Ook deel 2 voor Yoni een succes!

Eigenlijk was het al een beetje bekend maar pas vanaf vandaag na de intensieve check heeft Yoni zich geplaatst voor haar vervolgopleiding Sport en Bewegen!
Zij is toegelaten, niet op haar haar uiterlijk, dan was het geen punt geweest, nee, op karakter en haar fysieke gesteldheid maken het vooralsnog mogelijk dat zij mag beginnen aan de opleiding.
"Een hele grote steen uit de buik" is mijn gevoel.
Ondanks dat Yoni nog niet zover is als zou moeten heeft zij aangetoond méér dan gemotiveerd deze opleiding te willen volgen. Er werd gelobbyd, niet in de zin van kun je haar een plek toewijzen? nee, juist in de trend van "let op, er komt een waanzinnig gemotiveerde leerling aan en dat moeten jullie alvast maar weten".
Vanmiddag de keuring, met een reeks brieven, positieve omschrijvingen en verwachtingen van haar doctoren, fysiotherapeut, leerkrachten en haar sportleraren in haar bezit toog ze op naar Delft.
Alles werd gemeten en beoordeeld, hier en daar (met name haar linker been) een opmerking en gepaste zekerheidsstelling.
Ze krijgt het voordeel...
Dit resulteerd in een groots opgezet feestje voor haar en haar vriendin Lisa waarmee ze dit jaar, na 14 jaar vriendschaps vriendinnen van elkaar te zijn, besloten hebben om én een examenfeest te regelen met de combinatie van Lisa's huidige en Yoni's komende 16e verjaardag.
Disco, veel luitjes, binnen buiten. Zal me een bende geven zeg!

Ikzelf heb afgelopen periode meegedaan aan het park tennis toernooi, voor het eerst een toernooi en zoals ik eerder schreef, "niemand durft van mij (en mijn dubbelpartner) te verliezen"!
De eerste set met overtuiging gewonnen in de Heren B1 echter de tweede tenauwernood verloren en de derde gruwelijk weggeslagen, geen punt, ik was er, deed er mijn prestatie op centrecourt level en een hoog publieksgehalte als fans waren ons deel.
Geweldig dat een ieder zich respecterend uitlaat en enthousiast is over de geleverde prestatie en psychische wil, en zo kun je , ook al heb je verloren met een onoverwinnelijk gevoel de baan afstappen, weet je het nog, "wie nooit verliest weet niet wat winnen is"!

Ciao,
Hans Jan

Yoni is geslaagd !

Wat een spanning zeg, het is ontzettend stoer om tegen anderen te zeggen dat je dochter (lees mijn Prinses) geslaagd is voor haar VMBO T !

Ze heeft het voor elkaar,

ondanks dit loodzware jaar voor haar, ondanks de tegenslagen, het verdriet en haar dipjes heeft ze haar examen volbracht. In mijn beleving met mooi resultaat maar in dit geval spreken de cijfers geen prestatie taal.

Zij heeft het gedaan, met hulp van anderen, met haar inzet, karakter en het pure Yoni "zijn" heeft ze haar doel gehaald!

Vanaf de zijlijn keek ik mee, ze was gemotiveerd voor elke bijles die er was, de achterstand door de emotionele beleving van het ongeluk, heeft zij voor zichzelf een waanzinnige prestatie geleverd.

Ze is op dit moment in Parijs, ze belde me in de auto, ik voelde haar blijdschap en mijn grote steen die nog altijd in mijn buik zit deed even geen pijn.

Met tranen van blijdschap hoorde ik het goede nieuws aan, en in die tranen zat zoveel spanning en opluchting, waardering, respect en vreugde tegelijk.

Dan ben je niet stoer als vader maar gewoon een mens dat gek is op datgene wat zijn emoties met hem doet.

Ik heb Yoni verteld dat zij de stad Parijs mag laten weten dat ze geslaagd is.!

Komende vrijdag houden we een borrel , vanaf 20.30 uur,

het mag het feest van de eeuw worden.

Tot vrijdag. tot later

Hans jan

Organisatiemaand

Na het moment dat ik schreef over de musical van de "kromme jongens" werd het de reguliere tijd om de lenteorganisatie weken te bewerkstelligen. Dit jaar wat extra hooi op de vork genomen, een prestatie leveren en evalueren, eens kijken hoe dat uit zou pakken.

Voor de zaterdag 2 juni was er de familie voetbaldag bij het jubilerende MVV27. Er is aan mij gevraagd medewerking te verlenen voor deze dag en ik had ja gezegd, nog eerder dan dat ik het zelf wist, "dat doen we wel even"was het idee, een paar voetbalveldjes, een poultje en klaar was de gedachte... hallo zeg, als je vraagt wat te organiseren ben je met de juiste mensen op een goed adres.
Mvv27 dit jaar 80 jaar en dat laat ik niet in een traditioneel voetbal toernooi uitdraaien. Samen met Hans Vis, een medestrijder, die ook het hart op de goede plek heeft, vonden we het toepasselijker om een geheel totaal andere sportdag in elkaar te zetten en reken maar dat het gelukt was. zo'n 200 personen namen deel, ik ga niet uitgebreid omschrijven wat we allemaal deden, daarvoor kijk je maat op www.mvv27.nl en je klikt de foto's aan, wat een smoelen en strijdbare gezichten, stormbanen, hindernisbanen, triathlon, zeil volleybal, voetbal met 4 doeltjes, korfbal, vrachtwagen trekken en als klap op de vuurpijl een heuse survival onderdeel door de boerensloot.
Het weer, de mensen, de vrijwilligers, ze waren er en dan klopt zo'n dag als geen ander. Om 5 uur smiddags de prijsuitreiking en wij konden allemaal terugkijken op een geweldig feest.

Om 19.00 thuis voor de laatste Mini Maxi details, een klein aanpassing in het schema en de teams want zondag is het hun dag.
Zondagochtend kon ik mde verleiding niet weerstaan om met mijn Maaslandse Golfvrienden en vriendinnen deelname te doen aan het alom bekende "slavroegop"toernooi, gewoon golfen, alleen met een starttijd van 6 uur smorgens!
heerlijk de vogels te horen, de dauw van het gras zie wegspatten bij het imploderen van een golfbal, natte schoenen, een maagdelijk veld van druppeltjes dat zich in hun eigen spiegeltje afwachtte wanneer ze zouden vallen.
5 minuten van huis en dan zo'n omgeving, dat is geweldig toch.
Ik liep 9 holes, iets meer dan anderhalf uur, en verliet het toernooi om gewapend met een geleende aanhanger al de sportattributen te brengen naar de Commandeur.
Ik kreeg hulp aangeboden van John, Rene, Ilse, Hermine, Ferry en van 2 jongeren, Falko en David, de laatst genoemden waren vroeger enthousiaste deelnemers van Mini Maxi maar dit jaar waren zij te oud om in te schrijven (dat kan nl alleen als je alsn Mini op de basis school zit).
Zij hadden al die jaren (5) hiervoor zo enorm genoten dat ze spontaan belde om miujn persoonlijke assisten te worden, jongens, dit deed mij zo goed, zo fijn om te horen en te weten dat jullie je willen inzetten voor anderen. Alléén kunnen we het niet, en ik meen het uit het diepst van mijn hart, was heel de wereld maar zo....
Morgen het verslag van Mini Maxi, tot later.