtevideoclip. Een pracht stel, het klikte goed en ook met Bas waren onverwachte knooppunten die ons beide interesses hebben, hoe kan het zo zijn.

Mijn vorderingen gaan gestaag verder, buiten het feit dat ik niet ziek ben of voel probeer ik zoveel mogelijk conditie op te bouwen zodat ik hele dagen kan presteren, het begint te kriebelen en ik wil er klaar voor zijn.
afgelopen week heb ik overleg gehad met onze bevriende architect over de eventuele aanpassingen in het huis, beter en makkelijker is het doel, licht en warmte het thema.

Joeri heeft afgelopen zaterdag van de voetbalburen gewonnen en jullie begrijpen dat dan een seizoen niet meer kapot kan, met trots gingen de punten naar het dorp en ik heb me aangedragen bij de jeugdcommissie om eventuele hang en spandiensten te kunnen verlenen.

Voorlopig gaat het erg goed met me en ben ik trots op mezelf dat ik zover al gekomen ben, ik ben nog lang niet klaar met mijn uitdaging(en) en ik geniet van elk moment.

Er zijn een aantal lezers die zich beklaagd hadden over de stilte periode,
sorry,
sommige momenten hou ik voor mezelf !

Tot later


Go with someone who makes you smile,
because it takes only a smile,
to make a dark day seem bright.

Getekend: Hans van Dongen, lachebek sinds 1960