Blue Men zijn geweldig!

Daar ik me redelijk uit de voeten kan maken en er momenten zijn dat ik niet eens meer in de gaten heb dat ik "Daan" draag dan ben je in een jubelstemming.

Ik begin te accepteren dat ik nog niet alles kan met mijn aanvullende ledemaat.

Vervelend zijn de trappen en dan met name trap op, ik ben op zoek naar een vloeiende lijn om ongemerkt een trap te betreden zonder stotterende momenten. Een trap af met een steun aan de rechterzijde middels een leuning of iets dergelijks , dan zie je het verschil niet.

Ik ben me ook steeds meer aan het vertonen in openbare gelegenheden. Het doet me goed weer onder een grote schare mensen te zijn, een onopvallende temidden anderen, even mensen kijken en wat kan ik ineens veel meer dingen "zien". Het charisma wat veel mensen kunnen uitstralen kan ik lezen, ik zie de pijn, het ongemak, de onrust en gelukkig ook de vrolijkheid en gelukkigheid, geen helderziendheid maar stemmingmeter. Prachtig en hoe meer ik erop ga letten des te meer zie ik.

Deze ervaring had ik gisteravond, een avondje naar de Theaterfabriek, Blue men. Een gepaste titel als je bedenkt dat ik een "blue man leg" draag !

Een omgeving die mij direct een goed gevoel gaf, industrieel, eenvoud, staal, constructie, harde zwarte vloer, perfecte belichting, goede akoestiek, zeer creatieve oplossingen voor toilet , bar en theater. Een pracht ontvangstruimte, hoog , open, ruimtelijk en ook hier een verrassende uitstraling. "Dit gaat goedkomen" zei ik tegen de anderen en we gingen het Theater binnen.

Blue men is een muzikale uitspatting op drum, op kunst en onbegrensde creativiteit.

Het heeft me vanaf de eerste slag tot de laatste klap geraakt, een ge-oliede machine waarin de bezoeker verrast wordt, waar beschermende kleding op bepaalde rangen niet onmisbaar waren en waar timing, licht en humor elkaar in een vloeiende lijn overnamen.

Ik was razend enthousiast en zat ik stiekum op mijn Daan te drummen. Heerlijk, even ongestoord en gepermitteerd met je handen op je benen drummen, het tempo was onnavolgbaar en op het moment dat je denkt dat je het beheerst ben je alweer te laat.

De blauwe mannen weten wat show is in combinatie met nonverbale communicatie.

Je weet hoe het gaat, alles wat leuk is gaat te snel voorbij, aan het eind van hun optreden konden we met enkele op de foto, daar hebben we gebruik van gemaakt en ik bedankte drummer "blue man three" voor de geweldige avond, "i love when people enjoy our show" zei hij en het was aan hem, ondanks zijn blauwe kop, te zien.

Ik genoot niet alleen van het entertainment maar bovenal van mezelf, heerlijk zo tussen de mensen, een avondje uit zonder last te hebben gehad van mijn "medische"gevoel.

Het gaat er naar uitzien dat ik straks de grote wereld weer aan kan.

Stel je maar voor, overal waar je heen gaat, elke stap waarbij je nadenkt, elke stap die je voelt geeft geen ruimte voor aandacht van de dingen om je heen. Het lidteken dat ik heb vraagt enorm veel, ik wil eraan werken dat ik op een automatische piloot gewoon mijn gang weer kan gaan met zo min mogelijk aandacht voor "Daan".

Vanmiddag ben ik samen met dorpsgenoten een rondje wezen golfen. Met de gelukshanger van "vriend remco"liep ik de 18 holes zonder hulpmiddelen in 4 uur, een bijzondere prestatie en ook nog redelijk geslagen. Heel bijzonder zijn de contacten die ik heb en krijg op de golfbaan...

Jawel, 14 april staat er een toernooi in de agenda en de wedstrijdcommissie kan de flights indelen... Ja als het lukt plannen we jullie in 1 flight zeg ik dan maar...

Ik hoop dat dokter Knippenberg mijn log volgt want ik ben in training voor de Flight of the Year!

Tot later, enne refererend aan mijn tekst, tot "ziens" ..

Hans Jan

Prinses te water!

Het was twee weken terug ofwel vorige week vrijdag, Yoni moest voor controle terug naar het ziekenhuis om de laatst uitgevoerde ingreep te laten controleren. De ingreep was goed uitgevoerd echter een teleurstellende mededeling was er voor Yoni, ze mag niet Skiën en dat terwijl ze er zo naar had uitgekeken om eens te kunnen sporten, die meid kan zo verschrikkelijk mooi en goed skiën maar de chirurg gaf haar het advies, gezien de mindere sneeuwcondities en het gevaar dat andere haar zouden kunnen bezeren (en dan zul je net zien..) om dit niet te doen

Ja, dikke tranen en ogenschijnlijk ontroostbaar totdat ze thuis was en weer tot 10 ging tellen, we gaan toch, met zijn vieren en we zien wel. Ik zou met mijn Prinses wel de week anders gaan invullen en Joke en Joeri zouden met stefan, Yvonne, Sammy, mike, claire, cristine tess en Dick de ski's onderbinden.

Het werd een prima week, helaas ook aanzienlijke buien maar dat zou de pret niet drukken, het is overigens geen pretje in Mayernhoven alles te laten zien aan je dochter waar Pa zoveel lol en herinneringen aan heeft om dat tijdens de stromende regen te geloven. In Kaltenbach, zo'n plaats die je nooit meer vergeet, was het na de skiliftsluiting weer bijzonder, de muziek , vrolijkheid en tafeldanseressen maken het verhaal compleet, een sms van de plek naar bijzondere mensen sturen en Lachebek staat te genieten. Natuurlijk vergaten we ook Gerlos niet en ik had die donderdag de skies meegenomen, en het ging weer net als twee weken daarvoor, heerlijk om weer als leider van die kinderen voorop de afdaling in te zetten... hahaha heerlijk, snottebellen en rode wangen duidelijk zichtbaar en dan louigi's, feest met de prinses die al aardig weet wat voor "leuke"mannen er zijn en met een goedkeurende blik van Pa maakten we er een hele happening van.

Vrijdagmiddag gingen we terug om laat in de avond/vroeg in de ochtend weer thuis te zijn en zaterdag te kunnen voetballen. De was in de trommel en terwijl het sop voor het glas heen en weer klotst nemen we in de kantine een borrel op ons aller thuis komst.

De ziekenboeg werd geïstalleerd, Joke en Joeri zijn beroerd, misselijk, koorts enfin de griep heeft toegeslagen. Het leek mee te vallen, Joke zou Yoni maandagavond naar school rijden voor een sollicitatiegesprek dat een onderdeel s van een toets, ze vertrok als een dame en ik was verbaasd hoe die meid zich kon presenteren, helemaal top, en in gedachten hoor de brievenbus klepperen op valentijnsdag voor haar...

Ik gaf haar een compliment en wenste haar succes, nog geen 2 minuten later, paniek in de straat, een hoop gebonk op raam en deur..... staat Yoni daar, heeft ze vlak voor het instappen een verkeerde beweging gemaakt en de auto die naast het water geparkeerd stond werd met een golf water uit de sloot , afkomstig van Yoni's val, gereinigd !

Helemaal koppie onder, onder de bagger en een verdwaalde waterlelie in haar jas, heeft ze in recordtijd gedouched, opgetukt, verkleed en een dikke voldoende gehaald op haar gesprek!

Het gesprek van de laatste dagen.

Afgelopen week de heugelijke meldingen van gezinsuitbreidingen, ook hele bijzondere en daar wor ik weer zo vrolijk van, leuke berichten, mooie brieven, in tegenstelling tot andere.

Kreeg vanavon van Astrid een mailtje of alles wel goed ging, nou meid het gaat "vol gas" en ik hoop binnenkort eerder en nog mooier nieuws te geven.

Zo'n twee maanden geleden ben ik begonnen met tennis en had toen geschreven dat niemand die tegen mij (en een dubbelpartner) zou spelen bang zouden zijn als ze zouden verliezen...

Samen met Cees, met een spelvariant op halfcourt tactiek hebben we menig tegenstander de angst in de knieën gegeven, van de twaalf op de lijst deel ik de 5e plaats, let's play tennis!

Lachebek schrijft: tot Later.

Hans Jan