Hardloopschoenen uit de kast?

Morgen gaat het gebeuren, op verzoek van mijn fysiopartner Els ga ik morgen mijn hardloopschoenen aantrekken, ik heb ze van de plank gehaald, een beetje uitgedroogd, ietwat vaal van kleur maar ze gaan aan.
Ik pakte ze tussen mijn andere nog niet gedragen schoenen, de chip die nog in mijn veter geregen zit doet de tocht door Parijs herleven. 2 uur en 4 minuten was mijn persoonlijk record en dat deed ik op deze schoenen, in mijn handen starend en kijkend flitsen de beelden van hordes mensen en supporters door mijn kortgeknipte bolletje, ik voel de demping onder mijn voeten, ik proef de sinaasappelpartjes bij de fourangering en ik spreek de taal van mijn buitenlandse medelopers. Het was mooi en ik heb er heel veel waardevolle ervaringen mee, ik hoor het ritme van de zolen...
Dat was ruim een jaar geleden en nu sta ik weer met deze "wonderschoenen"in mijn handen, "zullen we" schijn ik te horen...
Morgen, ik ben heel benieuwd hoe ik me op de loopband zal gedragen, hoe daan zijn beste beentje voor zal zetten, hoe ik morgen om 12.30 eronder zal zijn.
Weer een trede hoger, weer een tandje bij, weer een stukje dichterbij waar ik naar toe wil.

Tussen de bedrijven door ben ik afgelopen week bezig geweest met een grote schoonmaak, overtollige info van de computers gehaald, het thuiskantoor opgeruimd en de administratie bijgehouden. Morgen komt de gemeente lags om de bouwkundige offerte te checken, ik hoop dan zo snel mogelijk aan de badkamer te kunnen beginnen om zonder het hodieni in en uitstappen te kunnen douchen.

Naast het lopen morgen gaan we maandag starten met tennissen in de hal, in overleg met de fysiotherapie en combinatietherapie is er een middagblok voor ons gereserveerd en ik ga daar samen met Jan een voor mij bekend persoon ontmoeten. We zagen elkaar al eerder op de beestenmarkt en hij vertelde me dit weblog te lezen, Ruud, we gaan elkaar zien en het maakt niet uit wie de pot wint als ik maar niet verlies !

Yoni was vanmiddag aan het stoeien met haar broertje, op de bank, de grond en als tikkertje spelende kinderen door het huis aan het rennen, heerlijk dat gedonderjaag, dat was een lange tijd geleden. Het doet goed dat ondanks opkomende spanningen deze twee tieners pa en ma kunnen laten lachen en laten weten dat het goed is.
Waarom twee wensen doen als andere zijn uitgekomen.
Vanavond met de klankbordgroep een afspraak met de burgemeester over lopende en nieuwe zaken en we gaan het lichtjesfeest op 8 december onder de aandacht brengen.
Dat wordt een ontzettend mooie avond, zo veel mensen, bedrijven, instellingen en verenigingen die hieraan hun inzet geven.
Samen zijn, samen doen samen verder, krijgt gevolg.

Ik schrijf jullie later

hans Jan

Niet te stoppen !

Sodemieter zeg, wat een intense week met veel revalidatie en aanvullingen.
Hoe meer ik "Daan" onder de knie krijg hoe meer hij met mij wil doen.
Afgelopen dagen loop ik met de gedachte rond iets totaals anders te gaan doen, ik heb samen met de orthopeet Johan een balletje opgegooit of we een voet met een enkel scharnier onder mijn Rheo kunnen plaatsen, gewoon een aanpassing op wat bestaand is.
"Waarom ?" vraag je je af, wel, als ik een voet met een scgharnierpunt in het enkelgewricht heb is de kans aanwezig dat sporten een haalbaar verhaal gaat worden, een beetje op hoger niveau, een beetje meer dan eigenlijk kan.
We gaan puzzelen en proberen en stel dat het lukt, dan gaan we history schrijven en kunnen deuren voor anderen open.

Ik had al vlak na de operatie gezegd dat ik sterker zou worden dan ervoor, nou dat word ik ook, dat voel ik al. Ondanks donkere wolken voel ik me nog sterker worden om obstakels te nemen zoals ze zijn en ze te overwinnen.

de fiets is uitgekozen, nu wachten op goedkeuring, de aanvraag voor verbouwing van de badkamer is de deur uit en de laatste tijdelijke voorzieningen die LBC 2000 bij mij geplaatst hebben worden klein gemaakt en in de kachel verorbert.
LBC, dank jullie wel voor de voorzieningen, ik heb er veel profijt aan gehad en ik zal dit nimmer vergeten.

Ik ben vandaag op pad geweest voor een andere stoel en ook voor de inruil van de mini. De mini is een handgeschakelde wagen en ik moet met weemoed afscheid gaan nemen van dit bijzondere wagentje, alleen een automaat is voorlopig van toepassing. Eerst de motorfiets ontnomen en nu de mini, dat doet zeer maar we kijken uit naar een nieuwe slag. Ik heb in ieder geval een wens kunnen laten uit komen en daar moet je gewoon tevreden mee zijn, de rest is allemaal pinuts.

Morgen ga ik weer als de brandweer in de revalidatie fietsen en proberen we te gaan hardlopen ...... (kjbefjufuhfukjbc het zal en moet me gaan lukken) dromen worden waarheid en de hele wereld kan ik aan, daar waar anderen twijfelden die wil ik verbazen, ik kom eraan !

Hans Jan

Chirurg en de golfafspraak

Afgelopen week ben ik onaangekondigd naar het Leyenburg ziekenhuis gegaan.
Ik wist dat dhr Knippenberg (juist, die chirurg) dienst had en ik mocht via zijn assistente inbreuk doen op zijn zeer kostbare tijd.
Onze blikken raakten elkaar op grote afstand en als veteranen hebben we elkaar begroet.
"Ik had toch tegen je gezegd dat de eerst komende keer dat wij elkaar zouden zien dit zonder krukken zou gebeuren" en zie hier !
"Geweldig man, kom even verder" en we verdwijnen in een spreekkamer.
Het was een kort maar opkikkend gesprek, de stomp bekeken, de prothese uitgelegd en de afspraak over het golven ter tafel gelegd.
Golven gaat gebeuren alleen gezien de beperkte tijd die hij momenteel heeft stellen we het uit. Hij was met meerdere chirurgen vaatspecialist echter zijn er twee van de drie naar elders gegaan en staat hij er in zijn eentje voor ! Knap, heel knap en hiervoor geldt respect. Zodoende kon hij geen lessen nemen om het eventueel van me te winnen.
We halen wat oude koeien uit de sloot en plots schiet het hem te binnen dat hij de foto's had laten afdrukken. Foto's die gemaakt waren na mijn binnenkomst op de ok.
Ik kon het niet voor me halen dat ze gemaakt waren, ik was al onder narcose....
Ik kreeg de foto's te zien en kippenvel...
Ik heb thuis verteld dat ze beter in de enveloppe kunnen blijven zitten.
De uitleg bij de foto's was overduidelijk, ook dat er een groot gevaar was en een herstel onmogelijk.
Ik heb afscheid genomen, hem bedankt, het balletje ligt nu bij hem ik hoop nog dit jaar.

Vandaag buiten de therapie om bij vrienden langs geweest om de voorbereiding van het Maaslandse Lichtjesfeest gestalte te laten krijgen. Zo'n feest kost eenmaal centjes en er is nogal wat materieel nodig.

Op 8 december willen we dit 1e lichtjes feest vieren met de dorpsgenoten, verlichtte bomen, grote kerstboom, koren, muziek, kerstmarkt door winkeliers, scholen en verenigingen , lampionnenoptocht en het maken van een straattekening door kinderen van de lagere scholen waar op de lijnen van de tekening waxinekaarjes komen en we straatschilderijen van licht kunnen aanschouwen.
Natuurlijk met warme chocolademelk, gluhwein en wat te versnaperen.
De burgemeester zelf zal die avond de grote kerstboom op het kerkplein plantsoen, onder begeleiding van zang en muziek, ontsteken waarna de kerstmarkt kan beginnen.
Veel werk te doen dit weekend maar Maaslanders kennende zal er veel animo voor zijn en de hoop dat we elk jaar zo'n feest gaan doen,
samen zijn samen doen en samen verder
het zou een lijfspreuk van ons allen kunnen zijn !

Morgen gaat de chef aan de bak met het voetballen, yoni gaat haar team aanmoedigen, wij zullen de ronde langs de velden en winkels maken.
Ik ga kijken naar een nieuwe fiets die het voor mij mogelijk maakt makkelijker te rijden en ik heb een modelletje gezien....
Allemaal fijn weekend

Ps. vandaag in het AD editie Den Haag het intervieuw van vorige keer afgedrukt.

Hans Jan

Trap op en trap af

Ik heb zojuist Yoni uitgezwaaid, op de fiets naar Delft, gepakt en gezakt.
Het zijn alledaagse dingen waar ik veel meer naar kijk en waar ik veel meer gevoel bij beleef, ze gaat erg goed.
Gisteren was een drukke dag, om 9 uur was het verzamelen om deze dag met ondernemend Maasland en Maassluis een tweetal bedrijven te bezoeken.
Ik ben op uitnodiging meegeweest en heb voor mezelf weer progressie geboekt.
Op een vriesbedrijf op de maasvlakte konden we na de introductie en rondleiding via een trap naar het dak van dit enorme totaal geautomatiseerde vrieshuis klimmen.
Hoogte van het gebouw is 36 meter boven het maaiveld en ik ben de uitdaging aangegaan om ook deze tocht mee te maken. Zie de foto. Het is gelukt en ik ben er dan ook beretrots op dat ook dit in het geheugen van mijn bionische techniek staat.
Het uitzicht was fenomenaal, goed zicht tot ver over de terminal van ECT.
De afdaling ging nog beter dan voorheen en ik zal vandaag aan Els voorleggen een trainingskamp te starten.
Na de lunch bij Falc Risc diverse demonstraties gezien. Bedrijf dat voor opleiding zorg draagt voor de offshore veiligheid. Er werd geleerd hoe deze mensen moeten omgaan als hun helicopter in het water neerstort, kapseist en zinkt. Kom er dan maar weer uit.Ook een demonstratie branden blussen van verschillende aard was zeer indrukwekkend.
Ik was wel eerder weg gegaan daar ik om half 4 in Gouda in het looplab moest zijn.
Ik heb daar onder begeleiding van Marcel en een filmcamera nieuwe oefeningen gedaan, herhalingsoefeningen en balsport. Ik had een zware fysieke intensiteit verwacht en dat viel mee.(ik had al 72 meter traplopen in de benen)
Daarna teruggegaan naar Brielle waar ik de groep weer opzocht voor het afsluitende diner.
Een prima dag, goed gezelschap en daar waar het kon de nodige humor.
Het deed me goed ook deze mensen weer te spreken, mee te eten en van gedachten te wisselen.
Dadelijk naar de revalidatie waar een krachttraining en fysio op het prgram staat.

Hans Jan

Fietsen en snowboarden

De tekst van de titel had ik 4 maanden geleden niet durven te schrijven !





Yoni heeft afgelopen donderdag haar eerste fietstocht naar haar school in Delft volbracht. Met ingetogen spanning en zenuwen is ze de uitdaging aangegaan en volbracht. Er was wel een obstakel op haar route, zou de prinselijke tweewieler samen met haar fietsamazone de brug bij Schipluiden (trambrug) kunnen berijden op een manier zoals anderen dat doen ? Ja, dat ging geweldig en je kunt je voorstellen als je 4 km tegen de brug opziet, je de brug meester maakt, hoe lekker het is om er dan met een vaart vanaf te rijden.......

Groos dat ik op haar ben, die meid heeft een doorzettingskracht en een enorme brok gezonde energie, er is een hele grote steen uit mijn buik. Yoni ik ben enorm trots op je.

Dan gaat het een beetje lijken of alles weer zijn normale gangetje gaat worden, nou, neem maar van mij aan dat dit nog niet het geval is.
Er is nog steeds kontakt met de politie en veel contact met de verzekering over afwikkeling en aanvullende vragen. Er komen veel antwoordformulieren en brieven binnen die allen hun aandacht vragen. Gelukkig heb ik assistentie gekregen, twee weten er meer dan één. Dit zal de komende maanden wel zo blijven heeft men mij verteld.

Afgelopen weekeinde begon met de tostie party en een brandende houtkachel met veel kids op bank en een spannende DVD. Joeri had een party outside en de gelpot was half leeg na zijn bezoek aan de badkamer, meneer ging ervoor.
Zaterdag werd de wekker gevoed met een signaal om de bewoners te doen wekken met een schel geluidje, ik had de vorige keer waarschijnlijk zo hard geslagen dat de radio het niet meer doet. Voetballen met de mannen bij KMD, het regende, hagelde tijdens de rit ernaar toe maar uiteindelijk alleen met veel wind het spelletje gespeeld.
Helaas 2-1 verloren maar goed spel en 1 lucky goal tegen, volgende keer pakken we Excelsior Maassluis. Yoni maakte gebruik van haar afspraakloze ochtend en bleef in bed en nam een laat ontbijtje. Joke had nog een en ander aan boodschappen te doen en 's middags zijn we even op pad geweest om wat te winkelen. Op tijd terug want de wedstrijd MVV- Stellendam is altijd een attractieve geweest en wilde ik niet met mijn voetbalmaatjes missen, een pracht 5-2 overwinning was het resultaat en een geweldige pot. 's Avonds de verjaardag van Stephan en Mike geweest en er werd al een plan geopperd voor een vakantiebestemming.
Zondagochtend een golfrondje gelopen, door weer en wind een toernooi met twee rondes achter elkaar en ik hield het vol, de baan was drassig door het vele water en ik voelde dat "Daan" perfect inspeelde op de wisselende hardheiod van de ondergrond.
Ik zal waarschijnlijk nieuwe golfstokken moeten kopen, nog langere daar ik niet goed door de knie kan zwaaien en als ik langere stokken zou hebben kan ik me een betere houding en slag aanleren volgens de Pro van de baan.
De middag is ingevuld in huiselijke sfeer en feijenoord heeft heerlijke punten gehaald, jammer voor ajax echter een koekje van eigen deeg, meestal hebben zij geluk.

Komende week ga ik leren fietsen, dat lijkt eenvoudig maar het tegendeel is waar. Hoe kom je op de fiets, wat is een foefje om "Daan" zonder teveel optevallen op de trapper te krijgen, hoe start je en hoe stop je, beenen aan de grond, 1 been aan de grond, voet in een clip, een steun, of klem....

Ik ben gelukkig zo ver dat ook hier over gedacht kan gaan worden, de nieuwe afstelling van mijn prothese (Daan, van onderdaan red.)geeft zoveel meer vertrouwen en de intensiteit is enorm groot.
Het aantal juist gemaakte stappen staat vandaag op 55.646 !

Vandaag (maandag) was een intense, van 9 tot half tien fysio, van half tien tot half elf ergotherapie, over leren zitten met rechte rug en tips voor comfortabel zitten,
van 11 tot half 1 zwemmen in de combinatietherapie. Daarna naar Den Haag voor de derde skiles. Om half twee begonnen echter de skisessie van vorige week was een eneverende ervaring, vandaag wilde ik het snowboarden beleven.
Dat ging een stuk beter dan skiën, komende week een aanpassing in mijn knie instellen en dan denk ik dat ik ver kan komen met de plank. De moeilijkheid nu is dat met het draaien naar links je dat met een onder spanning zijnde linkerbeen doe (half door je knie maar zg op slot) Mijn knie moet ik gaan instellen op een bepaalde verhoogde weerstand tijdens het boarden, werk aan de winkel. Ik wil en zal alles uit de kast halen om dit te realiseren, mijn Rheo Knee is nieuwsgierig genoeg en we gaan de uitdaging daarom ook aan. Vele leren van me en met me, ik kan iets overdragen.
Komende woensdag naar Gouda, een looplaboratorium om een vervolg op de documantaire te maken. Dit wordt een pittige sessie, veel sportelementen zullen langskomen en beide partijen zijn benieuwd hoe ver we kunnen gaan.

Yoni laat ze verbazen !

Zoals ik in de vorige editie vermelde heeft Yoni een bezoek gebracht aan het ziekenhuis voor een controle, zes weken geleden was de hoop dat tijdens dit bezoek yoni met 1 kruk zou kunnen lopen, nou ze heeft de hele post versteld laten staan van wat ze kan ! Zonder krukken en een redelijk buigzame knie waar allen zeer tevreden over zijn. Ook na het bekijken van de foto's heeft de chirurg aangegeven dat de stalen pin in haar been er toch uitgehald gaat worden, geeft haar hogere sportprestaties en het been (bot) heeft het niet nodig. Ze zal na de ingreep nog wel weer even moeten revalideren maar de Prinses is er helemaal klaar voor. Als het meezit, en dat zit het meestal, dan gaat ze donderdag voor het eerst van dit trimester de rit tussen Maasland en Delft zelf fietsend met vriendinnen voltooien. Dus heren en dames automobilisten, als jullie donderdag tussen 8 en 9 uur een prinsessentour willen aanschouwen is dat mogelijk ! Toeter maar als je haar ziet !


Afgelopen zaterdag is het me gelukt om vanaf 9 uur tot half 1 snachts mijn prothese aan 1 stuk door te dragen, te lopen te slenteren en ......... te dansen. Dat Marco Borsato Arnhem had uitgezocht om dit te zien was een kwestie van regelen !
Met een koppel van 4 man en 8 dames waar ik de namen niet van hoef te noemen (!) , getooid in wat rood zou kunnen zijn naar Marco. Prachtplek op het veld en de ruimte om luid meezingend het repertoire te overhoren van Borsato.
Dat de intensiteit van die dag hoog was bleek wel uit een uitgebluste zondag....
Marco, mannen en meiden, het was top.

Vandaag diverse bezoeken, Arbo arts, Fysio met een uur zwemles en wateroefeningen, en vanmiddag 2 en een half uur ploeteren om te kunnen leren skiën. Dat zwemmen is een goede oefening voor de beenspieren. Diverse oefeningen worden voorgeschreven en ter uitvoering gebracht, gelukkig komen er ook anderen in het nieuwe bad van de revalidatie en zijn we het er over eens, dit is een geweldige aanvulling op fysieke kracht verbetering en psycholigische acceptatie, de gedachten even leeg, energie opdoen voor straks.
Na het zwemmen even snel een lopende lunch scoren en hup naar de Uithof.

Dat er invulling gegeven wordt via de revalidatie om te proberen te kunnen skiën is een voorrecht.
Er waren wel enkele drempeltjes te overbruggen, zoals, hoe krijg je de voet (zonder enkelscharnier) in een skischoen, dat weet je 10 minuten later !
Het lopen met de schoenen aan gaat goed, de Rheo Knee luisterde merkbaar na 5 stappen dat er een ander gewicht aan hem vastzit en dat hij rekening houdt met het lopen. Dat gaf vertrouwen. De skies worden afgesteld, links duidelijk losser dan rechts want de verwachting is dat rechterbeen meer belast gaat worden dan links.
Ik voel de kou van de hal in Den Haag (uithof) door de schuifdeuren, handschoenen aan en met de skies aan de hand de hal in. Stokken uit de ton en het vastklikken van de schoenen aan de skies zijn vertrouwelijk maar enigzins met een beetje angst in het gehoor liggend.
" Hans , je staat 4 maanden na het ongeluk op skies........., realiseer je dat gozer" zeg ik in mijzelf om een stuk instabiliteit weg te cijferen.

Dit moment , daar had ik zoveel over gedacht, de dag dat dit weer zou kunnen, de sport die ik zo lief heb, de herhinneringen met al die mensen waarmee ik geskiët heb, de mensen die we hebben ontmoet, de wedstriden die we deden en de off piste tour met volwassenen en kinderen en vooral de gezelligheid na de intense dag.

Altijd plezier en nu sta je voor het eerst op de latten met TWEE benen.!
Prikkend gaan mijn stokken door het krakende sneeuw en de kou wordt geweerd door mijn LBC jack en sweater en het pinguin loopje naar de transportband begint.

Ik spreek Renate, de instructrice van de revalidatie, zij geeft me tips en de beperking die er momenteel is daar ik geen sportprothese of specifieke ski prothese heb. "Ik ga ervoor met deze en laat mij jou straks mijn ervaring vertellen".
Dat viel tegen zeg, door de beperking van enkelbuiging kan ik niet genoeg krachtzetten op mijn linker ski en na veel afdalingen van de zg baby-wei, heb ik een beetje in de gaten hoe het zou werken. Na 2 en een half uur ploeteren maar voldaan weer een ervaring rijker,dat wordt knokken en werken, snowboarden staat binnenkort op het programma, dat moet zonder veel zoelaas van aanpassingen volgens Renate een plezierige oplossing zijn. Ook dat gaan we proberen, skiën leer je ook niet op 1 dag kan ik me nog herhinneren toch ?.
En dan het gevecht om mijn skischoen te ontdoen van mijn Rheo Knee, stilletjes in de kleedkamer nadat de schoen uit was pakte ik mijn bionische techniek, ik gaf hem een kus en fluisterde tegen hem, "hadden we niet verwacht hé " we gaan wat beleven wij tweeën,..... wij gaan heel wat beleven !

Tot later
Hans

Terug

We zijn weer terug van een geweldig familie bezoek.
Rob en Wil hadden ons uitgenodigd dagen met hun te delen in een totaal andere omgeving als te doen gebruikelijk om een keer op adem te komen. Gewoon even de rust, even geen therapie, even op andere krachten komen.
We hebben genoten, de gastvrijheid, de warmte, het mooi weer, ontbijt, zwemmen, eten en drinken, alles op zijn tijd en zelfs wezen golfen.

De tijd vloog voorbij en tijdens de onderbreking veel, heel veel ervaringen opgedaan, voor iedereen. Prachtmomenten en ook momenten waarbij je jezelf even moet afzonderen en gaat beseffen dat de bananen, de sinaasappelen en de granaatappelen zich van hun mooie kant laten zien.

De wind door de struiken en palmen van de tuin, de zonnewarmte die merkbaar is zodra je uit de schaduw komt en het water goddelijk warm. Ik ben gaan zwemmen, dat moet dan zonder mijn onderbeen anders zou de verlichting onder water gaan branden !
Het is vreemd, de schoolslag is als een roeiboot met 1 spaan, de impact van het bommetje wordt het geluid van een klapkauwgombal, en even je zoon door het water gooien kost dubbele kracht, ook hier moet ik aan wennen en gelukkig kon dat in beschermd gebied.
Yoni heeft voortreffelijke vooruitgang geboekt, as vrijdag gaan we terug voor een ziekenhuis bezoek en we verwachten dat de doktoren verbaasd zullen staan te kijken. Zij verwachten mijn Prinses met minimaal 1 stok, hare majesteit loopt zonder !

Ik heb redelijk veel geoefend op helend terrein en de trappen maar ben ook geen ene uitdaging uit de weg gegaan, twee keer een corrigerende val op zacht terrein , alles kom je per slot van rekening een keer tegen en alle ervaring die er al is hoef je niet te leren, “weet je het nog, Maarten Ducrot, fietsen lul, daar wordt je voor betaald, ja Maarten, ik train en zal eerder prestaties leveren dan voormogelijk werd geacht.

Het krantenartikel in het AD heeft ook anderen, voor mij onbekende, positieve kracht gegeven en wil ik hen bedanken voor hun spontane reacties welke ik via het AD heb mogen ontvangen. Trots waren ook mijn fysiotherapeute (super Els) en prothesebouwer ( topper Johan) die hun vrijwillige medewerking hadden gegeven. Dit zijn mensen die hun medemens helpen op hun vakgebied om zo goed mogelijk te kunnen presteren na een medische ingreep. We vormen een goed team en als dat zo is zie je wat je ervan kunt maken. Tijdens ons verblijf bij Rob en Wil is me opgevallen hoeveel mensen er “iets mankeren “, Joeri plaatste een mooi opmerking, “het lijkt wel stokkenland pa”, toen we op een terrasje zaten. Ha ha zei ik, mooie uitspraak en je vader Joeri doet het niet onder voor de anderen ! Ook deze mensen konden “uit de voeten”.
De tijd vloog voorbij , Martien staat klaar om de koffers naar Maasland te brengen en het liefst hadden we de zon voor jullie meegenomen, echter de storm die gisteren over het land raasde was sterker dan de zonnekracht, we hebben ons best gedaan.
De kou is voelbaar, omschakelen, kachel aan, Lex het door jou ontvangen hout zal de temperatuur in ons huis veraangenamen, wat een prachtgedachte en wat zijn we er blij mee ! De warmte van de kachel zal ook de warmte van jullie betrokkenheidheid zijn, dank je wel.

Bij thuiskomst waren de poezen blij ons (lees Yoni en Joeri) weer te zien, snorrende en kopjesgevende blijheidswelkomst groeten vielen hen deel.
Een berg kranten en een berg post, postkaarten, ook brieven waarop met spoed op gereageerd moet worden.
Er wordt zo vaak gevraagd, Hans, heb je nu geen enkele klap gehad na al dat gene wat jullie is overkomen, tot vorige week zei ik nee, nu zeg ik ja. Ik moet formulieren opsturen waar ik helemaal niet op zit te wachten, ik baal dat dat er ook nog eens bijkomt.

Dat er iemand tegen de auto was aangereden, kan je het je voorstellen? Wel heeft de overtreder keurig netjes een telefoonnummer onder de ruitenwisser gedaan, een Maaslander, dat verzacht de pijn! Complimenten voor dat briefje, en dat deukje ? ……. Die komt er wel uit.

Morgen weer vrijdag, de zoveelste na het ongeluk.

Hans Jan