in vorm zijn en frambozen

Het is maandagavond, de zon breekt door de wolken,steekt over het terras door de achterramen en de schaduw van de contouren is zichtbaar op de vloer, de koelte is aantrekkelijk voelbaar en de bamboe windvanger componeert in de wind zijn eigen melodie.
De telkens terugkomende duif roekoet elke weer zijn aanwezigheid en hij wordt getrakteerd op een verbale roekoe van mijn kant, niet dat het klinkt maar het voelt goed. Ik voel aan mezelf dat de acceptatie van het gemis aan me begint te knagen, op een of andere manier lukt het me niet altijd om even "vrij" te zijn van de gedachte, dat zal de tijd wel leren. Afgelopen weekend heb ik enorm genoten van mijn grote stappen voorwaarts, op vrijdag de 28ste Juli beleefde ik de ooit adorabele woorden van Niels Armstrong toen hij eerste voet op de maan zette ("one little step for human but a big step for menkind"), kun je je voorstellen dat ik als jochie snachts toen ik ca 7 jaar was naar de landing op de maan keek, ik voelde nu de woorden van Niels Armstrong.
Deze eertse stappen droeg ik op aan Dick die op deze dag zijn VUT ging vieren, zijn kantoor had groots uitgepakt, prachtige verhalen, mooie cadeaux, prachtige bloemen voor Leo, ik gaf het mijne, mijn eerste stappen. We hebben dit op zeer gepaste wijze gevierd op zijn Italiaans met alles erop en eraan. Joerie had de show ongewild gestolen door 4 pepertjes te eten met de gedachte dat het cherry tomaatjes waren. De brandweer hoefde niet te komen.
De zaterdag was in het teken van rust, eindelijk even de tijd om mijn kantoortje op te ruimen, spullen van de wk, oude computers en beeldschermen moesten eraan geloven en een goede bestemming was snel gevonden. Oké het duurt een hele ochtend maar het resultaat was er wel naar.
Enthousiast ben ik begonnen aan het ontwerpen van een aangepaste badkamer en ik probeer (en jullie mij kennende) geen enkel spoor van fysiek minder gestelde bewoner hierin terug te laten komen. Ook hier geldt, ik voel mij niet zo als de wet mij omschrijft en dat ga ik lang vol houden. Ik zie oplossingen in een inloopdouche, losse vrijhangede wastafels, anti slip tegels, een gescheiden douche en was voor kinderen om file problemen bij de vroege start van het nieuwe trimester te voorkomen.
Moeilijke beslissingen, blijf je hier wonen, moeten we wat anders, je herkent dat wel.
Zaterdagavond hebben de stokken het ritme genomen door het dorp en de tussenstop was het terras van de Pynas, Remco begeleidde me als bodygard en het terras was gezellig, ik voelde de aanwezigheid van velen en allemaal wisten ze wat er aan de knikker met me was. Een tafeltje werd in gereedheid gebracht en toastend met positieve kracht met zijn allen op een goed herstel. Jongens dit deed me erg goed, ergens komen, niet worden aangekeken als "andere Hans", maar gewoon, gezellig, fijn dat je er weer bent. Nu is het te doen gebruikelijk dat het lichtknopje weleens doormij wordt gebruikt om af te sluiten, vlak voor sluitingstijd van 1 uur pakte ik mijn stokken en tikte de seconden weg van de grote kerkklok. Bij 1 was ik binnen !

Zondag een rustdag, even uitslapen, de hulp had aangekondigd laat te komen en dat vonden wij prima. Vandaag stond het thema van boekingen en overboekingen centraal want de schoorsteen moet ook branden en als er geen hout is gaan de kranten erg snel.
De vriendinnen van Yoni komen 's avonds DVD kijken en het is gezellig druk in huis, ook die drukte kunnen we aan en dat is een goede sfeergraatmeter.

Vandaag Maandag,
fysio voor Yoni aan huis en het gaat steeds beter, de beweeglijkheid en kracht die mijn Prinses in haar linkerboven heeft doet ons allen verbazen, ze gaat goed, ze is enthousiast en ze wordt met de dag knapper, ik ga jullie vertellen dat als er ooit een wielrronde in Maasland gehouden wordt, de ronde miss al bekend is, dus mijnheer van Vliet, je hoeft niet ver te zoeken.Ook zij is aan het investeren voor komend schooljaar, wie weet "loopt" zij wellicht achterstand op, om dit een beetje te compenseren leest ze haar boeken en maakt ze verslagen, ik vind het geweldig, knap Yoni, fijn dat je er zo mee omgaat.

Mijn programma was fysio en groepssport, de fysio Catja (els is met haar bootje 3 weken aan het varen)leest de vorderingen van vrijdag en zonder gemekker wordt de loopprothese opgeblazen en gaan we oefenen, lopen in de brug met gelijke liggers, lopen met brug en stok en de volgende keer .......
Er zit een uur pauze tussen de ochtendonderdelen, ik haal koffie en trakteer mezelf op een amandelbrooje, lekker van mezelf, goed gedaan jochie. Ik zit met een big smile in de recreatiezaal en ik voel ze vragen, waarom heeft die lange zo'n pret.
Nou die pret kon niet op vandaag, ik ga met Jan (mijn sport maatje op de revalidatie die ook een amputatie heeft)tenissen!
Hij speelde het spelletje in valide situatie al vele jaren, ik sloeg ook een aardig potje mee en dan zit je daar, in een sportzaal, tennis net, spiksplinternieuwe tennisrackets (heeft de revalidatie speciaal aangeschaft) en plenty ballen.
De eerste ballen vielen tegen, maar na 10 minuten waren er ongende rallies en gingen mijn gedachten naar "mijn vereniging De Commandeur", wat zal dat een mooi moment zijn als ik samen met Yoni op onze levelingsbaan 2 zal staan, ik zal denk geen bal raken maar emotioneel de mooiste partij.
De wereldbal die ik sloeg in de partij met Jacco Eltingh, Paul Haarhuis en Marcel, zal ik nimmer meer demonstreren, maar onlosmakelijk zal onze come back zijn op het gravel.
De Commandeur, een kindje van me, een vereniging waar een ieder zich thuis voelt, straks met 2 x 12 uurs toernooi is er een prachtweekend in elkaar gezet, ik wil erbij zijn, 's avonds treed Robert Leroy op, een vriend van me die op het punt staat door te breken, afgelopen week zijn promo CD (waar ik met Louis warnaar)alleen maar op radio 2, hij gaat concerteren in de Heineken Music Hall, deze kerel gaat het maken.
En dat vind ik zo leuk aan het regelen, met de opening van Baan 10 Paul en Jacco megasterren van weleer en 26 augustus Robert, een artiest waarvan we binnenkort zeggen, die was bij ons !
Jullie lezen het, het is een langer stuk dan ik dacht maar ja wat wil je na 3 dagen.

Als slot wil ik een memorabel woord noemen, Sammy (mijn skipiste koningin)noemde de daaglijkse trombose prik van Yoni, "frambozenprik" Heerlijk Sammy, je laat me stralen.
Vanuit Griekenland krijg ik de aanbeveling komend seizoen op het middenveld te spelen,ik schreef de trainer dat ik veel looptraingen doe, meer als hij, en dat mijn techniek stappen vooruit gaat, "er is nog niemand geweest die bij mij de laatste 2 weken een panna heeft gemaakt, peter " !

Hans

Veel verloren response

Sinds Yoni en ik steeds meer onder de mensen gaan komen horen we van velen dat reageren via de weblog niet gelukt was en dat mensen het jammer vinden dat hun wensen en opbeurende woorden niet werden weergegeven.
Ik beloofde hen een kleine gebruiksaanwijzing te geven en wie weet weten anderen het ook niet.
Klik onder het tekstblok op reacties, deze kun je gewoon lezen en dan vind je rechts een veld waar je tekst in kwijt kunt, schrijf wat je wilt en eindig met je naam als tekst.
Klik dan op het rondje anonymous,dan op het balkje login and publish.

Het gaat hier geweldig, het regent nu als het giet en elke druppel die valt zijn de stapjes die wij al gedaan hebben.

tot later

Hans

Ik heb mijn eerste passen gelopen !

Groot nieuws, zegt het voort zegt het voort,
Ik heb het gedaan, 8 x heen en weer in de loopbrug met een probeer prothese !
Mensen, het is een geweldige ervaring om te weten dat ik op 2 benen kon staan, natuurlijk instabiel en ongecontroleerd maar ik stond en liep. Ik weet wat een baby voelt met zijn eerste stapjes en voor mij is het een kleine stap voorruit maar een hele grote stap in de goede richting.

Excuus voor het feit dat ik een tijdje uit de lucht was, dit had te maken met de installatie van de kabelmodem en de vaak daaruit voortvloeiende vertraging.

Woensdag was een mooie dag van bezoekers,terwijl Joerie bij Rob verbleef kwamen Robert Jeroen en Carolien naar ons toe, een soort familiair uitwisselingsprogramma.
een prachtavond met een een presentatie van een doos rosé met het etikette "Terraso di Rosada" met de transparantfoto van Yoni en mij op het terras. Wat een origineel idee jeroen ! aan de aanvulling muziek en de afspeelbaarheid hiervan maar niet te klagen.

Donderdagochtend een bikkelharde training op de revalidatie, werkelijk mezelf in het zweet gewerkt om kracht op te doen en energie kwijt te raken.
'smiddags een bezoek van de heren van het eerste uur, henk, jan, george en jan leuk dat jullie de jongere generatie niet uit het oog verliezen en de rosé klonk zoals zij nergens kan klinken dan hier.

Het grootste nieuws van deze dag was dat King Joerie de poort van de tuin opende en zich presenteerde als een volleerd golfer. De film waarop een afslag die hij met een ijzer 7 van Wil ruim 80 meter slaat doet mij besluiten deze gigant les te gunnen op Midden Delfland.
Rob en Wil waren tijdelijke Pa en Ma van Joerie en ik weet dat beide rolverdelers het naar hun zin hebben gehad.
Joeri had voor zijn zus een schitterende tas, portomonaie en een mooi horloge gekocht, voor zijn moeder een mouwloos Lacoste shirt en voor pa een heerlijk luchtje wat je alleen in spanje kunt krijgen.
Alsof dat niet genoeg was kreeg ik een extra cadeautje met een heel speciale betekenis, een sporthorloge om de hartslag te meten tijdens het hardlopen !
Ook hij gelooft in mijn kunnen en samen met joerie gaan we er voor zorgen dat dit "hardloop horloge"gebruikt gaat worden.

Wat een kerel, dan wordt je als vader klein maar groots van trots.

Zelf had Signor Espanol een heus FC Barcelona trainingspak laten aanmeten.
Het werd gezellig laat, mooie verhalen onder andere dat hij ome robbie met kleding en al het zwembad heeft ingeduwd, croissants is gaan kopen voor ontbijt en hoteldebotel was van de cassiere.........

Vannacht allemaal in ons eigen bed geslapen, de warmte is net als bij jullie, gelukkig heeft yoni de koelste kamer zij sliep zoals ze is, als een Prinses.

Vandaag excact 3 weken na het ongeluk heb ik mijn fysiotherapie afgesloten met een loopproef, een opblaasbare ballon, gevat in een staalframe met een voetsteun waarmee je de eerste stappen kunt doen. Het ding is zwaar maar ik loop op eieren, zonder controle van evenwicht of voor en achter beweeg ik me als een vorst naar het eind van de brug met gelijke liggers. Els ,mijn fysio, is trots, Joerie die mee was geggaan om te zien waar de "ouwe"revalideert maakt een fotosessie.

Een triomfantelijke lach siert zijn gezicht, man wat ben ik blij dat jij erbij bent om mijn eerste passen te zien doen maken, records vliegen om de oren, drie weken na het ongeluk en het kind loopt.........
Super jongens, winnen doe ik niet alleen dus applaudiseer voor ons allen en jezelf.
Die support, de bezoekjes (de rosé)en jullie betrokkenheid brengt dit succes met zich mee, laten we er de schouders onder houden.

10 Augustus wordt de eerste meting gedaan voor de prothese, om maar de boel aan de gang te houden, 2 september skién, het moet niet gekker worden. De revalidatiemedewerkers zijn dolenthousiast, ik ben content met de omstandigheden en hoe ik het klaar. Yoni geniet van mijn voorruitgang en zij gaat erg goed, ze krijgt gevoel in haar knie en kan haar linkerbeen met gips al aardig van de grond krijgen.
Ik heb erg gezellig publiek gehad vanmiddag, vrouwelijk wel te verstaan, ik genoot, meiden top dat jullie er waren, de afspraken staan in mijn dansboekje !

Ingekort gips, therapie en een bijzonder ontbijt

Een korte samenvatting van de laatste twee dagen, een korte want door de herinstallatie van ons interne netwerk stuitte ik op wat aansturingsprobleempjes, vanaf morgen zijn deze verholpen en ben ik weer schrijftechnisch aanwezig.

Maandag
's Ochtends heeft Yoni een aanpassing gehad aan haar gips, een strook van
4 cm breed is bij het bovenste gedeelte tussenuitgehaald, het restant gips naar elkaar toegetaped en opnieuw voorzien van gipsverband, uiteraard in de kleur opkikkergroen, ook zijn er gelijk foto's gemaakt en kunnen we stellen dat de genezing van de botbreuken boven en onderbeen de goede kant opgaan, de knie is nog steeds een vraagtekentje, zekerheid weten we pas rond 28 augustus.
Op 4 augustus gaat Yoni nog terug voor een quick gips onderzoek, wie weet mag er dan al een stuk gips van haar bovenbeen af zodat het gewicht aan heer been draaglijker wordt.

Terwijl Yoni werd voorzien van gips lag Pa bij Els in bed, tenminste op de massage tafel.
Bij aanvang van de therapie schreef ik dat de omvang van het linkerbeen en rechrterbeen met elkaar vergeleken werd, er was toen 10 cm verschil in omvang van mijn linkerbovenbeen, na een week trainen en oefenen kunnen we constateren dat het deel geslonken is naar 6 cm en dat is een prachtresultaat, ik voel steeds meer in mijn bovenbeen (helaas ook pijn) en ben aan het spierspecificeren. Probeer elke spieraansturing die een ieder heeft te stimuleren, voet draaien, tenenlopen, kuitspannen noem maar op.
De dames komen vanuit het Bethelgebouw naar mijn revalidatieoord, we drinken gezamelijk wat want ik moest een uurtje pauzeren tussen de trainingen door.
Ik krijg vandaag badminton en krachthonk, moe maar zeer voldaan vertrek ik om 12.40 naar leyenburg alwaar om 13,30 mijn chirurgische kerel Knippenberg mijn wond bekijkt en besluit dat alle hechtingen eruit mogen !
Weer een stap in de goede richting, ik geef deze wereldman een fles rose met de aanvullende woorden (ook specifiek vertaald in een persoonlijke brief), het liefst drink ik deze rose met U op Terassa di Rosado, ik weet dat het leven van chirurg heel bijzonder is en weinig tijd overlaat. Ik geef hem de fles met de intentie op afstand op een door hem gekozen moment stilletjes te toasten op mijn toekomst, dankzij hem heb ik nog wat ik had en verdomme wat heeft hij een goed besluit genomen !
's savonds komen collega's van Bovero langs en mijn kleine grote vriend Remco en Marleen. Remco is een oogappeltje en dat is wederzijds, je kunt zeggen dat Remco en ik wat hebben. Remco, je hebt voor mij een geweldig mooi cadeau gegeven, ik zal het koesteren.

Dinsdag, 7.00 ........... er wordt gebeld !
staat er een kerel in de tuin die telefonisch contact zoekt, wat is dat nou denkt de gek, staat er een prachtontbijt voor 3 personen op zijn handen, van de glazenwasser met de hartlijke groeten en beterschap.
Ik ben beduusd, fantastisch wat een een leuk idee, we peuzelen de croissantjes en pistolletjes heerlijk op en genieten na van de gedachtengang, dit ontbijt heeft een verhaal en dat is bij de glazenwasser en ons nu bekend, ook hij weet hoe het is om door zo'n periode heen te komen.

Ik ga douchen, heerlijk, een half uur lang alleen maar de waterstraal over je kop rug benen buik........zalig.
Er komen collega's van Joke langs, fijn dat jullie er waren meiden, de gebondenheid voelde goed en ik ben jullie dankbaar voor het bezoek.
Tijdens het bezoek wordt ik gebeld door Esther, zij heeft een hele grote impact gehad bij het primair helpen aan mijn verwonding. Zij heeft vanuit haar intuitie en direct handelen de lies dichtgedrukt tot in de wond alwaar Harrie werd afgelost. Ik begrijp dat er heel veel mensen met mij bezig zijn geweest, ik wil ze natuurlijk allemaal bedanken, alles was belangrijk, zeker ook Sandra die Yoni heeft begeleidt naar het ziekenhuis terwijl zij haar dochterje nog in de auto had zitten. Zij belde een kennis met de mededeling, kom jij mijn auto en kind halen svp ik ga met een meeisje mee in de ambulance naar het ziekenhuis. ambulance personeel, ook hier weer een staande ovatie !
Neem me alsjeblief niet kwalijk als ik iets of iemand te kort doe, ik ben zo blij dat ik er nog ben !
Esther en Sandra, geweldige meiden, dank je wel namens ons allemaal.

Op district8.net heb ik nog heel wat reacties gelezen van het ongeluk, klik op de link voor meer info.

Vanmiddag een rustdag, massage van mijn bovenbeen, oefeningen thuis en naar de kapper.

Op de valreep voetbalminnend en harloopminded, Roel , Dick en Dnouk en Trees, fijn dat jullie er waren en een bijzonder leuke vakantie toegewenst.

Ik sluit vanavond af, we gaan voor het eerst proberen in ons eigen bed te slapen, Yoni met krukken naar de eerste verdieping, ik ga naar zolder, waar openslaande dakterrasdeur voor koeling moet gaan zorgen, we gaan de strijd aan tegen de muggen, ik zal ze niet doodslaan....

Over cobble stones en kasseien

Vanaf Terrassa di Rossado di Maasland schrijf ik jullie dit bericht.

Heerlijk, de hulp komt wat later maar voordat ze er is wordt ik verrast met een ontbijtje wat door Yoni’s vriendin Marjoes is klaar gemaakt, gekookte eitjes, verse aardbeien, warme broodjes, het is feest, wat is dat een leuk gebaar Marjoes.

Ik rol naar de woonkamer en besluit mijzelf even de tijd te gunnen voor het lezen van een boek, “de schaduw van de wind” na 4 bladzijden heeft het boek me te pakken, ik kan met de ipod in het ene oor goed de letters van het witte blad in visuele eenheden vertalen. Ik lees een soort film.
Yoni heeft Marjoes hetzelfde idee en zij gaan ontspannen een boek en blaadjes ter hand nemen.
We gaan even een straatje om Pap zegt ze en ik zwaai ze uit, laat ze maar gaan, hobbelend over de ongelijke klinkers van de het oude straatje verdwijnen ze om de hoek, ietwat verderop hoor ik gegiechel, ze zullen wel weer een smsje ontvangen hebben …..

Ik probeer zittend op een handdoek op de gobble stones het onkruid tussen de stenen weg te snijden, een centebakje naast mijn werkterrein zou wellicht nog een vulling krijgen, ik schuif, glij en hinkel naar de plak waar ik wil zijn. Uiteindelijk geef ik na een bevredigend resultaat op en kan de rest later gebeuren.
Handen wassen en even plat. Ik had in de ochtend Harrie en Tessa gebeld, hij was die kerel die zo kordaat reageerde om mijn lies dicht te knijpen, om te vragen of ze vanmiddag tijd hadden om bij te kletsen.

We zien elkaar en ik was ontroerd, eindelijk een kop bij een naam waarvan ik alleen een stem en telefoonnummer had. Desa je hebt een wereld gozer en dat hebben ze ook ronduit verteld.
Het heeft geen zin om in details te treden maar neem maar van mij aan dat mede door Harrie levensreddend werk is gedaan, hoe groot kan dankbaarheid dan zijn.

Ik hoop dat jullie een geweldige namiddag en avond hebben beleefd want jullie hadden leuke plannen en wij wilden daar een aanmoediging geven.
We hebben getoast op de goede afloop en we spraken af elkaar zeker te zien. Mooie mensen, gelukkige mensen, ik werd er vrolijk van…..

Noot van de redactie: Via district.net bleek op disdag 25 juli dat er anderen (met name Esther) betrokken zijn geweest bij het helpen met de slagaderlijke bloeding.

Vanavond de finish tour, ja ik ben begonnen met het kijken naar de sporten, ik had daar eerst wat moeite mee maar van deze evenementen kun je alleen maar genieten, een bekende Maarten Ducrot bij Mart Smeets, ik heb hem ooit een keer ontmoet op een avond bij mijn broer Martin waarmee hij samen werkt.
Hij vertelde mij een kreet die me altijd zou koppelen aan wielrennen,
Jan Raas schreeuwde ooit naar Maarten “ Fietsen lul, daar wordt je voor betaald!” nu denk ik aan dezelfde toon maar met de woorden “Trainen Hans, dan lukt het je weer te lopen “

Luchtverplaatsingen

Zaterdag was mijn cabrio maatje Garry om 9.30 uur in de Kerkstraat.
Prachtig gepoetste auto, dat kon ik nog niet van mezelf zeggen, ik was me nog aan het scheren en de oksels en wangen aan het voorzien van schijnbare tegengeuren.
Opgetut en al kon mijn feestje beginnen, zoals ik zelf ook graag rij met het dakje open was een kort route langs Vlaardingen via de dijk een prima startpunt.
Zo kwajongens als we zijn vroeg ik Garry toch maar even bij de Mini dealer even langs te gaan, Lucien had mij middels een sms laten weten dat hij van ons ongeval gehoord had en mij en Yoni het allerbeste wenste.
Met de krukken onder de handpalmen, pivoeteer ik behendig tussen de BMW grote jongens, een beetje voorzichtig voor eventuele beschadiging.
Waarom naar de BMW/Mini dealer zul je je afvragen, welnu, die mini is een handgeschakelde auto en aangezien ik mijn niet op kort termijn als volleerd automobilist met 1 been 3 pedalen zie bedienen vraag ik hem om op zoek te gaan naar een zelfde auto maar dan in automaat, regeren is vooruitzien toch. Ik heb besloten geen motor meer aan te schaffen, het gewicht van dit soort fietsen vraagt een goede coördinatie en stevigheid van benen om de motor bij stilstand in balans te houden, het was een van mijn grote vriendinnen maar als je zie niet kunt controleren moet je er anders over gaan denken, ter illustratie, de motor die we bereden weegt 335 kilo en das net iets meer als een vouwfiets.

Na het korte bezoek rijden we in de omgeving en zie ik even de wereld weer zoals hij is in plaats van herinneringen van mijn gedachte.
Het is 11.30 en Garry zet mij af, koffiedrinken aan de buitentafel, de post.
Terwijl er een hoop getoeter en herrie in de omgeving te horen is voel ik dat de MVV voetbalkampmannen weer in het dorp zijn, tijdens het getoeter open ik een grote enveloppe…………..
Knappe timing, een grote foto van alle voetballertjes van MVV kamp 2006 met leiding met grote borden boven hun handen met veel sterkte Yoni, Hans, Joeri Joke.
Jongens dank jullie wel, de foto krijgt een bijzonder plaatsje en ik weet dat mijn voetballer aller tijden (Joeri) er volgend jaar bij zal zijn en ik hem uit en aan kom zwaaien.
Ik ben benieuwd naar jullie verhalen want traditie getrouw is dit het vakantie evenement. Van Jeroen Scheffers heb ik informatief begrepen dat jullie een geweldig zware, warme maar ook een te gekke, tof, en avontuurlijke week gehad hebben.

’s Middags doe ik even mijn benen strekken op bed voor de doorbloeding en rust, het bovenbeen links gaat al aardig slinken,
begin van de week was het dikte verschil 10 centimeter, nu denk ik zo 6 cm.
Zelf masseer ik zachtjes de stomp voor souplesse en het rare is dat ik dan soms mezelf onder de voeten kietel……….

We besluiten een beetje orde op zaken te stellen binnenshuis, bloemen, kaarten cadeaux, boeken en tijdschriften worden keurig geordend en er komt een bankstel zichtbaar.
Resultaat is echter dat de vloer voorzien is met bloemblaadjes resten , papier snippers, snoepjes die gevallen zijn en niet te traceren waren……….. gewoon een bende.
Ik ben zeer opportunistisch en begin bij het gebrek aan huishoudelijke hulp (wat wel toegekend is maar niet ingevuld kan worden!) zelf te stofzuigen, 1,5 uur duurde het voordat ik de kamer de hal en de keuken van het vacuümmondstuk had voorzien, het leek wel of ik een elektronische snuffelhond uitliet die geen behoefte drang had.
Na diverse malen het gevecht met stok en slang te hebben overwonnen kreeg ik een voldaan gevoel, even lucht zou Martin zeggen, alleen nu in de letterlijke zins des woords.

We ten de klusjes van de afgelopen 2 dagen, de Maaslandse catering denkt dat wij eten voor 8 bootwerkers maar dat is even niet zo, desalniettemin smaakt het menu ook voor de tweede ronde.

Ik kijk naar de afscheidswedstrijd van Dennis Bergkamp en ik krijg rillingen als ik Cruijf en van Basten (hoewel ik geen Ajax fan ben) het veld betreden.
Wat moet het toch geweldig zijn als je zo’n speler bent, puur en zuiver met sport, alles wegcijferend en dan zo’n afscheid, pure klasse, pure sport. Dennis ik wil dat ook, op het moment dat ik met mijn prothese datgene kan doen wat ik voor ogen heb en ga halen zal ik geen afscheidswedstrijd spelen maar een aanvangswedstrijd met jullie allemaal in mijn team ! Tegenstanders kennen we (nog) niet en spelen we met wisselende bezetting. Als we maar spelen ….
















’s Avonds wordt het Terrassa gevuld met komende vakantiegangers, we zwaaien ze uit na een mooi glas rosé, bon voyage and save trip.

Vroeg naar bed en heerlijk geslapen.

Vanaf het Terrassa di Rossado

2 weken geleden was de wereld heel anders, heel gewoon,
nu realiserend zo anders zo ongewoon……

De nacht duurde voor mij te lang, s’morgens als het zonnetje zijn reflexie laat zien op ons dakterras zie ik door de vide en het glazen dak mijn eigen weersvoorspelling.

De krant valt door de brievenbus, eigenlijk altijd het eerste wat ik regulier deed,
Nu haal ik de krant met mijn flying wheels en zit binnen afzienbare tijd de inkt vlekken op mijn onderlaken.
Ik weet niet hoe jullie het doorbrengen maar zo’n verzorgings ziekenhuis bed met zo’n kunststof matras met plasresistente toplaag is niet erg ventilerend.
Ook hiervoor geldt, voorzieningen van tijdelijke aard.

We gaan na de was beurt een ontbijtje scoren in de tuin, een druk program, Univé komt langs met wat vragen en krabbels en het schema verteld dat om 11.00 uur de taxi klaarstaat om mij naar Delft te brengen.
Ergotherapie met Marian, topmeid waarmee ik een goede link heb kunnen leggen, je herkent dat wel, dezelfde taal, dezelfde bloedgroep, zij komt komende vrijdag thuis langs om hier dingen door te nemen voor aanpassingen ed. Ik geef haar mijn visie over revalideren en we schudden elkaar de hand, deal !

Om 13.30 staat Els mij op te wachten (ik geniet van die meiden) en zij stuurt me linia recta het MTT hok in, een fitnessruimte, heerlijk gekoeld en uitdagend.
Diverse oefeningen worden gedaan en hieruit mag ik opmaken dat de fysieke kracht vol aanwezig is. Uiteindelijk was er 1 onderdeel waar ik geen Full Pull haalde en dat was met 3 x 20 opdrukkingen van 70 kilo, bij de 40 stuks zei ik, “die andere 20 doen we later” waarop els zei, “gelukkig hij kan ook stop zeggen” !

Na de inspanningen van 40 minuten krachtblokken wordt mijn linkerbovenbeen afgemasseerd, ik vroeg de stagiaire hiervan een foto te maken.
Dit is dus mijn Els, mijn fysiomaatje !


Voldaan verlaat ik de revalidatie , ik wens de receptioniste (net geeuwend) een pracht weekend en doe ik dat ook bij Arjan.
Tot maandag Hans, ja tot maandag 9.30 ben ik er weer. (tot 13.30)

Taxi staat keurig klaar, de goede man heeft wat moeite mijn rolstoel te vouwen, het lijkt wel een Duitser die oefent met een strandstoel !
Enfin, het lukt hem en bij thuiskomst neem ik eerst wat te drinken en vertel ik Yoni mijn gedane prestatie.

Ik fris me op en ga even plat, ’s middags nog een bezoekje van de buurman en voor je het weet staat de tafeltje dekje maasland in de persoonlijkheid van Charlotte in de tuin.
Ik zit veel in de tuin, onder een prima parasol, zoals Mart Smeets dat wel eens heeft en mijn tafel is een uitnodiging voor bezoekers.
Terrassa di Rossado krijgt naam in de contrijen, je bent pas bij Hans geweest als er een rosétje gedronken wordt !.
Ook vanavond een prachtpubliek als gast.

Yoni gaat met de meiden regelmatig het dorp in, gewoon een straatje of een wijkje om, zij is al veel verder dan ik, ik wacht nog even, ik wil groots uitpakken maar de wond op mijn rechter handpalm belemmert mijn kruklopen, nog een paar dagen en het getik van mijn aluminium zal een onuitwisbaar ritme op de straten en stoepen teweeg brengen, ik heb het ritme van Salsa in mijn hoofd om ooit op Cuba te dansen !
Yoni komt net terug, even kleine paniek, een oneffenheid in maaslands wegen blokkeerde een zwenkwiel en Yoni glijdt uit haar rolstoel, gelukkig grijpt Lisa haar nog net voordat ze de grond raakt, ze schrikken enorm en dan heeft yoni een reflexgedachten van het ongeluk…. Gelukkig kunnen we enkele minuten later weer gewoon praten zonder tranen en de vriendinnen club blijft hecht. Zoals het echte vriendinnen beaamt.

Morgen ga ik er zelf even tussenuit, met mijn cabriomaat Mac gaan we even een frisse neus halen met open kap en als ik zeg een frisse neus halen dan ben ik zeker 3 uur onderweg.!!!!

Hans Jan

Sinterklaas ?

Dit vroeg ik me vanmorgen ook af, ik wilde vandaag naar Maassluis om te kijken voor een mobiele koeler krijg ik niet eens de gelegenheid om buiten de deur te komen.
Hans Rhode belde mij met de opmerking, “hé Gozer, je weet toch dat wij die dingen kunnen regelen” ik zei , joh daar had niet aan gedacht,dat is ook wat overdreven !
Komt daar in de middenochtend de witte bus met groene Basro tekst een mobiele airco ter beschikking stellen ! Ik ben verrast en zeer ingenomen !
Na een persoonlijk dank je wel is mij ter ore gekomen dat Sinterklaas vanuit zijn domicilie te Spanje de aansturing heeft gegeven. Ik wens sinterklaas een prettige voortzetting van zijn wittebroodsweken !
Koos en Janny, top, dank je wel.

Dat de inspectie op het wel functioneren van deze mobiele eenheid niet te lang op zich mocht laten wachten heb ik het record van Yoni gisteren evenaart en ook ik heb mijn 1e etage en de “coole chill”ruimte van yoni geïnspecteerd.
Aan Yoni de mededeling gegeven dat als vriendjes komen de airco op vriezen moet ! (in eigen belang om niet al te voortijdig Opa te worden !)

Al met al een prachtdag vandaag, de hele dag mijn zus over de vloer, even die dingen bijkletsen waar we eigenlijk gezien de afstand niet de tijd voor nemen.
Joke heeft door de aanwezigheid van Marja een dag voor haarzelf en is vanavond op Scheveningen met haar vriendinnen gaan eten.
Het heeft haar goed gedaan en ze heeft genoten !

De fysio heeft een aanvulling gedaan op de motoriek van Pa en dochter, dusdanig dat ik met mijn linkerbovenbeen een extra beleving had.
Daar er minder wondvocht en oedeem in het bovenbeen zit kan ik dus nu al met mijn spieren de beheersing en de aansturing geven over mijn linkervoet, kuit en linkertenen , geloof me dat is een geweldige ervaring en een toepasbaarheid voor later.
Raar, absoluut, maar ik kan met de fine tuning mijn tenen, kuit en voet draaien, geestelijk en qua gevoel aanwezig alleen zien we het niet.
Alsof je door een hypnotiseur in behandeling bent……

Morgen vrijdag een drukke sport revalidatie dag , 2 uur topprestatie leveren en ik zal mijn beheersing van mijn linkerkuit/tenen/voet spieren met trots tonen aan mijn begeleiders.

Ze zullen het weten dat er iets moois gaat gebeuren.

Voor velen gaat de vakantie periode beginnen, er zullen hotels, caravans, tenten en kampeerboerderijen bestiert gaan worden.

Ik zal de weblog ietwat aan gaan passen naar bijvoorbeeld een weekverslag, lekker luchtig , vele dagen samengevat in kleine berichten maar wel van daadkracht voorzien.

Ik heb reeds een kennis van mij (en van Bovero) reeds gesproken die ook revalideert na een ernstig snowboard ongeluk afgelopen voorjaar in Frankrijk.
Mike, (van wie ik heb leren snowboarden en kitesurfen) en ik gaan een doelstelling maken om samen een stuk fysio traject te pakken om eind van dit jaar te snowboarden op Zoetermeer, gezien de temperaturen van vandaag een prima vooruitzicht.

Nogmaals iedereen die op vakantie gaat, alle plezier en zaligheid, geniet lach en kom met mooie verhalen terug op mijn “terrassa di rossado” !

Strekking is kort, kom alsjeblief weer veilig terug.

Hans Jan

Yoni op hoogte stage

"Vandaag woensdag een heerlijke dag gehad, ondanks de enorme hitte is rustig blijven en veel drinken het beste medicijn.

Over medicijnen gesproken, ik heb braaf mijn pijnstillers genomen en zowaar een goede nachtrust gehad.

Na de ochtend was rituelen die zonder begeleidende danseressen worden uitgevoerd staan een viertal bezoeken op de agenda.

- De verzekeringsagent komt langs,
- Revalidatiecentrum bezoek
- Maatschappelijkwerk komt langs
- De fysio voor Yoni komt langs



Erg prettig gesprek gehad met de Univé , onze contactpersoon gaat een en ander in beeld brengen over welke stappen er genomen dienen te worden.

Zij halen heel veel werk uit mijn handen, wat is het dan prettig dat we alle verzekeringen via 1 partij hebben lopen. Prima service.

Met een goed gevoel meld ik me vlak daarna op de revalidatie waar een gesprek ingepland wordt, ik kom daar binnenrollen, komt Arjan (na 1 keer gezien te hebben) direct naar me toe met de mededeling Hans , het rooster van volgende week ligt voor je klaar ! , je bent al aardig bekend zei de receptioniste, jazeker zei ik, Je zult me niet te lang zien hier maar ik blijf wel lang in jullie gedachte !

Ze keek me aan en ik was pats verkocht aan haar glimlach.

Trouwens over glimlach gesproken, er is ooit een inkoper geweest die tegen me zei, wat ik ook probeer of doe, die grijns krijg ik niet van je kop ! passende opmerking vind je niet ?

Ik krijg bij de revalidatie een aardig team om me heen, diverse therapeuten en begeleiders, ik heb gevraagd, als ze morgen teambespreking hebben mijn aanwezigheid willen opvoeren, wie niet waagt…..

Voor de zekerheid heb ik mijn tekst “wie nooit verliest weet niet wat Winnen is” even van de site laten lezen en de boodschap was duidelijk.

Dat de site niet alleen voor jullie is heeft ook te maken dat ik voor mezelf ook een stukje van me af kan schrijven, een soort bilateraal dagboek, mijn persoonlijk dagboek heeft een slotje en af en toe een vloekje.

Bij thuiskomst is de maatschappelijk werk van de Reinier de Graafstichting aanwezig en na een gesprek van een ruim half uur besluiten wij om alle zaken en handelingen via het revalidatiecentrum te laten lopen, een goede structuur in de organisatie en voor mij is het een goed adres alles onder 1 dak.

Ik voel me bij het revalidatie centrum op mijn gemak en zeker niet minder valide !

Het is 4 uur smiddags, Martin (master of this site) en Bea brengen Marja mijn zus uit Engeland met trots en blijdschap, “ fijn je te zien knul !” ja zus, fijn om jou te zien. ! en een knipoog zegt meer dan 1000 woorden.

Heerlijk en geweldig dat ze vanmiddag en morgen de hele dag in mijn omgeving is.

Voor yoni komt Leon, de stand in fysiotherapeut aan huis,

Hem wordt verteld dat Yoni vandaag voor het eerst de eerste etage heeft bereikt !

Zij is op hoogte stage geweest en dat is een heel bijzondere prestatie met dat linkerbeentje in het gips

Het zou goed voor Yoni zijn dat als er visite voor haar is ze eventueel op haar eigen kamer vriendjes (! Pas op mannen !) en vriendinnetjes kan ontvangen zodat ik niet telkens de tuin in hoeft te vluchten.

Ik probeer ook nog voor Yoni d’r kamer een mobiele airco ergens te regelen, nog niet gelukt, morgen weer een kans.

Yoni kan zeer goed met de stokken uit de weg, wel was na een half uur oefenen de batterij een beetje leeg, ze blijft even op bed liggen tot het avondeten.

Voor het eerst sinds de laatste weken is de tekst een beetje op tijd, ik ga zo verder met het rijgen van de kaarten, we hangen ze aan lijnen in de hal en we hebben de 350 gepasseerd, !

Wat een kaarten pracht en wat een passende teksten kunnen mensen bedenken en schrijven, wat mij raakt zijn die kaarten uit mijn werkomgeving maar die speciaal voor Yoni zijn.

“Pap, ik ken deze mensen niet, wil je mij vertellen wie dat zijn, of ken ik ze toch ergens van ?”

“Deze mensen Yoni leven ook met jou mee, gewoon omdat we één van hun zijn”dat is iets om trots op te mogen zijn , het is je goed gegund.

Buiten alle postkaarten is helaas de belastingdienst niet op de hoogte van de situatie hier thuis,

Zij sturen ook hun kaarten, met vriendelijke groeten.


Tot morgen,

Hans Jan"

Coole kikkers bij tropische temperaturen

Vandaag was een dag wat in het teken de rust moest staan, ik schrijf moest want met deze temperaturen is het bij reguliere omstandigheden niet om te harden laat staan als je een klomp gips om de mooiste langste benen van de wereld hebt zitten.

Met Yoni gaat het goed, we kletsen veel, er komen vele “vriendjes” en zit pa op de post wie dat dan wel allemaal zijn….

Het is een geweldige leuke ervaring hoe zij met haar vriendinnen en vrienden omgaat, de spontaniteit ten top. Ik weet wel van mijn pubersessie dat als je als jongen bij een meisje kwam je direct uit de groep lag want dat deed je niet dat was niet cool.

Nou geloof mij maar het zijn allemaal coole kikkers en de deur staat open !

Vandaag heb ik even moeten bijtanken, ik denk dat de activiteiten van de eerste revalidatie een soort spierpijn heeft veroorzaakt, ik kreeg daar snachts last van en de pijn overheerste de slaap.

Vreselijk irritant, willen slapen van vermoeidheid maar niet kunnen vanwege de pijn.

Ik zou vandaag de huisarts bellen.

Vanmorgen gestart met het wasritueel en vak daarna aan de slag om diverse instanties te bellen en te regelen, het is ongelooflijk hoeveel je zelf moet regelen want heus de zorg doet zijn best maar de organisaties eromheen is tergend. Wat een verspilling van energie.

Verzekering gebeld, maatzorg, maatschappelijk werk, huisarts, slachtofferhulp noem maar op.

Met behulp van vrienden , bekenden en relaties ben ik snel op de goede weg, wel anders dan de reguliere maar als je wat geregeld wil hebben moet je zelf er vol achteraan.

Zoals gezegd een rustdag dus de hele middag chillen en korte oefeningen voor de fitheid. Diverse mensen gebeld om even te laten horen hoe het met me ging en leuk om te weten dat enorm veel mensen de site volgen.

Eind van de middag bezoek gehad van de plaatsvervangend huisarts en heeft me een extra indicatie meegegeven, mijn eerste rit in het dorp was naar de apotheek en ja dan kom je veel mensen tegen, hartverwarmend.

Vanavond bezoek gehad, erg gezellig , niet te druk,

Morgen, woensdag, staat de 2e revalidatie thema op het program en komt mijn zus over uit Engeland om woensdag en donderdag mij te vergezellen zodat joke er even uit kan.

Donderdag avond gaat ze met haar vriendinnen even de stad van binnen bekijken met een etentje. Yoni, Marja en ik zullen ons ook hier zeker vermaken.

Morgen sluit ik mij aan bij de vierdaagse gedachte, geen start voor de volgende wandeling.

Ik schrijf jullie morgen

Hans Jan

Van huis uit: een co-productie

Yoni is thuis en dat is een prachtig bericht !

Vanmorgen vroeg werd alles in stelling gebracht om joeri transfervrij te krijgen voor een bezoek aan Spanje bij Ome Robbie en tante Wil maar voordat deze kerel de grote wereld gaat ontdekken trekken we de slingers uit de lade. Joeri werd om 10 uur door zijn chauffeur opgehaald (Remco bedankt) en via een extra instap van Marja richting Schiphol vertrokken. Met zijn eerste internet ticket, maakt deze kerel de stap in multimobiliteit en dat terwijl je 12 jaar bent. Bikkel ik ben jaloers op je, alleen al om bommetjes te maken in hun zwembad !

Om 10.30 gaan we naar Delft om Yoni in stelling te brengen, raar dat we daar voor de laatste keer (hopelijk althans) naar toe gaan.

We treffen een opgefleurde meid in bed klaar voor vertrek, maar dat kan nog niet helemaal, de chirurg moet nog langs komen en de prikinstructies van de trombose worden aan joke uitgelegd.

Onderwijl is het 11.30 en ik ga me gereedmaken voor de eerste sessie revalidatie, ik rol van het Hypolitus naar het bethel, via de Rabo naar de ingang, met deze temperaturen geen pretje maar dat hoort erbij, opvallend is dat ik denk aan stoepen en straten dan bv een looppad door de bosjes als de weg doodloopt, je zou enorm balen als je aan de zijkant van het gebouw staat en je wel door een smal paadje zou kunnen lopen maar niet met zo’n rolstoel. Ik torpeder mijn rolstoel als functionaliteit voor korte duur, of hij het nu leuk vind of niet.

Ik meld me enthousiast, zo van, dit is de kerel waar het hele revalidatiecentrum van gaat horen, handtekeningen na de prestatie!

Ik wordt keurig ontvangen door Arjan, hij geeft me de formulieren met de weekplanning en ik vervoeg me naar de wachtkamer.

12.10 (ja 10 minuten later) komt Els mijn therapeut, ik voel me goed en ga met haar een gesprek aan over hoe en wat en later.

Er worden metingen gemaakt van de omvang van mijn linkerbeen, in verhouding tot mijn rechterbeen is er een groot verschil, vocht en ander reparatiesmeerselen die nog in mijn inwendige lieswond zitten zullen door middel van natuurlijke afvloeing en training moeten slinken, de omvangverschillen zitten over de tien centimeter.

Er wordt een krachtpunt moment bepaald, hoe sterk is de linkerbovenbeen, wat kan ik ermee en hoe ver moet ik gaan.

Maximale score voor goede revalidatie is een 5. Op alle 6 de punten wordt de 5 gehaald ! (op naar hoofdstuk 2).

Dit is een goed teken om prothese beheersing mogelijk te maken, ik moet trainen op bepaalde manieren van bewegen, draaien, zitten en liggen.

Ik krijg van Els ook direct een aanbeveling om de sportfysio te volgen, (prop die agenda maar vol dacht ik ! )

Na de krachtsessie werd het bovenbeen afgemasseerd en mijn eerste sessie was een ruime voldoende. Deze week woensdag maatschappelijk werk en vrijdag ergotherapie en fysiotherapie.

Ik ben klaar en rol naar buiten, daar staan Yoni en Joke mij op te wachten.

We rijden naar Maasland, Yoni en ik passeren de plek en we geven elkaar een hand waarin de vingers met elkaar verwikkelt zijn. Zonder woorden……



De Prinsesseroute nadert zijn einde en de molen is fantastisch versiert mat vlaggen op de wieken, Welkom thuis Yoni, fijn dat je er weer bent, zeggen de vlaggen. Henk en Marianne, ontzettend bedankt om bij gebrek aan wind de molen speciaal voor haar vandaag te laten stralen.


Als we steeds dichter bij huis komen en we rijden het plein op staan daar mijn meiden lisa, marjoes en anne. We kwamen via de verkeerde kant binnen en zo draaiden we om en gingen via de voorkant naar binnen. Als we de brug op rijden zien we een heel mooi spandoek en daar stond op: Welkom thuis Sjonnie !


Zo wordt ik dus nu genoemd door hun en ik heb er geen problemen mee. Uiteindelijk binnen met de rolstoel van mijn vader ging ik lekker in de stoel zitten en de meiden konden een taart gaan halen van vrienden uit italië en op de taart stond: Welkom thuis en de groeten vanuit Italië. Ik werd aardig stil, omdat ik helemaal onder de indruk was van de bloemen, het fruit en al die kaarten die in huis lagen. Er staan nu zoveel spullen in huis, maar het past allemaal. Ik lig onder de trap en papa ligt onder de vide. Ook staan er natuurlijk krukken en vierpoten, rolstoelen etc. Het gaat fantastisch. Ik ben blij dat ik thuis ben.

Yoni, fijn dat je er weer bent !

Ons samenzijn was van korte duur, ik had nog een afspraak in Den Haag voor controle en verwijderen van enkele hechtingen, terwijl wij naar Den Haag zijn doet Liesbeth oppasdienst en zij maakt van de boeketten weer nieuwe composities want met deze temperaturen gaan de bloemen harder achteruit dan gewoonlijk.

Mijn messentrekker (chirurg) komt langs en beoordeelt de wonden en stomp. Stomp hechtingen blijven zitten, de hechtingen in de lies voor 50 % eruit, hand en kin worden van de draadjes ontdaan.

Maandag terugkomen voor algehele wegneming van de resterende hechtingen (dat zal een klus zijn)

Heerlijke maaltijd verzorgt door Charlotte, een aanrader voor cateraars, en een half uurtje rust.

Even de 1,5 benen strekken, goed voor de doorbloeding.

Mensen, dit was een geweldige dag, een 2e fase met positieve uitslagen, Blijvend gemotiveerd en bikkelend, voelt goed voor me herstel.

We spreken niet over tijdslijnen, kwaliteit is beter dan snelle tijd !

Dit was trouwens de eerste co-productie van Yoni en Hans.

Morgen weer een dag, werk ze, en voor anderen, geniet van je vakantie

Ciao.

“Wie nooit verliest weet niet wat Winnen is” !

en ik kan het weten en voelen, deze zin zal een ieder moeten aanspreken en is absoluut vertaalbaar naar ieders eigen wereld.

Wie nooit verliest weet niet wat winnen is, dat maakt winnen zo bijzonder, dat maakt winnen tot een prestatie, winnen doe je met zijn allen !.

Ik schrijf dit stukje voor mezelf en zeker ook voor jullie.

De weekend rust heeft me goed gedaan, hoewel er natuurlijk de pijn en het acceptatie proces volop aan de gang zijn, kan ik niet wachten om morgen (maandag 17 juli) mijn eerste kennismaking in het revalidatie om 12.00 uur gestalte te geven.
Ik ben enthousiast, tot op het “bot” gemotiveerd. Ik wil en ga er vreselijk hard aan werken, het tempo zal op een ander nivo zitten want de genezing afgelopen week was een record en je kan niet altijd knallen.

Ik ben voornemens met mijn coach (revalideren is een teamsport) de navolgende afspraak te maken: “ik heb een doel voor ogen, jij hebt de kunde en kennis, ik de motivatie en inzet, als jij zegt 10 keer is het 10 keer, zeg je 130 dan wordt het 130, wij gaan het karwei klaren, al moet ik afzien, janken, lachen en vallen, ik wil mijn doel halen en je hebt een sportmens voor het leven”.
Ik zal niet de grote jongen uithangen, hun kennis en ervaring zal ik uiterst respecteren, als we maar wel de gang erin houden.
Winnen kan ik niet alleen.

Ik kreeg vanuit het ziekenhuis brieven mee voor de fysio, (je kent die enveloppen wel die je eigenlijk niet mag lezen ) daar schrijven ze een rapport uit voor verdere behandelingen, deze fysio heeft lovende woorden geschreven over mijn gesteldheid, optimisme en motivatie. Pak deze man maar aan want hij kan het.
Ik voel het ook zo, het is net of je het lang verwachtte kado op sinterklaasavond zou kunnen krijgen terwijl het pas november is……… voel je hem?
Mijn adrenaline motor draait op een voorverwarm pitje, de motor is niet snel maar als hij warm is geloof me dan komt een enorme fysieke krachtcentrale, beul mij maar af in de revalidatie, heb geen medelijden in dit traject, ik kom zo sterk mogelijk uit de therapie wat mogelijk is, met alle support van jullie kant en het geloof in mij dat het gaat lukken, mannen en meiden, jullie gaan wat van mij horen.

Ook komen steeds meer berichten over mensen die in hun kennissenkring vrienden hebben met een handicap of prothese, het lijkt of heel de wereld uit deze mensen bestaat allemaal prima, maar geloof mij nou maar, ik heb protheses nog nooit in het Makro-krantje zien staan !

Winnen kun je nooit alleen,

“Wie nooit verliest weet niet wat Winnen is “

Hans Jan

Vallen en opstaan

Bijdrage van Hans Jan

Vanmorgen enorm groot nieuws ontvangen uit Delft. De Prinses heeft van de doctoren te horen gekregen dat er vandaag gedoucht mag worden!
Douchen is meer dan alleen een plons water vermengd met zeep en shampoo, nee dit betekent zelfstandig uit bed zelfstandig in de stoel de rit naar de douche en het karwei klaren.
Wat moet het heerlijk voor haar zijn om eindelijk eens haar te wassen en op en top fris te ruiken na al die dagen van plat liggen in deze temperaturen Joke werd gebeld om de primeur mede te beleven.


Ontbijt werd aan de Kerkstraat in rap tempo genuttigd om de transfer naar Delft te doen Bewerkstelligen.
Ik heb een goede nacht achter de rug met voldoende pijnstillers en voor het eerst een keer op een zij kunnen slapen.
Jullie moeten je voorstellen dat het een ontzettend frustrerend gevoel is om wel je been te voelen maar niet je been te hebben.
Dit soort momenten en dat zijn er velen is voor mij een constante strijd om het weg te stoppen.
Fantoom pijn komt op, betekent het gevoel dat mijn voet mijn kuit en tintellende tenen aanwezig is alleen niet tastbaar (gek word je daar van).
De pijn verdwijnt vanwege het goede nieuws van Yoni.
Joke is in Delft en beleeft de primeur van de douche sessie.
Jos en Marleen staan voor de AH in Naaldwijk en verzoeken mij de boodschappenlijst door te geven om de spullen voor ons mee te nemen bij aflevering van de boodschappen neemt Marleen de stofzuiger te hand (heerlijk).
Erwin (16,5 procent BBC) komt de opritten plaatsen aan de voor en achterzijde zodat ik en straks Yoni zelfstandig naar buiten kunnen rijden.
Stefan en Yvonne komen langs met een geweldige mobiele oplossing voor Yoni en Joke. Omdat Yoni voor een lange tijd gebonden is aan haar rolstoel is vanwege haar horizontaal gezette been, hebben zij de paus mobiel beschikbaar gesteld de dames kunnen op termijn gaan winkelen. (super hé)

Ik lunch met Joke en Joeri en ik ga deze middag zelf alleen naar het Hipoliet om Joeri en Joke de gelegenheid te geven om kleding te kopen voor Joeries vakantie in Spanje.
Het is daar over de 35 graden en heeft er enorm veel zin in.
De avondmaaltijd wordt in Maasland genuttigt, en de weblog wordt uitgelezen. Familie de Bruin bewoners van de molen schreven : dat de molen zou draaien bij aankomst van Yoni op Maasland. Voortaan hebben draaiende molens voor ons een signaal van 'welkom'. Molens behoren uiteindelijk in ons mooie landschap te draaien.
Ook een kleine terug slag......... Yoni is gevallen tijdens het uitstappen van haar bed maar gelukkig is het goed afgelopen.
Ik heb deze avond voor ingevuld voor een rustig karakter met Liesbeth (ook zij draagt een gemeenschappelijk gevoel). Het is laat we gaan naar bed.
Zondag ochtend om 8 uur wordt Yoni verrast met vers gebakken croissants en een geweldig ontbijt dat door haar vriendinnen wordt bereid wij weten het maar voor haar is het een grote verrassing.
Meiden dit is een origineel gebaar wat Yoni zeker op prijs zal stellen.

a week after .......

Bijdrage van Hans Jan

vanmorgen ontwaakt na een slechte nacht, dat had te maken met de indruk van de "home" dag en het overenthousiasme.
Ook moet ik eerlijk toegeven dat ik geen pijnstillers genomen had en ik had beter moeten weten.
Het is raar je draai en je plek te vinden, gelukkig is de ruimte in huis groot genoeg om een luchtig geheel te behouden.

De maatzorg is geweest, over wondcontrole, zwachtelen en al wat meer.
Schadeformulieren moesten worden ingevuld,
Verzekeringen moesten worden gebeld alom veel werk waar je niet op zit te wachten maar waar we wel doorheen moeten.
Joeri is in de gloria, hij gaat naar Ome Robbie in Spanje voor 10 dagen, hij wilde even rust en geloof me, bij Rob en Wil ben je meer dan in goede handen.
Ik heb een briefje op de deur geplakt voor de bloemisten en groentemannen, of ze zo vriendelijk willen zijn om achterom te lopen, de deur is open en dat scheelt mij erg veel tijd. Joke is naar Yoni, samen met Joeri, vandaag krijgt ze nieuw gips, ze is mobiel en rolt ze naar het kinderhome om de computer op te starten, de weblog te lezen en natuurlijk te MSNn.
Ze gaat goed, vandaag werd ze ook spontaan verrast door Lisette (van Basro). Beiden hebben elkaar nooit gezien maar bij binnenkomst was het goed en dat is leuk om te horen. De nagels en met behulp van de make up wordt ze maandag in topconditie naar maasland gebracht.
Hans Moreel heeft permissie , hij heeft de foto's van de Bovero Party rotterdam bij zich en ik zorg dat de volgende keer mijn neus erbij zal zijn ! (zullen wel lengtefoto's worden).
en hij geeft mij een boek van Lance Armstrong voor de spirit en een boek over de mooiste golfbanen van de wereld, zou ik ooit met mijn prestatie die ik wil leveren op de voor mij mooiste mogen spelen ? ik zal de pagina omkrullen.

Yoni heeft nieuw gips, OPKIKKERGROEN, van kleur, een kleur speciaal voor pa die zonnebloem geel mooier vindt !

gek, half zes vrijdagmiddag is een kippevel tijdstip.........

Yvonne heeft vandaag de catering gedaan, heerlijke ovenschotel en als toe fruit uit ontvangen manden.

Het is te gek, ik kijk om me heen , naar de boeketten en bloemstukken, fruitmanden, het is veel en veel te veel.
Het gaat niet om het aantal maar voor de impressie, 71 stuks staat hier te ruiken in de kamer, het ruikt speciaal,zacht zoet, zoals bloemen moeten ruiken.

Yoni heeft twee kamergenootjes erbij, een van haar leefdtijd en een jonger meisje.

de avond valt, de eerste week is voorbij,
ik lees de kaarten , waaronder een hele bijzondere afzender, ............. Jacco Eltingh, "hans geloof in jezelf en je zult de tennisvereniging andere wereldballen laten zien" is zijn boodschap, ik ga boodschappen doen !

Op de valreep nog contact met Yoni, het "keten" (ongeoorloofd donderjagen in groepsverband) is begonnen !!!! yes, meid geniet van je laatste dagen daar dan kunnen we de slingers uit de kast gaan halen en ik ga ze persoonlijk voor je ophangen !

De thuiskomstdag, zoals Hans die zelf beleefd heeft

Bijdrage van Hans Jan

Paniek,

vanmorgen na het wakker worden , ontbijten en het wassen (duurt twee uur !) kreeg ik van de zuster te horen dat de formulieren tbv de noodzakelijke Middelen als bed, rolstoel krukken Ed niet aangekomen waren bij de zorginstantie, het wordt vrijdag of zaterdag !
Nee Hé, niet ik, zei ik, er werd druk gebeld om het te bespoedigen, het gaat traag.
Geen stap verder dus en ik vraag of ik iemand zelf mag bellen op een mogelijk daglevering.
Probeer het maar, alleen wij als ziekenhuis hebben wellicht meer druk op de ketel.
Ok zei ik, jullie gaan de weg bewandelen die voorgeschreven staat met voorkeur en ik trek mijn eigen plan.
Ik bel Corine, zij ken ik denk 12 jaar en mijn project met haar was de eerste winkel in den haag op de Betje Wolfstraat, ondertussen is dit bedrijf Vegro uitgegroeid tot een enorme regioverzorgende zorginstelling.
Ik belde haar, om een gunst te vragen.
Zij heeft mij vandaag ontzettend geholpen met de aflevering hulpmiddelen die voor mijn revalidatie nodig zijn, Corine, ontzettend bedankt voor deze enorme hoge uitzondering die je gemaakt hebt want ook weet dondersgoed dat dit tegen de regels in is maar jij hebt mijn thuiskomst compleet gemaakt.
Een maatje Remco komt nog spullen Ophalen uit het ziekenhuis, grote tassen met volle inhoud.
Ik krijg nog een stapel kaarten (23 stuks) en begin ze te lezen.
Voor 12 uur zou de bus er moeten zijn maar nee, dit werd 14.30 (maar wat is tijd in mijn revalidatie).
Om 15.00 werd ik door de rolstoeltaxi in maasland afgeleverd, ik moest de chauffeur de weg wijzen en verkoos de toeristische route. Zo rij ik graag het dorp in en zo zou ik de koningin willen ontvangen met deze tour, ik voelde me rijk en begon me met de contouren van het dorp vertrouwd en thuis te voelen. Staat Arie nog in de Polder, is Jan nog een gevecht aangegaan m,et een te water geraakte koe.. de molens staan stil, we zullen ze laten draaien als Yoni komt.
Reinier heeft de zorg ontvangen en wacht mijn arrival gelaten af.




Uit de bus , over de brug en in huis.......... yes , deze missie is voltooid, een overvloed van bloemen en fruitmanden komen op mij af, ik ben onder de indruk en moet mijn emoties kwijt.
twee zakdoeken verder, koffie in de tuin en alle buren komen afgeleverde bloemstukken brengen, fruitmanden, brieven, you name it !
Bloeddruk is normaal en na een kopje koffie of drie Gaan we toasten op de eerste van de twee die terug is op het nest. De rosé gekoeld in een koeler wordt aangebroken.
Marleen heeft voor ons gekookt, neemt als professionele cateringbedrijf pannen met heerlijk gerechtjes mee, dat smaakt weer zeg. Ik geniet van Joeri aan tafel, het lijkt zo lang geleden, Joke vind haar rust en is blij dat ik zo snel weer thuis ben.

Even een time out en we gaan naar Yoni, rolstoel in de Achterbak en hup naar Delft, ik popel.
Halverwege de rit komt toch een moeilijk moment, we rijden langs "de plek des onheils" en ik ben ineens stil, alle tekeningen op de grond, korte remspoortje en de plek waar ik mijn Prinses voor het laatst zag toen ik werd afgevoerd, duidelijke beelden, zelfs in kleur........... Kippenvel, zo'n rustig stukje weg.

Hypolitus, kasteel van Yoni opent haar poorten en rol ik en loopt Joke naar de lift, 5e etage, gang, deur en ............. kleur op de neus een glimlach van welkom en aardig wat energie.

Hooooi Yoon.. vriendinnen aan het bed , aan de klep over alles en nogwat, een en al warmte en lief dat ze er zijn.
Esther, die er niet was , had wel wat aan Lisa meegegeven, zelfgebakken koekletters met STERKTE ! en dat smaakte.



Yoni heeft bezoek gehad van artsen en Specialisten en ook de kinderpsycholoog, wat een Geweldige begeleiding heeft zij al die tijd gekregen, maar wat wil je als je de prinses van Hypolitus bent.
Morgen krijgt ze nieuw gips, lichter van gewicht, ze is aan het trainen met in en uitstappen van het bed en met de rolstoel omgaan. Ze zit zonder slangetjes en alles gaat op selfsupport.
De ruimte tussen haar been en gips is ruimer geworden, het opgezette been wordt dunner en dat is een goed teken.
Zij gaat vrijdag om drie uur met de beddenbus op gekleurd gips waar de lang verwachtte handtekeningen op geplaatst kunnen worden, ze signeert zelf niet maar aanstaande Maandag is de kans groot dat hare majesteit de kerkstraat zal aandoen. Alwaar gepast welkomst bezoek.

Vanavond hadden de mannen en meiden van Bovero de jaarlijkse zomervakantie feest, ik wilde me even laten horen, via een mobile en de microfoon van de DJ had ik een verzoek nummer aangevraagd om te bedanken voor hun support en inzet bij mijn afwezigheid, zoals jullie weten heb ik gevochten om te leven, dankzij mensen en engeltjes ben ik hier nog in deze fantastische wereld van enorme warme mensen, ik ben daar zo mee bezig en aangezien ik Robbie Wiliams Fan ben is Angels de meest gepaste uiting.
Meiden en mannen, een geweldige vakantie toegewenst, als jullie terugkomen heb ik waarschijnlijk 3 paar stokken versleten............. (bel ik corine weer)

Over bureaucratie en revalidatie

Laten we de dag van vandaag beginnen met de revalidatie in Delft, waar Yoni dag 2 van haar prive-rolstoelles heeft gekregen. De kersverse studente rolstoel-in/rolstoel-uit maakt goede vorderingen. Ten opzichte van gisteren gaat het al een stuk beter en wordt voorzichtig gezinspeeld op haar vertrek uit het ziekenhuis, inderdaad volgens verwachting begin volgende week. Ik weet momenteel niet hoe het met het HB gehalte in haar bloed staat, maar ga ervan uit dat ook hier een opgaande lijn zit. Ze heeft immers meer conditie dan gisteren en alle naalden voor infusen etc. zijn verdwenen.

De thuiskomst van Hans bleek niet van een leien dakje te gaan. Gisteren waren een heleboel formulieren ingevuld voor een rolstoel, krukken en een bed, maar vlak voor het einde van de middag bleek daar iets mee misgegaan te zijn en moesten er met spoed nieuwe formul;ieren worden ingevuld. Zonder bed, rolstoel en krukken mocht hij immers niet het ziekenhuis verlaten. Vanmorgen iets voor 10 uur gaat de telefoon. "Ze" (zorgcentrum Zuid Holland Zuid) zijn vergeten de spoedformulieren door te sturen. Er is dus geen bed enzovoorts. En dus kan hij niet ontslagen worden.

Niet bij de pakken neerzitten. Hans doet al een paar jaar zaken met Carine de Groot van Vegro, een bedrijf dat gespecialiseerd is in alles voor de thuiszorg en een uitgebreid distributie netwerk heeft. Hij krijgt conbtact met haar en vraagt om een persoonlijke gunst. Carine geeft aan dat ie wel wat meer nodig heeft dan hetgeen waar hij om vraagt en belt 10 minuten later terug: "om 1 uur worden de spullen bij je thuis afgeleverd". Het ziekenhuis staat wederom versteld.

Even later (weer te laat, maar toch) naar huis. Thuisgekomen blijkt de vrachtwagen twee spikplinternieuwe rolstoelen (1 voor binnen en 1 voor buiten) te hebben afgeleverd, een bed, krukken, een ophoogstuk voor het toilet, een douchestoel en tafels voor de rolstoel en bed afgeleverd te hebben. Hans als testdriver voor de nieuwe rolstoelen. Het huis staat inmiddels vol met fruitmanden en bloemen, een geweldig welkom. Met een paar vrienden die Joke de laatste tijd hebben opgevangen een glaasje rosé gedronken. Vanavond samen op bezoek bij Yoni.

Er schijnt een foto van huis mijn kant op te komen. Zodra die er is wordt deze geplaatst. Een mooie dag vandaag dus.

Rolstoelles en de aankomende stilte in Den Haag

Yoni heeft vannacht goed geslapen en is vandaag met rolstoelles begonnen. Bed uit, rolstoel in, rolstoel uit, weliswaar nog met hulp van Joke en een fysiotherapeut, maar toch! De vreemde gewaarwording van je bloed dat anders gaat stromen als je een aantal dagen op bed hebt gelegen. Ze werd er een beetje duizelig van en voelde haar voeten kloppen en tintelen.

Eventjes gestaan met behulp van een vierpoot. Dat voelde vreemd aan. Zo'n raar gevoel, ze denkt dat ze opnieuw zal moeten leren lopen. Hoewel van korte duur was de oefening vermoeiend. Maar ze is wel begonnen met de revalidatie. Ik heb haar net nog aan de lijn gehad. Ze heeft nog steeds pijn bij de pinnen in haar bovenbeen. Ze werd vandaag getracteerd op "een volle bak" met visite, zit al dik boven de 100 SMS-jes en geniet van o.a. de kaarten waar muziek in zit. Ook die bikkel komt er aan dus.

Den Haag Vandaag
Over naar Hans in Den Haag. Vandaag een rustdag met veel leestijd voor de weblog. Ook hier visite, maar nu voor het laatst. Zonder iemand tekort te willen doen heeft het bezoek van Jan Molenkamp en de tweede 33% van LBC hem geraakt.

Ik zei het al een paar dagen geleden, "hij komt eraan". Morgen is het dan zover. Fantastisch, is hier iemand met een wereldrecord bezig? Om 11 uur laten ze hem gaan, ongetwijfeld met tranen in de ogen. Op weg naar Maasland, om daar bij te komen en nu op zijn beurt Joke te steunen die het nodige voor de kiezen heeft gehad. En natuurlijk de thuiskomst van Yoni te kunnen voorbereiden, al is daar nog geen datum van bekend. Begin volgende week?

Heerlijk thuis, maar wel even aan een ieder het volgende verzoek. Hans wil de komende dagen even bijkomen en vraagt om hem en zijn gezin even de rust te gunnen om zich weer te settelen en de gebeurtenissen te verwerken. Lijkt me niet meer dan logisch, afgesproken? Natuurlijk wel graag contact per mail, zodat hij de momenten kan uitpikken om te lezen en te antwoorden.

Maandagmorgen mag hij zich om 8:30 melden bij het revalidatiecentrum in Delft. Door de bemiddeling van de behandelende artsen in Den Haag verdwenen de wachtlijsten in zijn geval als sneeuw voor de zon. Zo hoort het ook, maandag gewoon weer aan het werk.

De mooiste date

Hans zelf aan het woord:

“Yes! ik heb mijn mooiste date zojuist achter de rug.

Om 15:15, natuurlijk voor mijn gevoel veel te laat maar met een pracht boeket, duwde mijn broer Rob me de kamer in van de Prinses van Dongen. Wat was dat ontroerend, ik omschrijf deze ontmoeting als twee is één, wat twee mensen mogen hebben. Mijn God wat is dat een kanjer.


Goed nieuws was er al in de morgen, Yoni stabiliseert en hoeft niet te worden geopereerd, een bijzondere koekblik-gips constructie moet een natuurlijke genezing mogelijk maken, super. Jullie kunnen je voorstellen dat ik vanmiddag met een gerust hart naar Yoni ging, let wel: ze is er nog niet, maar ook zij komt eraan.
Moe vertrok ik naar Den Haag en bij de uitgang tref ik 33 procent lbc aan, naar de kamer, een zee van bloemen, foto’s posters met bloed zweet en tranen golfspektakel, een AXA compilatie met tekst en foto’s, briefjes, kaarten snoep, het is geweldig, dank jullie voor deze support.

Morgen spreek ik de revalidatie persoon en probeer ik maandag as ingedeeld te worden voor revalidatie, trainen. Leren en werken naar een mobiel leven. Ik ben supergemotiveerd, klaar voor dit zware karwei maar met de kracht en het meeleven van jullie gaan we samen deze klus aan. Jullie het publiek, de arts de regie en Yoni en ik als de Beauty and the Beast. Yoni, wat heb jij papa laten genieten van ons samenzijn, ik ben knuffelberetrots op je.
Tsjaka …. een trombose prik in mijn poot ! Welterusten zusters, tot straks . . .”

De verrassende werking van vitamine P.

Het HB gehalte in Yoni's bloed is opgelopen tot 4.7, zeker niet genoeg, maar wel voldoende om te concluderen dat het bloedverlies onder controle was. Ze had daardoor weer wat kleur op haar gezicht. Verder moet ze nu op eigen kracht het zuurstofgehalte opkrikken.


Vanmorgen was Yoni´s gips vervangen en het onderbeen gezet. Goed nieuws over de knie: het scheefstaande botje zal waarschijnlijk op natuurlijke wijze zich kunnen herstellen. Dat geldt ook voor de verrekte kniebanden, geen operaties dus in het verschiet.

Over steun niet te klagen, niet alleen op deze site -waarvoor iedereen heel hartelijk bedankt- , maar ook via de telefoon: maar liefst 83 SMS-jes mocht de kleine dame in de afgelopen dagen ontvangen (en overschrijven).

Maar of dat nog niet genoeg was, werd er rechtstreeks uit Den Haag een dosis Vitamine P aangerukt.

Vitamine P? Je zal wel denken, wat is dat nu in vredesnaam. Nou, vitamine Pstaat voor Vitamine Pappa, want wie komt er vanmiddag om 3 uur op bezoek in Delft bij Yoni: Pappa zelf!!! Wat een superverrassing van "die ouwe" hetgeen resulteerde in een emotioneel weerzien. Die twee hadden heel wat te bespreken en volgens ooggetuigen glunderden ze beiden van oor tot oor. Dat deed een stuk vermoeidheid bij Yoni even verdwijnen. Bijzonder fijne medewerking van de ziekenhuis, tot en met het eten werd voor de twee geregeld.

Aan het eind van het bezoek rond 8 uur was volgens ooggetuigen ook Hans erg vermoeid, vreemd he? Luister nog even naar de chirurg Hans, ik weet dat je binnen een paar weken weer wil lopen maar neem nog even gas terug. Je bent ook maar een mens en hebt je rust ook nodig.

Er zijn foto's gemaakt, zodra ze binnen zijn zal ik ze plaatsen, zodat een ieder mee kan genieten.

Ook Joeri laat zich overigens in ondersteunende zin niet onbetuigd. Hij had gisteravond de kaarsen aangedaan en een glas wijn voor Joke ingeschonken. "Tijd om even te relaxen", zei hij.

Zorgen om Yoni

Terwijl het herstel van Hans in Den Haag gelukkig veel voorspoediger gaat dan een ieder (inclusief medische staf) voor mogelijk had gehouden, zit het met Yoni in Delft tegen. Vandaag was het weer heel zwaar voor haar. Ik heb van Leo vernomen dat er zich vandaag wel 21 specialisten aan haar bed hebben gemeld. Ze heeft nog steeds heel veel pijn en is heel erg moe. Haar HB gehalte in haar bloed is te laag, nu 3,7 en ze krijgt nu bloedtransfusie, iets waar juist Hans net van af was. Ze transpireert en het is nog niet bekend waar het bloedverlies vandaan komt. Interne kneuzingen wellicht, al zijn die tijdens de onderzoeken niet als dusdanig herkend. Ik weet het niet, ik weet ook niet of er vanwege de vermoeidheid en de koorts morgen geopereerd gaat worden. Alle lichtstralen op Yoni graag, ze heeft nu heel wat hulp nodig!

Pas op! Hij komt er nu al aan!

Net een telefoontje van Hans uit het ziekenhuis gekregen. Alle slangen zijn weg, meneer zit in een rolstoel en maakt nu niet alleen zijn eigen kamer, maar nu ook de hele verdieping (en wellicht het hele gebouw) onveilig. Heeft al een ochtendkrant geritseld, dus dat gaat goed. Vandaag gaat een fysiotherapeut aan de gang met zijn rechterbeen, wat dat is erg stijf.

Yoni is erg moe en krijgt vandaag een MRI scan. Tussen de pijn door ook daar positieve geluiden. Wellicht dat de schade in haar knie beperkt is gebleven tot haar kniebanden. Blijven duimen allemaal dus.

Eerste bericht van Hans Jan zelf.

Bijdrage van Hans Jan

Hallo allemaal, ik wil zelf even wat kwijt om jullie te bedanken voor alle warme en lieve momenten. Ik ben enorm geschrokken en ontzettend bang geweest. Ik heb mijn leven te danken aan heel, heel veel mensen waaronder een willekeurige passant die mijn lies dichtkneep. Zowel Yoni als ik hebben klappen gekregen op onze linkerbenen, verder buiten wat schrammen helemaal niets.

Het is heel moeilijk hier te zijn en niet Delft bij Yoni, zij heeft veel pijn en als we elkaar spreken is dat erg emotioneel. We gaan het klaren, dokter Knippenberg -de traumachirurg- heeft voordat de amputatie uitgevoerd werd de uitdaging aanvaard om een golfpartij tegen me te spelen als ik weer kan lopen en dat gaat zeker gebeuren. Mijn handicap is nu immers hoger dan die van hem. Ik ben realist en optimist, ik wil zijn wie ik was zonder een prothese. Rob kent iemand met dezelfde situatie en deze man functioneert.

Yoni, enorme kanjer het gaat de goede weg op en we doen ons best je bent een bijzonder mens waar we allemaal trots op zijn. Ik hou van jullie allemaal. Ik ben blij dat ik leef, Joke en Joeri, ik ben trots op jullie, kus, het is ook niet niks dit allemaal.

Ik krijg goede zorg, dr. Tielemans heeft de wond bekeken en was er goed over te spreken, Engi deed er een nieuw verband omheen en Kim, Ruth, Annemieke, Helma en Elisa zijn fantastische verpleegkundigen. Uit het dorp worden we overspoeld met opbeurende woorden en hulp, alle bezoekers hier en bij Yoni geven zon warmte. Ik ben emotioneel nog een beetje instabiel maar ook dat komt goed!

Tot later Hans Jan

Hans en Yoni ernstig gewond bij motorongeluk

Op vrijdagmiddag hebben Hans en Yoni een ernstig ongeluk gekregen op de Hoornsekade in Den Hoorn.

Hans is naar het Leyenburg ziekenhuis in Den Haag gebracht in verband met de ernst van zijn verwondingen. Gedurende de avond is een groot deel van zijn linkerbeen (net boven de knie)afgezet. Het resterende deel van zijn bovenbeen is er echter ook ernstig aan toe. Verder is zijn neus gebroken en heeft hij lichtere verwondingen op diverse plekken. Zijn situatie is nu onder controle en gedurende de week zal er gewerkt worden aan het stabiliseren van zijn lichaam. Hij heeft het advies gekregen eerst maar van dag tot dag te leven. Over de verwachtingen valt op dit moment nog weinig te zeggen. Eerst moet het grootste gevaar, infectie, voorkomen zien te worden. Hans is ondanks alles goed gehumeurd, maakt zich meer zorgen over Yoni dan zichzelf en zal in de komende dagen zelf de lezers berichten hoe het hem vergaat.

Yoni ligt in het Reinier de Graaf ziekenhuis gebouw H in Delft. Zij heeft gecompliceerde beenbreuken aan boven en onderbeen, en ook haar knie is niet helemaal in orde. Zij is van vrijdag 22:00 uur tot zaterdag 04:15 geopereerd, waarbij haar bovenbeen met pinnen aan elkaar is gezet en het onderbeen gedeeltelijk is gezet. Aanstaande dinsdag wordt ze opnieuw geopereerd aan haar onderbeen. Later zal ook verder gekeken worden naar haar knie, want die is niet 100%. . Ze heeft nog veel pijn aan haar been, maar is verder in orde. En heeft, net als haar vader, ondanks de ellende een goed humeur.

Joke en Joeri zijn natuurlijk enorm geschrokken en pendelen heen en weer tussen den Haag en Delft. Middels deze internetpagina hopen ze zoveel mogelijk mensen te informeren, omdat het ondoenlijk is om tussen het gestress en ge- ren een ieder persoonlijk te woord te staan.

Hans heeft me gevraagd om nu al tegen een ieder te zeggen dat hij de warmte van de mensen die de afgelopen dagen Yoni en hem steunen als positieve drijfveer te zien voor zijn eigen herstel. De zuurstof en bloed-toevoer zijn inmiddels weg en hij doet nu al een poging om met een paracetamol de pijn te bestrijden in plaats van de morfine. Ze staan in Leyenburg van hem te kijken, blijkbaar kenden ze hem nog niet ;-).

Je kunt op de inhoud van deze pagina reageren en zo een berichtje achterlaten voor die vier uit Maasland. Dat doe je door op de tekst "reacties" hieronder in de slotregel te klikken. Klik de optie "Anonymous" aan, dan hoef je je niet aan te melden. Zet je naam dan wel in de tekst!