Laatste nieuws van Hans en Yoni

zondag, oktober 22, 2006

Artikel in Algemeen Dagblad over de revalidatie van Hans-Jan

Op vrijdag 20 oktober jl. is er in de bijlage "Waterweg dichtbij" van het Algemeen Dagblad/Rotterdams Dagblad een artikel verschenen over het revalidatieproces van Hans-Jan. Hij heeft hierop tientallen reacties per SMS gekregen, maar heeft momenteel niet de beschikking over internet om te kunnen reageren.

Hij heeft me gevraagd een ieder voor zijn reactie te bedanken en aan te geven dat het nu niet mogelijk om op alles te reageren. Komende week is hij weer online, tot die tijd graag reacties via deze site.

Voor degenen die het AD niet hebben of in een andere regio wonen heb ik het bewuste artikel omgezet in een Adobe Acrobat document, die je met behulp van deze link kunt vinden.

dinsdag, oktober 17, 2006

Nieuwe koker, nieuwe kansen

De vaandel is naar eer en geweten gedragen, ik heb op mijn verjaardag savonds inderdaad mee kunnen helpen met de fourangering van de visite. Ik was apetrots en we konden niet uitgesproken raken, het nieuwtje wat ik kon vertellen was dat de koker waarin mijn bovenbeen zit vervangen zou gaan worden. Tijdens het interview van het Algemeen Dagblad en de daaraan gekoppelde foto sessie gaf Johan Veerbeek van de Westland Orthopedie aan dat ik toe was aan een nieuwe koker om een beter en comfortabele draagvermogen te verkrijgen.
Gistermiddag leverde ik mijn fysieke verlengstuk in, een paar persoonlijke aanvullingen en een kleurbepaling.
Op het moment dat ik mijn "daan" (van onder"daan") afstond was ik aangewezen op mijn stokken en hinkelpatroon, de salsa klonk in de wachtruimte en ik zei "tot morgen"tegen de meiden.
Op italiaanse les was het flink aanpoten maar di petti di pollo en vele werkwoorden hebben we erbij geleerd.
Vanmorgen kon ik al om 8.30 uur mijn nieuwe loopwerktuig weer ophalen, een snelle smurfblauwe kleur, de mannen zijn 'savonds door gegaan om mij zo kort mogelijk zonder te laten zitten. Jongens dank je wel, ik voel me zeker nog prettiger met de afstelling en veranderingen, super.
Ik ben groos en ik wilde dit mijn broer Leo, die mij vanwege vakantie nog niet op twee benen gezien had verrassen met een kort bezoek. Femke gebeld of ze mee wilde spelen in het complot en ja hoor om 11 uur stond ik samen met mijn broer trots te zijn, ik liet hem zien wat ik kon en we waren zoals van Dongen broers zijn. De meiden voorzien van een korte demonstratie en de verse gevulde koeken was de kroon op het bezoek.

Terugkijkend naar de periode vlakna het ongeluk zou mij eerste buiten afspraak bij van Mierlo Bouwgroep zijn, dat kreeg een hele andere wending maar vanmiddag was ik op uitnodiging van van Mierlo Bouwgroep een kop koffie bij hen gaan drinken , we hebben gezellig, open en zeer loyaal zitten kletsen. Natuurlijk ook gelachen want gelukkig hebben we daar met zijn allen nog gevoel voor. Wim, Fred, Karel, Marc bedankt, het deed me erg goed om bij jullie op bezoek te zijn. "We gaan elkaar zien en fijn dat je er weer bent" en zo gingen we uitelkaar, "we zien elkaar" met een ferme handdruk.

De nieuwe uitvoering van mijn loopwerktuig bevalt erg goed, ik kan hem langer dragen en ik merk aan de aangepaste afstelling dat ik beter "uit de voeten " kan.

De mannen en vrouwen hebben in Parijs bijna allemaal een persoonlijk record gebroken, ik leefde mee, was benieuwd wat de tijden waren en wat ze zoal uitgevreten hadden, de uitdaging jeukt.....


Hans Jan

vrijdag, oktober 13, 2006

Hieperdepiep !

Het is vandaag zover,
ik heb een doel gehaald,
het is me gelukt om mezelf een mooi verjaardagskado te geven.

Ik kan lopen zonder krukken, sterker nog, ik kan zelfs lopen met mijn handen in mijn broekzakken !

Eindelijk proeven van de mobiliteit, handen vrij om iets beet te pakken en mee te nemen, even kunnen donderjagen met Joeri, een kieteldood, even rollebollen en een beetje elkaar achterna zitten, eindelijk de stilte van de stokken, geen salsa ritme op de kaseien maar het getik van mijn hakken, ik voel me compleet, verscholen achter mijn broekspijpen zit mijn mobiliteit verstopt.
De bal blijft buiten de deur maar mijn voeten jeuken.

Allemachtig, ik voel 2 voeten, stabiliteit en ik durf.
De uitvoering mag een voldoende hebben de choreografie is nog wat onder de maat en ik mag nog niet teveel uren maken met onderstel in verband met eventuele reacties.

Ik voel me trots, ik heb me gisteren helemaal uit de naad gewerkt om vandaag dit resultaat kenbaar te maken. Het lopen van trappen en hellingen staan steevast op het program, verdorie wat valt dat tegen maar het zal hoe dan ook lukken !

Dat er een bijzondere prestatie wordt neergezet waren we het wel over eens, zelfs het Algemeen Dagblad gaat er aandacht aan besteden.
Vandaag ga ik dansen met mijn Prinses, zij walst de kamer door, swingt de trap op en neer en met haar ritmiek wat ze hopelijk van mij heeft gaat het hele schoolgebouw door, de eerste gezamenlijke pasjes zijn al gisteravond gedaan en dan gebeurt er wat met je.

Iedereen die mij en yoni tot heden geholpen, getraind en gesteund hebben op welke manier dan ook, dank, dank jullie wel want winnen doe je nooit alleen !

De vaandel die ik vandaag kan dragen, draag ik voor jullie !

Ik ga ervan genieten.

Ik wens mijn Parijs 20 km runners alle succes aanstaande zondag,
ze vertrekken vandaag…..
Hoe dan ook, ik probeer er volgend jaar bij te zijn, oké een hoge lat maar laat me maar.

Het is kort, ik weet het doet me ook wat !

Tot later

Hans Jan

vrijdag, oktober 06, 2006

Handen vrij ! Vlag en Wimpel uit de kast !

De afgelopen dagen waarin de regen het verpestte om buiten te oefenen bleef het proberen beperkt tot de revalidatie en het thuisfront.
Yoni heeft vandaag met de fysio besloten voortaan zonder krukken naar school te gaan, ze wordt met de dag sterker en het vertrouwen in haar linkerbeen neemt met de dag toe. Haar fysio Ben is al met haar wezen fietsen, een kort stukje en heel voorzichtig. Het probleem bij het fietsen is het stilkomen te staan, je been uitzetten en zijwaarts steunen terwijl het andere been op het pendaal staat.
Ze straalt en ze heeft zin om alle beperkingen die ze had zo snel mogelijk in te halen.

Vanavond is er om en rond het dorp een Kennedymars, een wandelroute voor diehards, 80 km lopen, 4 grote kringen rond Maasland, ik heb waxinelichtjes en kaarsjes in de vensterbanken laten ontsteken, de start is 's avonds , de route komt door ons straatje en het is een pracht gezicht als je als wandelaar een kaarsengroet krijgt met warm licht in de sombere, regenachtige avond en nacht.
Petje af voor deze mensen en ook voor de organisatie en alle vrijwilligers, dat kan dus allemaal in dit prachtdorp ik wens jullie succes en een goede finish

Vanmiddag ben ikzelf na de fysio en training van vanmorgen naar de orthopedie gegaan, de lengte van mijn linkerbeen is ingekort en er hebben diverse aanpassingen plaats gevonden. Duidelijk is dat de koker waar mijn bovenbeen mee is ingepakt nog aangepast moet worden.

Voorlopig loop ik een stuk beter en ik vertel jullie........... ik liep stukken zonder krukken, handen vrij, als een nordic walker zonder stokken maakte ik reuzestappen en kleine stappen, mooie en foei lelijke maar ik deed het en ik ben er bere strots op.
Natuurlijk bij thuiskomst 's middags laat een korte demonstratie en we waren hier door het dolle heen. Samen met mijn Prinses zonder krukken in huis, mijn eigen koffie zetten en halen, een stoel aanschuiven, de houtkachel aansteken, er gaat weer een wereld voor me open, wat een zaligheid.
Het is dat ik me moet houden aan een maximum aantal uren ivm wennen en reacties want als het aan mij lag zou ik vanavond bij Kobus Kuch gezeten hebben met een mooi glas rose en wel te verstaan dat de auto een flink stuk verder geparkeerd zou zijn.
Voor hen die vandaag 6-10 en morgen 7-10 hun verjaardag vieren is het feest, ik heb even ook het mijne, zullen we elkaar feliciteren ? Van harte.

Het ziet er naar uit dat ik op mijn verjaardag kan lopen zonder stokken, samen met Yoni gaan wij met heel veel mensen stilstaan bij het bereikte resultaat. Ik wacht op Leo en Dick, zij moeten erbij zijn echter op dit moment cruisend nabij Mexico, krijgt dus vervolg.

Dit weekend ullen de trainingsuren in lopen opgevoerd worden, binnenkort zal een loopband geen misverstane accesoire zijn in de hal.

Ik heb een goed gevoel over mijn revalidatie,
de korte tijd ,
het bereikte resultaat tot heden
en de te realiseren doelen maken mij een sterk mens.

Allemaal een goed weekend, ik ga Yoni naar de school disco brengen, een heerlijke tijd, een auto vol giechelende en opgetutte meiden met allerlei luchtjes van het kruitvat tot tresor....
Niks is er mooier dan pa te mogen zijn met zo'n schare om je heen.

Volgende week weer tostie's,
aanmelden tot donderdag,
uitreiking vrijdag.

Hans Jan

zondag, oktober 01, 2006

voetje voor voetje

Het zou een mooi verjaardags kado zijn voor mijn moeder die vandaag 90 jaar zou zijn geworden. Lopend bij haar op de koffie met taart komen, wat zou ze trots op de kleinste zijn geweest. Inderdaad het lopen gaat een paar uur per dag, dat wil zeggen, ik draag sjaakie, Daan, Lief, ynwa, Mario of 4e een tweetal uur per dag. In die twee uur leer ik stappen te maken die als juist in de microprocessor opgeslagen wordt. Alleen goede stappen worden beoordeeld, een goede stap is een hielplaatsing een afrol naar de middenvoet en een afzet met de tenen. Alleen met deze looptechniek kan dit bionische wonder mij helpen. Ik heb wel last dat de lengte te lang is. Ik moet ietwat geforceerd lopen maar dat zal het straks alleen maar makkelijker maken.
afgelopen woensdag waren 92 stappen in 3 uur tijd een bevestiging van hard werken.
donderdag 336 stappen en vrijdag bij de fysio staat de teller op 1341. Veel te veel maar goed het "loopt"zal ik maar zeggen.
Hoe meer ik loop hoe meer of hoe groter de databank van bionic wordt, het moet mij leren kennen en ik ga van het houden.
telkens maak ik kontakt tussen hard en software, direct kan ik uitlezen of de oefeningen goed genoeg zijn voor een mutatie.
Gisteren ben ik op het voetbalveld geweest, vandaag met de auto bij de golf wezen kijken bij mijn maatjes en op Maasland de route van huis naar de tennisvereniging lopend gemaakt en terug en het gaat beter. Het aantal stappen staat op 1902 een mooi resultaat alleen de stappen worden met twee krukken gemaakt, komende week ga ik proberen te lopen met 1 kruk en trappen op en af en hellingen op en af, het aantal fysiouren wordt opgeschroefd, hoop werk te doen, klaarstomen voor wat straks allemaal gaat gebeuren.
Ik voel ook pijn, de druk van het gewicht op het linkerbeen in de stabilisatiekoker voelt soms snijdend aan, ik moet ook heel secuur instappen anders torderen mijn spieren en belast ik ze teveel en dat voelt aan als "prikkeldraad" je kent dat wel, iemand zijn arm pakken met twee handen en dan tegendraads draaien.

Ik wil nog steeds de uitdaging aan om een stuk zonder krukken te lopen op mijn verjaardag en dat ik mijn visite zelf kan bedienen of behulpzaam te zijn. Wordt bikkelen.

Ik zal niet altijd een pad kiezen dat voor me ligt, daar is dan al iemand eerder geweest .....

Mam, proost op allemaal

Hans Jan