School is weer begonnen

Dinsdagochtend, het is een beetje zenuwachtig in huis, Joeri ging voor het eerst naar de middelbareschool, VWO in Delft.
Op de fiets en ruim op tijd vertrokken, terwijl hij met zijn cruiserfiets de paden gaat vergezellen realiseer ik me dat hij dit de komende 6 jaar zal gaan doen.
Op dit moment is het gelijk een grote vent, zijn houding zijn instelling, het wordt volwassener.
Ik breng dezelfde dag Yoni en Lisa naar school, er is nog geen duidelijkheid of we voor yoni taxivervoer mogen regelen, het is te gek voor woorden om haar met het openbaar vervoer te sturen zoals de verzekeringsmaatschappijen het eigenlijk graag zien.Ik zal trachtten meer druk op de ketel te kunnen zetten zodat we daar uitsluitsel over krijgen.
Ook zij gaat met een enorme glimlach naar school, de meiden hebben er samen zin in en dat doet me deugd.
Een beetje giechelend op de achterbank en bijrijdersstoel worden alle fietsende jongens en meiden genoemd.
We zijn er ruim op tijd en ik zwaai ze uit op het schoolplein.
Grote meiden stoere mannen, pfff pa even slikken.

Nadat ik thuisgekomen was heb ik eerst de mailpost van de diverse instanties afgewerkt, de tijd viel mee en ik besluit een afspraak na te komen. Ik had aan Corien en Simone (de dames van Vegroverpleegartikelen www.Vegroverpleegartikelen.nl)
geschreven dat wanneer ik weer mocht autorijden mijn eerste lange rit naar Lisse zou zijn.
Ik belde en om ongeveer 14.00 uur zou ik er zijn. Ik haal de telefonisch bestelde bloemen op en ik krijg de complimeneten over mijn revalidatie van de bloemist, "wij hebben zoveel boeketten voor U namens heel veel mensen mogen maken en ik ben blij U hier eens te zien".
Effin het verhaal van yoni nog laten paasseren en ik ben op weg naar Lisse.
De meiden komen na mijn entree direct naar beneden en we zetelen ons.
Het deed me goed ze te zien en ze te zeggen dat ik hun medewerking en inzet enorm heb gewaardeerd. we kletsten daarna nog over de zorginstellingen en Vegro. Wat hebben ze veel op het gebied van thuiszorg, daar kan de zorginstelling wat van leren.
Yoni en Joeri hebben smiddags de thuisreis veilig volbracht, Joke haalde Yoni op en Joeri kwam wat later dan gedacht (nu al nablijven ?).
Ik vertrek uit Lisse richting Rotterdam om de management vergadering bij te wonen en begin van de avond rij ik naar het dorp.

Vele gedachten raasden door mijn hoofd, ik weet nog niet hoe er mee om te gaan, ook is het vervelend om toch nog mensen tegen te komen die niet zo positief gestemd zijn over mijn revalidatieproces als ik en mij een "earmark" geven, een eigen oordeel, zonder interesse in, zonder vraagstelling, het viel me flink tegen.
Oordeel niet als je niet weet waar je over praat.

Het houd me wakker, gelukkig vindt ik mezelf weer en maak me groot, ik ben beresterk, wie mij nog niet kent gaat mij leren kennen en met het gevoel van Atlas de werelddrager val ik in slaap.

Vamorgen werd ik opgehaald om er even tussenuit te zijn vandaag, bij terugkomst een prestatie rijker en een hoop post op de map.

Donderdag gaat de revalidatie en de therapie weer van kiet.

Volgende week gaan we beginnen met de maatvoering en aanmeten prothese, er komt schot in de zaak en voetje voor voetje gaan we de richting op die ik graag wil.
Met Yoni die vandaag na de fysio weer oefeningen gedaan heeft gaat het de goede kant op. Het is goed om te zien dat er vorderingen gemaakt worden, kleintjes maar goed, ze werkt er keihard aan, super Yoni.
Joeri vult zijn tas boven de donderdag, het ritme en de indruk van de nieuwe school vragen energie, ook naast zijn voetbaltraining heeft hij het er maar druk mee, tas inpoakken, sporttas inpakken en 's avonds de sporttas riekend naar het natte gras en zweetsokken uitpakkend en in de wasmachine.
Het reguliere leven gaat een beetje op gang komen zo na de vakantie.

Hans Jan

een bijzonder weekend

Ik weet het, de blog is even uit de lucht geweest.
Vanaf donderdag was het zover dat ik beschik over mijn rijbewijs, eindelijk mobiel en even zelf de baas over motorisch mobiliteit. Ik heb na de fysio en krachttraining mijn autosleutel opgezocht en gewoon voorzichtig gereden, het gaat goed, in het begin een beetje vreemd maar al gauw staat er niets meer in de weg. Wim Pullen heeft mijn horloge nog aan de praat kunnen krijgen, niet alle funties waren te repareren maar mijn bijzondere klokkie geeft de tijd weer aan, kijk niet naar de datum want die is overtijd. Zijn zoon Dick kwam het brengen en ik draag het weer, het voelt goed.
's avonds afspraak in Schipluiden en ik geniet en ik genoot van mijn mobiele onafhankelijkheid en mooie mensen die net als ik graag inzetbaarheid geven aan anderen, aan verenigingen, instellingen, en als mens. Het is dat, op welk terras je ook zit, een mooi glas rose kan alles zo bijzonder maken.
Vrijdag was een dag waarin revalidatie en fysio op het program stonden, het blijft bikkelen, de motivatie moet ietwat opbeurend worden, waarom, wel, van de Westland Orthopedie gehoord dat de laatste handtekening deze week pas verwacht wordt. Ook ik zal moeten berusten in het feit dat voor deze mutaties ook bevestigingen ondertekend moeten worden en er een vertraging ontstaat in mijn starttijd Rheo Knee.
Yoni heeft de fysio aan huis en zij gaat in onze ogen erg goed, haar knie kan al gedeeltelijk gebogen worden, pijnlijk, logisch maar ik zie in de prinsesseogen een krachtuitstraling, "geef mij de tijd" straalt ze !
Wat ben ik gelukkig om te zien dat zij vorderingen maakt, 6 weken lang was ze in het gips en nu met een zeer dun linkerbeen ,wat fragiel overkomt, is zij zichtbaar aan het revalideren met oefeningen. Ik weet zeker ,gode zij dank, dat zij verder is als ik. Jullie kunnen je dat vast voorstellen dat het goed doet haar te zien groeien.
Op haar eerste vakantiedag dat vreselijke ongeluk en nu op de vooravond van haar examenjaar revalideert de mooiste Prinses. Yoni, we zijn trots op je.
'sAvonds ben ik even naar het clubhuis gereden om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen over de inrichting en aanpassingen voor het Gypsi 2 x 12 uurs toernooi.
Het is een plaatje, iedereen heeft zijn en haar taak ingevuld op geweldig nivo en allen zijn we trots op wat komend weekend kan gebeuren. Het was voor het eerst dat ik hier was, werkelijk met knikkende knie en zwabbernd been bewoog ik me door het "kamp commandeur" woonwagencomplex.
Binnen is het een en al gypsi, ik ga stil in een hoekje zitten en realiseer dat mijn handicap inderdaad niet te lang moet gaan duren, die werkzaamheden die tot heden zijn uitgevoerd had ik fysiek niet aangekunt. Dat werd knarsetanden, de frustratie van willen maar niet kunnen, ik geef me eraan over en zie ook dat het zo even moet zijn, jongens, volgend jaar doen we het anders, volgend jaar bouw ik weer net zo hard mee, zet mij maar op de lijst.
Ik besluit met Yoni en Joeri naar honselersdijk te rijden voor "foute zigeuner" kleding te huren. We slagen en joeri vroeg nog aan de verkoopster of ze ook nog orgeltjes verhuurden zodat pa met korte poot en centenbak de huur zou kunnen betalen !
We moeten erom lachen.
Zaterdag, smorgens met de auto naar het voetbalveld, de wedstrijd zou om 9.45 beginnen maar om ombekende reden verlaat naar 10.00 uur, het is een bekerwedstrijd en MVV27 D1 betreedt het veld met bloemen, "wat een leuk gebaar voor de tegenstander" dacht ik, nee dat was fout gedacht, de mannen hadden voor Yoni en mij bloemen gekocht en vonden deze wedstrijd beladen genoeg om te acteren. Jongens dank jullie wel voor jullie bloemen en aubade, als jullie kampioen worden zet ik jullie in de bloemen, dat staat !
Het dorp wordt onrustig, het melden van het toernooi begint om 11.30 uur, we kunnen niet bellen want een blikseminslag heeft een kpn huisje overdreven onder spanning gezet, gelukkig kunnen via de KPN regelen dat er een verwijzing plaats kan vinden alleen blijkt dat andere (Werner) hiervan flink de dupe kan worden.
Blokkeer het nummer van de ANWB, vraag om een verwijzing naar een mobiel nummer en zorg dat het mobiele nummer een pracht voicemail commercial heeft en je kunt de boel promoten !
12 uur de start en ik ga om 11.50 naar "mijn cluppie", schouderklopjes, opstekende duimen en een vitueel applaus ontving ik. Hans even doorbijten, dit is hoe je het wilde en dan moet je even door een emotionele barriere, er wordt voor me gezorgd, bijna iedereen weet ervan, ik hoef niets uit het verleden te vertellen, volgend jaar doe ik gewoon weer mee ! punt.
Ik geniet van alle deelnemers, ik zie ook hoevaak anderen hun linkerbeen bewegen, ik ga er steeds meer op letten stom maar het is zo, volgend jaar Hans , volgend jaar.

De gezelligheid is altijd troef en de feestavond begint, terwijl buiten het gravel wordt getart met de fraaiste ballen, waarvan er velen onbedoeld, ongeleerd en ongecontroleerd een racket verlaten doen ons al brengen in hogere sferen.
De waarzegster komt langs, ik begin er niet aan, stel je voor dat ze me de waarheid gaat zeggen, nee dat vertel ik haar zelf wel.
Als de slangen de korven verlaten vlucht ik naar buiten, als ze zelfs bij Louis in zijn korte broek van de ene pijp naar de andere pijp doorsteken heb ik mijn vluchtpoging gestart en voldaan afgewerkt.
Glas lopen , ook zo'n pracht onderdeel en wordt door de buikdansende waarzegster, slangendame uitgevoerd. Doe ik ook, volgend jaar, ik ga dan hinkelend , (op mijn linkerbeen, en wedden dat ik geen krimp zal geven!)
50 % LBC is aanwezig,ik had ze gevraagd, om herinneringen op te halen van de wintersport want om 22.30 komt vriend Robert Leroy aan waarmee we mooie wintersportmomenten mee beleefd hebben, we drinken wat en in overleg knalt een kwartier later Mister Leroy zijn feest repertoire af.

Ooit had ik Robert verteld over de plaat die ik aanvroeg via de telefoon toen Bovero een uitje had en ik thuis zat, Robbie Williams en het nummer Angles, hij heeft het nummer niet op band zei hij maar wat doet deze kerel, acappella onder een zee van sterreregentjes is het clubgebouw en alle anderen van mij. Op de (sta)tafel (haha)zit ik hoog "mijn levensreddende" nummer aan te horen van iemand die ik als artiest waardeer, van een zanger die het gaat maken. De menigte draait zich van Robert weg naar mijn richting en al mijn Commandeurtjes die luidkeels het nummer voor mij staan te zingen, het mooiste en grootste tenniskoor van het westelijk halfrond en ik voel de emotie, ik laat een traan, dit is zo'n mooi moment, hier kan de hele wereld 10 jaar op teren, donderstralen bedankt !
Het kan niet meer stuk, iedereen amuseert zich en het feest is top.
Natuurlijk voel ik de vermoeidheid, maar dat zien we morgen, deze dag waar ik weken naar uitkeek was een vlaggetje op mijn tijdschema, ik was er en ik hield het vol.
Zondag was de tweede helft en ik kom later dan ik wilde uit bed, sorry maar het was niet anders, Joke deed mee met Frans in de mix en ze komen ver tot de regen het schema plat gooide, geen probleem, schema aanpassen en iedereen heeft weer gelijke kansen. Om 13.00 worden de wedstrijden voortgezet en het verbranden van neus gaat beginnen. Prachtweer, mooie mensen en prima sfeer.
Clown, terrasmuziekanten je verzint het en het is er, de mini playbackshow was zaterdag een succes, vanmiddag zou dat karaoke worden, ik heb me opgegeven maar het klinkt voor geen meter, mijn variatie op rene Frogers "mijn eigen huis" begin ik met zelf gemaakte tekst.
"ik kan wel zeggen dat ik iets tekort kom,
geen idee geen benul waar mijn been gebleven is"
als ik geen zin heb om te lopen,
rol ik even naar de markt voor een moot gebaaken vis !

Het was spotten met realiteit maar ik ga het niet uit de weg, Robert Leroy en Lange Frans zongen,"laat mij maar gaan" en ik sluit me daar bij aan.
Nogmaals, ik zie deze fysieke tekortkoming van tijdelijk aard.

We sluiten af, een prachtweekend, Commandeurtjes en gasten uit het Midden Delfland gebied, enorm bedankt voor een fantastisch feest en jullie enorme optimisme om met mij het project revalidatie te klaren.
Ik ga tegen jullie tennissen, winnen is niet belangrijk, maar ik zorg ervoor dat jullie tegen mij tennissen, sterker nog, jullie moeten alles uit de kast gaan halen, want van mij wil je niet verliezen !

Hans Jan

rijbewijs en woonwagen

Vanmorgen bij de specialist, chirurg Knippenberg, geweest voor controle van mijn bovenbeen. De rit richting Den Haag met de auto zal een van de weinigen zijn dat ik me moet laten vervoeren. De genezing van de wonden zijn voortreffelijk, eigenlijk zijn we (Knippenberg en ik) trots op het resultaat.
De vorm van het bovenbeen mag dan hier en daar onesthetische vormgevingen met eigen karakterestieken kennen maar wij vinden het een plaatje! gezien de hoogte van de amputatie moet het steunen van een prothese mogelijk zijn en hier gaan we dan ook voor. Een prettig gesprek gehad met de specialist en hoorde dat hij binnenkort de enige vaatchirurg is van Leyenburg Den Haag. Ik neem mijn petje af want dat betekend dat deze man 7 dagen per week 24 uur per dag opeisbaar is bij calamiteiten als ik heb meegemaakt.
Ik wens hem succes en gezondheid, de golfafspraak wordt met een knipoog bevestigd en ik vertelde hem van mijn eerste zitgolf ervaring en we lachen.
Ook komen we op een gepast moment bij elkaar op "Het Terrasso di Rossado" om het weblog gevoel persoonlijk kippenvel te geven. In het gesprek vertel ik over het enthousiasme dat ik ontvang van de Revalidatie in Delft en dat men met mij zo bewogen is met de keuze en uitvoering van mijn prothese. Knippenberg, "Als 1 iemand zoiets verdient ben jij dat Hans, ik kan me geen betere voorstellen die zo gemotiveerd en zo begaan is met de situatie en dat moet gewoon"! ik voel me groos worden.
We nemen afscheid met de woorden, "we gaan elkaar zien maar met prothese", meneer Knippenberg, kerel, enorm bedankt ! Je gaat me zien.
Thuisgekomen vind ik bij de post de uitdraai van het CBR met de goedkeuring voor aanpassing rijbewijs BE , de andere A/C en D dat heeft nog wat voeten in de aarde maar daar ga ik morgen op het gemeentehuis achteraan.
Yoni heeft na de middagboterhammen een bezoekje aan de schoonheidsspecialiste en ze komt relaxed terug. Leuk toch, je even visagistisch verwennen.
Vanmiddag komt ook de voor haar fysio langs en komt Cobien, een volleybalmaatje van weleer op bezoek.
Zoals ik eerder schreef is de organisatie van het 2 x 12 uurs toernooi in volle gang, achter de schermen en mijn pc deel ik de vreugde van de uitvoering. De meiden Ilse, Carolien en Rachel hebben prachtinkopen en huuronderdelen gedaan, het wordt gewoon top dat weekend daar.Geweldige inzet meiden.
Ook heeft Theo van Vliet zijn inbreng en creativiteit gegeven, prachtig als mensen kunnen schetsen wat in je hoofd zit, de schets staat op de foto en we gaan de woonwagen zien, de wagen staat al pre-fab klaar, verven, gordijnen en de geraniums op de vensterbanken en we hebben de mooiste entree van welk clubgebouw dan ook.


Geweldig dat Arie Hoekveen de schets tot leven kan brengen en ik vertel je, ik heb het zien staan bij Buijnink in de loods en het is een plaatje.


Om mij heen hoor ik de berichten, dat komt omdat je 24 uur op het dorp bent, dat de verkleedcentrales overuren draaien met het gipsy thema en dat vele mannen en meiden er florisant en wie weet een beetje extravagant gekleed komen zoals het een Commandeur beaamt.
Morgen een drukke dag, gemeentehuis, fysio en ergotherapie en een 's avonds een bezoek buiten de deur.
Vanavond even naar Opa, hij is goed door de operatie gekomen en we gaan hem zo even bezoeken.

Hans Jan

Het is 9.15 uur en samen met Yoni aan het ontbijt, in de badkamer wordt het dringen of betere afspraken maken over wie het eerst gaat of wie als eerste mag gaan douchen.
Kijk dat mijn Prinses zelfstandig onder de douche kan gaan, welliswaar op de douche stoel,is een geweldige vooruitgang alleen pa moet op dat moment zijn douche territorium inleveren.
Yoni is sinds gisteren niet lekker, beetje verhoging en een zweverig gevoel, vandaag gaan we langs de huisarts.
Afgelopen dagen hebben we niet stil gezeten, zaterdag was voor Joeri de eerste voetbalwedstrijd ivm de voorselectie van de nieuwe teams, hij had zijn tas gepakt, schoenen aan en vlak voordat hij op pad ging naar "zijn" MVV27 gaf ik hem een kus op zijn voorhoofd, ik wenste hem een plezierig en vooral spotief seizoen en een high five bezegelde de woorden, hij loopt richting de deur en enpassant zeg ik tegen hem "maak je nog een goaltje voor je vader ?" , hij lacht en klimt op zijn fiets met die dikke gevulde voetbaltas op zijn rug. Hij heeft ook geaccepteerd wat mij is overkomen, vergis je niet, ik ben altijd de sterkste vader van de wereld voor hem geweest en dat heeft een ongewilde wending gekregen, het is daarentegen een goed gevoel dat hij trots is op wat zus en Pa uitvoeren, Joeri, we zullen je niet teleurstellen !
Na de koffie komt Wim me ophalen om naar Joeri en de andere voetbalhelden te kijken, ze spelen op het hoofdveld,ik zie oude bekenden van zijn D1 maar ook mijn vriend Remco van Dorp die werkelijk er alles aan doet om in D1 te komen want zij dragen het Bovero shirt en dan ben bijzonder, kom op Remco, je doet het goed ! ,
in de tweede helft vertoont de Joeri Kuyt van D1 zijn inzet en een afspraak komt hij na, hij scoort... en direct na het geluid van de bal tegen het schurende doelnet rent hij richting Pa en met een forse duim in de lucht kreeg ik mijn cadeautje. Joeri, hij was om in te lijsten en dit doelpunt was een hele bijzondere, dank je wel, dat je er veel mag maken.
Yoni gaat even op de zomefeestrommelmarkt kijken en kijkt bij haar clubje ODO naar het eertse, tweede en vierde. ODO 1 won met grote cijfers dus yoni hoeft haar revalidatie niet nog sneller of geforceerder te laten verlopen.
's Middags tref ik haar op de zomerfeestactiviteiten omringd met vriendinnen en vriendjes. Joke is met Marleen Verheul naar Naaldwijk echter zij besluiten toch te banjeren op Kijkduin.
Joeri komt op het zomerfeest af en toe pinnen bij Pa want er zijn wel leuke activiteiten.
Ik breng mijn symphonische stokken richting het waterpodium tegenover de Pynas en er vindt een groepering plaats, Marco Sluijter komt naar me toe met een biertje in zijn hand, hij heeft een prothese en laat deze zien, wat hij er mee kan is werkelijk voor mij veelbelovend, hij biedt zelfs zijn skistokken aan om te gaan skiën, geweldige gozer. Ik krijg een verhoogde kruk zodat ik kan zitten en het wordt een gezellige nazomermiddag, de muziek was top, de bediening uitstekend en de bezoekers in "a good mood".
Gelukkig kwam er om half zeven een stortbuitje waarin ik direct mijn waterstokdoppen kon testen, ook in slecht weer blijven de stokken doen wat ik ze beveel.
Zondag zijn we even bij Opa geweest, deze goede man moet vandaag naar het ziekenhuis voor een ingreep en zal daar 10 dagen moeten blijven, succes Chris, hoop dat je er van opknapt zodat je de winter zonder haperingen kan genieten.
Ik ben 'smiddags op bed even in slaap gevallen, het slapen 'snachts gaat niet best, ja tot drie uur en dan kijk ik met grote ogen naar mijn kapconstructie en naar de silhouetten van de bomen tegen het kerkschip en dondere hemel.
Ik slaap zo'n twee uur en wordt wakker op het moment dat yoni zegt dat Jos en Marleen er zijn om hun vakantieverhalen en foto's te vertellen en te laten zien, zij hebben een tocht door de USA gemaakt en ik ben erg onder de indruk van alle dingen die zij gezien en gedaan hebben.'
's Avonds op Talpa moeten zien dat mijn cluppie nog enigzins beduust is van het vertrek van de grootmester.
Gisteren was een drukke dag, yoni heeft haar fysio aan huis, wat een luxe(!) en ik meld me in delft voor fysio en groepstraining. Als ik om 13.30 thuis ben heeft de Prinses vorderingen gemaakt en ik krijg een korte pijnloze demonstratie.
Om 15.00 uur waren de heren van de verzekeringsmaatschappijen op bezoek om lopende en komende zaken door te nemen.Het gesprek ging goed, duidelijke afspraken en de heren hadden alle tijd.
In de vroege avond nemen we afscheid, ik had chinees willen bestellen maar de heren vertrouwden de huiselijke keuken boven de dorpschinees. Kees Rensen, mijn Unive contactpersoon, heeft de sessie bijgewoond, een knappe prestatie want afgelopen donderdag is hij gigantisch door zijn rug gegaan en met stok en corset toch zijn aanwezigheid heeft getoond, chapeau Kees !

Gisteravond rond de klok van 20.00 uur was het niet terasso di rossada maar de tafelo di rossado, hoog overleg met Reinier, Ellen, Carolien, Ilse Wim Lois Hermine en Gert-Jan over het komende 2 x 12 uurs toernooi, de puntjes op de i, en aanvullingen en wijzigingen, alles is rond, as vrijdag wordt begonnen met opbouwen, heel eenvoudig want dat is de kracht maar we kunnen wat extra handjes gebruiken voor het ophangen van doeken, lijsten etc, dus geen vakmanschapachtige taferelen maar gewoon handjes en inzet, Carolien en Ilse nemen het voortouw en als je een paar uurtjes kunt invullen op vrijdagavond zou dat top zijn.
Ik heb er zin in om op de 26ste te komen kijken, wie weet rol ik vrijdagavond binnen om al is het maar om een beetje te helpen.
Het gypsi thema is ingevuld, artiesten voor groot en klein en commandeurtjs kennende wordt het een gezellig weekend.
Het wachten op de prothese is begonnen, het kan in mijn ogen snel genoeg gebeuren, deze week uitslag over mijn rijbewijs en 2 volle dagen naar de revalidatie.
Ik voel me nog steeds sterk, yoni vandaag wat minder omdat ze niet lekker is en ook Joeri verteld me net dat hij buikpijn en heeft en een beetje zweverig. Het zou kunnen zijn dat de geoogste wiet (dit hebben ze meegenomen uit de dierentuin afgelopen donderdag toen Reinier Astrid Roy Manon Joeri en Yoni daar waren als verjaardags kado voor Yoni) Wiet mocht je plukken en de heren kwamen thuis en hebben de handelsgeest voor ogen, bakken met water, wietbladeren erin (die moeten wortelschieten) lamp er boven en op internet kijken wat er allemaal meer komt kijken om dit spul te laten groeien.
Ik sta het toe met een glimlach, geen substraatkweek en geen bouwlampen Joeri en Roy ! denk erom

Hans Jan

Weg gips en weg met de tromboseprikken !

Precies 6 weken na ons ongeval besef ik me nu, wat vliegt de tijd als je terugkijkt.
Voor Yoni waren deze 6 weken in haar fractuur 6 weken gips van voet tot lies. Ondanks de warme periode en de moesson die we deze week gehad hebben heb ik Yoni werkelijk niet horen klagen, natuurlijk wel gemopper over de beweeglijkheid maar nooit negatief.
Twee weken geleden hoopten we dat er een gedeelte van haar gips kon achterblijven in het ziekenhuis, zoals jullie wellicht gelezen hebben viel dat een beetje tegen. Nu vandaag werd de rit naar Reinier de Graaf weer ingezet. De prinses had zich erbij neergelegd dat ook dit keer de kans groot was dat het gips niet voor recycling inzetbaar zou zijn.
Aangekomen in de gipsdemontagekamer, werd de witte buigzame massa ontnomen en zag haar linkerbeen de zon schijnen langs de lamellen achter de dubbele ramen.
Op dat moment komt een vrouwelijke co-assistente om de hoek kijken waarna dokter van der Elst samen een visuele controle uitvoeren.
De gipsmeester kreeg de opdracht het onderbeen te gipsen, op het moment dat het gips uitgehard was werden er twee sleuven aan de langskant geknipt, het gips werd er afgehaald, de twee helftjes werden voorzien van strippen klittenband en hiermee werd mogelijk gemaakt dat het gips demontabel is en middels de klittenband constructie herplaatsbaar.


De Prinses kan in bad als ze dat wil en jullie begrijpen dat dit een fikse stap voorwaarts is in haar revalidatie, gelukkig zijn voor haar ook de progressie van genezing zichtbaar en koesteren we hoop dat uiteindelijk alles goed zal komen, let wel niemand geeft garantie maar de behandelend arts was gezien de impact zeker niet ontevreden.
Pa werd direct na de uitvoering gebeld en ik kon het de collega's bij Bovero mededelen want op dat moment was ik daar om met een stukje lekkernij de koffieconsumptie tijdelijk te vergroten.
Het deed me goed weer even op het honk te zijn de crew weer even te zien.
Ik verbleef er een uurtje want de fysioperiode kondigde zich aan.
Yoni kon nog vanmiddag door de MRI scan, waarschijnlijk omdat er plots ruimte onstond en van deze gelegenheid werd gebruik gemaakt. Nu op dit moment ligt ze languit op de bank en ervaart de aanraking van been op de bank en met haar handen, het is wennen want het is zeer gevoelig.
Heerlijk dat ook zij aantoonbaar resultaat geboekt heeft.

Ik heb gisteren aan de revalidatie en westlandortopedie toestemming gegeven om mijn revalidatie op video vast te leggen als het zover is, met name het meten, begeleiden, monteren en trainen met de prothese moet hierin duidelijkheid geven aan toekomstige patiënten.
Ik wacht met spanning af op de goedkeuring en definitieve bestelling van de prothese want zonder opdracht doet niemand wat, "fingers crossed" !
Ook te horen gekregen dat er priveles 1 been ski gegeven wordt, een aantal lessen bij Alpine Sport en dat is voor deze man bekend terrein. Dit werd met luid getoeter over Maaslands wegen kenbaar gemaakt.

Komend weekeinde doen we rustig aan, morgen staat de eerste voetbalpot van Joeri op het program en ik zal er zijn en het Maaslandse nazomerfeest begint. Joke draait haar diensten zij heeft vrijdags altijd "de middag".
Het is goed dat ook zij de draad weer oppakt want vergis je niet wat je allemaal overkomt in dee situatie.

Wij wensen jullie een heel fijn weekend,
ik kijk stiekum naar de bank, broer en zus als een onlosmakelijk koppel naast elkaar, ik haal straks de pizza's uit de oven, geen tostiés vandaag, volgende week als alle vrienden en vriendinnen weer terug zijn zullen we het tostiijzer uit de kast halen en kan de beste tostibakker van Maasland zijn kunstjes weer tonen.

Een topprestatie

Beretrots zit ik achter mijn toetsenbord, ik heb vannacht weinig geslapen, ik kon gewoonweg de slaap niet vatten want heel de woensdag heb ik al 4 keer in mijn gedachten gezien.
Wat 2 dagen na mijn operatie begon als grootspraak en een geintje ben ik gisteren met mijn Delftse en Maaslandse Golfvrienden meegeweest naar Nijmegen.
Piet en Siluma stonden ruim voor de aangekondigde tijd op het raam te tikken, Piet had aangeboden zijn bijrijdersstoel ter beschikking te stellen om de transfer naar Nijmegen te realseren.
Met gepaste humor laat ik hen mijn golfstoel zien en we keken elkaar aan op de manier van, "we zullen het wel beleven"!
De rit naar Nijmegen is voor mij niet alleen een uitje maar ook weer een terugkijk op diverse projecten die we als Bovero in den Landen hebben gedaan en dat doet me goed.
Ondanks de verwachhte drukte blijven files en andere tijdsbelemmerende elementen uit de boze en arriveren we bijna als eerste op de nijmeegse locatie. Arjan en Ron (organisatoren Nedergolf en dus ook dit toernooi) wisten van mijn komst en waren net als ik positief gestemd over de invulling van deze dag.
Binnen een kwartier tijd is de samenvoeging van Delft en Maasland een feit, "ik zal het wel zo onder de knie krijgen" en natuurlijk hou ik mijn poten stijf !
Het doet me goed dat niemand zich afwendt, vele andere deelnemers (totaal 98 man) wisten van het ongeluk en de bijbehorende beperkingen en ik kreeg de volste waardering om na zo'n korte tijd mijn eerste (handicap sorry ik wil dit woord eigenlijk niet gebruiken) beperkte fysieke invulling van het golfspelletje te uitten.
Ik heb via de organisatie de beschikking over een gedeelde buggy, na het startsein van shotgun rij ik met Ron van de wedstrijdleiding eerst een rondje over de baan en de afspraak was wanneer ik mijn maten zou tegenkomen ik een afslag zou maken, die eer viel bij Jan Middendorp, Piet van Dijk en Frans van der Burgh. Het was de neary hole en mijn eerste ook gefotografeerde afslag komt net in de bunker voor de green over een afstand van 125 meter.
De eerste klap is een daalder waard en mijn golfstoeltje doet het goed. Ik wacht op de tweede Flight met Aad Peter B ,peter vdH en Ron. Ik kan met Aad meerijden in zijn buggy en ik begin mijn eerste ronde.
Ik ga niet putten, tenzij ik een goede score kan maken had ik gezegd ofwel kans op Par is putten anders niet.
Hole 6 of 7 141 meter over de vijver, hout drie en de stoel in stand, concentreren, ik voel de andere flights stilstaan en kijken wat ik ga doen, backswing en "ting"! de hoge toon van de slag vertaald de kwaliteit van de slag en een enorm gejuich en kippevel om me heen ging op toen de bal op werkelijk 2,5 meter van de hole kwam !
kun je je voorstellen dat ik dan slecht slaap, bang om het moment te verliezen ?
Uiteidelijk speel ik 15 holes, ik maak ze niet allemaal af want er zaten ook dramaballen bij maar dat kon mij niet meer deren.
Het heuvelachtige landschap en de verhoogde afslagplaatsen deed een aardig beroep op mijn rechterbeen en knie, ik begin het wel te voelen, ondanks de buggy die me werkelijk overal bracht.
We sluiten af, nog twee holes te gaan en wat wil nou het geval, we staan op hole 1, dit is een verzamelhole van de twee banen in Nijmegen, wij spelen de rode serie en de leden de gele serie, staan zo'n dertig man te wachten om te starten op de andere baan, die zien mij aankomen "lopen"met mijn 4poot en fietszadel, ik voelde de demping van het spraaknivo, Marshalls staan stil, weten eigenlijk hoe ze moeten reageren en ik besluit na een geweldige klap van Peter vdH als tweede af te slaan, ik voelde op dat moment alle ogen om me heen, het werd stil, (ach wat zielig voelde ik) ik zei nog tegen Peter, verdomme staan ze allemaal op mijn vingers te kijken !
Ik sla de bal, nee de bal ging vanzelf, de tik tegen de bal was geweldig, de bal deed de rest, 230 meter op een Par 4 en mijn tweede Par van die dag was een feit. Ik kan jullie verzekeren dat als je de ogen als een druk op de schouders voelt en dan zo'n hole kan eindigen dan is die grijns van kop niet meer weg te nemen.Van Dongen, je flikt het maar weer en applaus was op zijn plek.
We stoppen, gaan naar het clubgebouw en alle ervaringen worden uitgewisseld. Ik viel niet in de prijzen, ik liep ook illegaal mee eigenlijk, maar ik kreeg wel de dagprijs en respectprijs voor mijn prestaties en deelname. Ik was ontroerd, fijn dat ik deze dag mocht meemaken en ook heb ik gezegd, deze keer golf ik met stokken en stoel maar dat is ook de laatste keer dat jullie dit gezien hebben.
We nuttigen de avondmaal, en keren huiswaarts, voetbal gedeelte 2e helft gezien en ik ben gesloopt, Frans ik wilde nog naar je verjaardag, excuus, het lampje ging uit.

Slapen is wat ik wilde maar deze dag was als een droom voor me, elke prestatie die je levert en beter was als verwacht geeft je grensverleggende mogelijkheden, zeg maar onbeperkt en daar hou ik van.

Thuis het grote nieuws doorgenomen en van Yoni en Joeri begrepen dat mama de hele middag met het mooiste speelgoed van de wereld (yoni en joeri)zijn geslaagd voor een winterjas voor mister vwo wat heel, ja lees het goed , heel veel voeten in de aarde had.

Hans Jan

Yoni had een prachtfeest

"Pap, wil jij schrijven dat ik een prachtverjaardag heb gehad"?

Natuurlijk Yoni, wat hebben we het druk maar o zo gezellig gehad.
Als Pa is en blijft het toch altijd een beetje spannend wat er allemaal naar de chillroom upstairs gaat. De één komt binnen , stelt zich keurig voor en de ander doet dat kunstje keurig na, ooit had ik die twee nazaten verteld, "het maakt me niet uit wie je meeneemt, als je gevoel er maar goed bij is en als ze zich maar wel willen voorstellen" per slot van rekening hou ik niet van die pet klep mannen die schuw onder hun klep de boel observeren. Mijn doemdenken moet ik in de meterkast plaatsen, ja juist, naast mijn rolstoel.
Ze was echt jarig en dat komt natuurlijk vanwege het feit dat haar verjaardag op haar datum thuis gevierd wordt. Normaliter zouden we met een bijzonder gezelschap een heuse maaltijd en feest genieten in bella Italia. Dit heeft ook wat.
De mobiliteit van yoni in haar beenlengte gips gaat vooruit, het lopen met stokken vandaag met pa en joeri naar de albert heijn en de bakker was een concert zonder muzieknoten en alleen yoni en ik speelden het bladmuziek.
Onderweg komen diverse mensen tegen en wat schept mijn verbazing, ze feliciteren Yoni, "hé Yoni, van harte meid, en dat is gaaf om te horen.
De prinses is overspoeld met belangstelling en cadeaux, zoals een camera, bodylotion, sieraden, waardebonnen, parfummetjes, een spiekshirt (?) en riem, de garderobe en de wastafel zijn ruimschoots gevuld en ze is onder de indruk, nu zit (sorry ligt) ze op de chasse longue haar kado's te bewonderen. Zelf denk ik aan de sinterklaastijd waarmee ik voordat ik ging slapen me nog voor de geest kon halen wat ik allemaal gekregen had. Yoni weet alles en van wie en is ontzettend dankbaar.
Haar spaarrekening wordt op zeer attractieve wijze gepromoot en straks koopt ze haar eigen appartementje waarop ik zei, ruim je dan wel ....... op ? we weten het , overal hetzelfde liedje.
Na de wereldfrieten van Pa, het favoriete avondmaal op je verjaardag, is het 's avonds rustig, petra, reinier en frans komen nog even een afzakker halen en na hun vertrek schrijf ik deze versie.
Vanavond Johan van Westland orthopedie aan de lijn gehad, hij kwam uit Alkmaar vandaan en om 20.00 uur vertelde hij me telefonisch over het positieve gesprek wat hij heeft gehad met de verzekeraar. Het ziet er goed uit met de prothese vertelde hij mij, graag ziet de verzekeingsmaatschappij van mij een briefje waarin ik mijn motivatie moet omschrijven waarom ik vind dat ik in aanmerking moet komen voor de Rheo Knee.
Johan geeft mijn weblog door aan de behandelend persoon en ik zal een briefje schrijven.
Wat gemotiveerd ! super gemotiveerd, bouwen jullie die techniek nou maar en ik wil zorgen voor een aanvulling op de gebruikersgids. Alles wat er maar mee kan zal ik uit gaan voeren, sterker nog, ik wil laten zien dat er meer kan dan een omschrijving. Onder de Rheo Knee moet ook (klinkt raar) een voet komen, ook hierin zitten vele varianten en donderdag krijg ik een voorbeeld te zien wat mijn bionische engineer voor ogen heeft. Al met al kun je zeggen dat ook ik vandaag een prachtkado heb gekregen.
Morgen , woensdag, ga ik mijn "door van Beurden samengestelde" golfstoel proberen, ik ga voor het eerst een balletje slaan, met een aangepaste vierpoot en fietszadel denk ik een aanwinst op mobiliteit gevonden te hebben, het ziet er raar uit maar in mijn ogen uiterst effectief, ik laat me toch niet kennen zeg !
Mijn golfmaten uit Delft en Maasland komen morgen bijeen op Nijmegen, ik zal ze morgen verrassen want zij denken dat ik alleen maar in een buggy rond ga rijden met drinken en eten alleen deze doorbijter zal bij elke flight een bal slaan.
Op het moment dat ik en mijn prothese het aankunnen een volledige baan te lopen is mijn chirurg de heer Knippenberg mijn eerste flightmaat en daar komt niets tussen, afspraak is afspraak.
Gisteren nog Robert Leroy gezien op SBS shownieuws, hij komt eraan, een talent die wij gaan beleven op "de commandeur" de 26ste.

Vandaag een prachtdag,conclusie

"Het leven is om te leven en niet om te zeuren,
hoe groot de moeilijkheden ook zijn"

Hans Jan

vandaag is mijn Prinses jarig

Vandaag geen logboek want haar verjaardag is het nieuws van vandaag

Hans Jan

KLM open "terras stilte svp"

Dagje uit, KLM open

Vandaag heeft neef Ferry mij opgehaald om naar de KLM open te gaan, gevulde enveloppe met VIP kaarten, lunchverzorging en een prachtplek op de 14e par 3 , 15e par 4 en hole 18 finsh par 4.
De reis richting Zandvoort voelde als een familiereisje naar het strand, laatste stukje file en rijdend langs het strand en circuit wilde ik het zand onder mijn voeten voelen, de ruwe steentjes zand vermengt met water wat tussen de tenen kan schuren, ik moet nog even wachten en wat het circuit betreft, nee laat ons daar alleen maar parkeren. Met stoel en stokken naar het pendelbusje maar éénmaal in het promodorp besluit ik ook hier, "no wheelchair on the sportground" en we stallen de rolstoel bij de cyprus golf company.
Op stokken door het dorp, likkebarend zie je de mooiste materialen aan je neus voorbij gaan maar men ziet mij niet als potentiële klant...
Ferry en ik besluiten onze stoelen te gaan zoeken in the swan lounge, een vip plek voor KLMers.
twee verdiepingen en op de tweede gaan we op het terras half in de wind en zon en we genieten van de gastvrijheid en witte wijn.
Ook de lunch wordt zeker niet overgeslagen en we beginnen vat te krijgen op het publiek wat naast ons staat. Zelfs Marshalls die de stilte borden bedienen zijn op onze hand. Qua spel was het genieten, 270 slagen sloegen de beste heren, voor intimie 14 slagen onder par (4 rondes)en dat is bijzonder goed. Op hole 18 de finish hole werd het met het kwartier spannender, 1 bal mis en het verschil van een ton Euro is een feit.Het werd een play off , Dyson 1 , green 2 prachtgolf !
Ik geniet en Ferry geniet met me mee, heel gaaf om ook met de nazaten van mijn broers dingen te ondernemen.
Op de terugweg na de uitreiking van de prijzen en toespraken van de heren biedt een vriendelijke marshall zijn mobiele diensten aan en mag ik meerijden met zijn buggy.
Op de terugreis heel veel sms contact met Leo en bijzonderen.
Leo zit in Toronto op congres maar we vonden de tijd om schrijftaal te spreken.
Voor komende week leuke plannen in het vooruitzicht, 3 maal krachttraining, ergotherapie, prothese afspraak en fysio, dinsdag viet mijn Prinses haar verjaardag dus lezers de vlaggen mogen uit !
Moe maar voldaan na een sateetje in de pynas zijn ferry en ik thuis aangekomen, yoni en joeri aan het kaarten, joke aan de tennis en morgen gezond weer op.
Het was een lange dag, natuurlijk voel ik dat en ik merk dat ik mijn oefeningen van vandaag niet heb uitgevoerd, morgen maar inhalen want ik wil niet achterop raken.

Bij Bovero en vele andere bedrijven zit de bouwvak er op, van de meesten vernomen hoe hun vakantie was middels een kaart, een belletje, smsje of bezoekje.
Ik sta te popelen om weer aan de bak te gaan, die prothese kan maar niet snel genoeg besteld en gemonteerd worden.
Ik probeer van de week in Rotterdam een lekkernijtje met mijn collga's te delen en hun verhalen te horen.

Voor nu een droomweek , ook voor schipluiden , de veluwe, schiermonikoog en De Lier, en ik ben trots over de bionische aansturing van mijn toekomstig sportieve onderstel.
jullie horen nader van me.

Hans Jan

Staatsbezoek !

Terwijl de regen van de straten een schouwspelmaakt van ingeslagen meteorieten spoedde ik mij vanmorgen naar ArboNed, de keurings instantie voor het behoud van mijn rijbewijzen, de travertinplaten bij entree zijn spekglad, er staat water op de platen en je moet op je tenen (5) lopen om niet op je giechel te gaan. "Arboned en dancing with patiënts on floating ice" denk ik.
Op de 9e etage stopt de lift met een zachte thouch up en de wachtkamer wordt opgezocht.
Ik laat me keuren om mijn bus en vrachtwagenrijbewijs te behouden, ik krijg bij de assistente een lees, luister en urineproef ! Full Pull en de arts wordt bezocht, controleert mijn fysieke en psychische gesteldheid, ook hij staat verstelt van de snelle revalidatie, (of de keuringsdatum al voor het ongeluk gemaakt was !) Nee zeg ik, ik wil mobiliteit meneer, zodat we aan het werk kunnen.
Ik krjg een ruime voldoende en we gaan naar huis, ingevulde documenten voor het CBR die vanavond op de post gaan en een begeleidend schrijven om maar de aandacht te blijven trekken. Ik laat jullie hier later meer over horen.

Reinier komt op de koffie en na de broodjes maken we ons op voor het Staatsbezoek.
Burgemeester Rodenburg komt met een prachtig boeket en een verjaardagskado voor Yoni. Zij is dinsdag jarig en eens in je leven vier je dat in het gips vinden wij !
Het is een informeel gesprek, puur persoonlijk en ontspannen, we praten over wat er gebeurde, de impact ook naar de gemeente toe en de situaties die we tegenkwamen tot dit tijdstip over zorg, politie, en andere instanties. Herkenbaarheid bij de burgervader, ook hij kent de klappen van de zweep.
Waarderend dat hij de tijd voor ons nam kunnen we zeggen dat mijn inbreng in de klankbordgroep een "win -win" situatie moet zijn naar de politiek en we elkaar vaker zouden gaan zien, onder 1 voorwaarde, zonder stokken.
Ik vertelde over de toekomsige prothese, over mijn visie en de toekomst, maar ook over de aanschaf van zijn voetbalschoenen voor de openingswedstrijd bij MVV op het kunstgras.

De taxi staat klaar, ik vlucht om iets over half drie naar Delft waar Catja een nieuwe uitdaging heeft liggen, op 1 lopen. Ja dacht ik dat doe ik al weken, nee zegt ze op je linkerbeen ! Nou dat ging niet zo vanzelf en het was een beetje eng, tandenknarsent bijt ik mijn porselein van mijn kroon, gtrvrdr hup kom op en ja ik durf, het lukt en beide kijken we elkaar aan en een knipoog verteld de euforie.
Ook zij is blij voor me met de gemaakte keuze, iemand in gouda heeft ook zo'n ding en dat gaat goed zegt ze, ik zeg tegen haar "ik ga beter".

mijn gedachte gaan een slot regel, mooi zo voor het weekend, berustend op de enorme postieve momenten van de afgelopen week,

Door te weten wat je wilt,
wie je bent en wat je kunt,
zul je in staat zijn een leven te leiden
dat energie oplevert inplaats van energie kost !

Fijn weekend.

Staats bezoek en eindelijk tranen

Vandaag een enorme belangrijke dag voor me, vanmiddag wordt bekend wat voor prothese ik ga dragen maar alvorens dat moet ik 's morgens flink aan de bak op de krachttraining. De oefeningen die ik daar maak is vergelijkbaar met een fitnesscentrum, pure kracht, gewichten voor armen benen (hé leuk, ik schrijf meervoud van been) en rug. Ook mijn linker bovenbeen wordt niet overgeslagen en aangezien de wond die in mijn lies zat nu al enkele dagen gesloten is durf ik ook hiermee meerdere oefeningen te maken.
Ik heb een drukke dag daar en ik had van te voren besloten de hele dag door te brengen bij de mooiste lach van de revalidatie (receptioniste).
Ik trakteer me zelf op broodjes en vruchten yochurt, lees de krant en krijg ik een leuk telefoontje.
De secretaresse van de Burgemeester aan de lijn, of ik het op prijs zou stellen als de burgervader een bezoek komt brengen, ik ben verbaast maar ook vereert.
Morgen om 13.30 komt dhr Roodenburgh op staatsbezoek bij mijn Prinses .!! het moet niet gekker worden.
Ontzettend leuke geste.

Om 15.45 wordt ik verwacht bij de prothesemaker, dat duurt nog 2 uur, maakt niet uit ik heb de tijd en straks komt mijn zingende vriend Robert Leroy om de 2 x 12 uurs sessie van de commandeur door te nemen. Hij heeft het druk , komt ietwat verlaat maar hij heeft een prachtkado meegenomen, samen met Michel van den Akker (AXA) hebben deze 2 amsterdammers het voor elkaar gekregen een geheel door de selectie gesigneert Feyenoord shirt met prachtlijst om dit aan mij te overhandigen, dank je wel jongens en super dat Patrick Lodewijks ook zijn steentje heeft bijgedragen.

Eindelijk tranen.... de titel zei het al,
de gang naar de prothesemaker is lang, ik meld me bij de balie en zie daar een andere vriendelijke lach.... "ik ken jou" zeg ik, "tenminste ik herken je billen"! ", pardon" zegt de verbaasde juf, "ja jij stond net voor mij in de rij bij de koffiemachine en vanuit mijn rolstoel op mijn ooghoogte keek ik precies tegen je billen, ha ha beter die billen van jou dan een andere rolstoel" toch ?

Ik moet wachten, Jan is voor mij en dan is Arjan vd Gaag aan de beurt, ook een maaslander waarvan niet te zien is dat hij een onderstel heeft.
"Meneer van Dongen ?" klinkt het op de gang, of ik verder wilde komen, met een knikkende knie (die andere doet dat niet) rol ik de behandelkamer in.
De prothesebouwer Johan, de arts en (ik ben haar naam even kwijt) de mevrouw van de intake nemen omste beurt het woord. Ze hebben informatie gekregen van Leyenburg maar verder weten ze eigenlijk niets van me. Of ik mezelf maar wilde omschrijven en wat mijn verwachtingen zijn.
Ik vertel hun over mijn gezin, mijn werk mijn passie en sport mijn site. Ik wijs ze hierop en lezen een stukje mee.
Ze drukken de tekst van mijn column "wie nooit verliest weet niet wat winnen is" af ter info, dit ben ik, dit wil ik, en daar gaan wij naar toe ! voegde ik er mondeling aan toe.
Wat voor sporten doe je zoal, ik leg het haar uit en we zijn een kwartier verder.
Welke prothese is voor deze kerel nu gezien zijn bovenbeen de meest voor de hand liggende ?
Ik zie ze denken, een stilte, ik denk...... (ik vloek inwendig) ik zeg "de C leg". een voor mij via internet meest passende en meest ideale prothese die ik me voorstel, eerst een tussen prothese en dan de in mijn ogen Rolls Royce onder de onderstellen.

Nee ! zegt Johan en ik ben verlamt, nee hans, hij zegt nee!

"wat nu" vraag ik me stoer af,
"ik heb een betere optie zegt Johan, gezien je werk, je sportiviteit, je hoogte van de lat, ik heb het over tennis, hardlopen, skiën, snowboarden, kitesurfen, fietsen... ik stel de Rheo Knee voor!
Wat heeft de Rheo dan meer dan de C leg ?
Hans, deze prothese denkt geheel met je mee, op welke ondergond, met welke beweging, reflex etc, dit is de eerste knieprothese die zelf meedenkt, die jou beter leert kennen dan jezelf , geloof me.
Het bestaat, het bestaat en ik ben zo blij, geen tussen prothese, geen getob met het inleren, nee aanstaande dinsdag, na goedkeuring van de verzekering wordt het sportonderstel besteld, ik ben stil en beheers mijn emotie.
Ik vertrek naar Maasland, de taxi staat klaar en ik sms mijn broers en intimie over het resultaat.
Ik kom thuis, met de shirtposter van feyenoord, een doos met CD's van Robert voor de voorverkoop, flyers en een banner.

Yoni en joeri zitten te stressen, een kaartspel, opa chris zit met Joke aan tafel.

Het komt eruit,
jongens, "papa krijgt een hele moderne zelfdenkende prothese en zijn mobiliteit komt terug", je kunt zeggen dat ik straks vreselijk veel kan en ik mijn tranen van geluk niet bedwingen. Yes , een maand onderweg en over een kleine 4 weken ....

Ook ik weet dat het nooit meer hetzelfde zou zijn, daar ben ik me volledig van bewust, voorlopig ga ik me opmaken voor hoofdstuk zoveel, nog sterker worden, nog bewuster, nog beter, ik voel, ik weet, ik wil dat het gebeurt.

Lieve mensen, ik had dit mooie bericht vandaag niet verwacht, 3 maanden loop ik voor op "schema", zal ik over 5 weken al kunnen lopen zonder stokken ? Ik ga ervoor.

Hans Jan

mijn vrije dag

Gisteren woensdag was voor mij een vrije dag, niet voor joke voor haar de eerste dag dat ook zij de draad weer probeert op te pakken op haar werk en moge menig bolletjesslikker er zich van bewust zijn want de grenzen zijn weer onder controle. Zij had natuurlijk ook een verhaal te vertellen aan haar collega's die in de afgelopen maand ook haar honeurs moesten waarmaken en volgens welgeinformeerde bronnen is dit gelukt waarvoor jullie dank.
Het was goed dat Joke er weer uit was, het is ook goed dat je het werk weer kunt oppakken.
Alie ,de huishoudelijke hulp, krijgt een kopje koffie en zij gaat werkelijk als een speer door het huis, badkamer toiletten de slaapkamer van Yoni en Joeri en de woonkamer krijgen een fikse beurt.
Vandaag stonden diverse dingen op mijn program, boterhammen smeren in schipluiden voor de weekfeest maar helaas waren er geen ziekmeldingen en bleef mijn aangeboden dienst ongebruikt, verder champignons halen en brood en de voetbal het westlandselftal tegen de toekomst van feyenoord op ons sportpark.
Het halen van brood gaat best alleen besef je pas als de tas aan je stokken hangt niet alleen op je stokken moet letten maar ook dat je rekening moet houden met het gewicht van het brood. Het geluid van de stokken was niet monotoon maar met een beladen klank.
De champignons ging makkelijker want dat weegt maar 250 gram en dat kun je vergelijken met het gewicht wat je draagt als je moet plassen....

Joke is eind van de middag terug, Andre Menitta en pascal komen even langs en algauw blijkt dat Yoni niet de enige prinses is, ok andré, ook jullie hebben een prinses en ze mag er wezen.

Na de ovenschotelpasta met roomsaus voor Marjoes komt Wim me halen voor de voetbal, stoel en stokken mee onder 1 voorwaarde, de stoel komt het voetbalterrein niet op, dat doe ik met de stokken !
Feyenoord wint met 5-1 een leuke pot met een prachtig 4e doelpunt, een beauty van een lob.
Een kwartier voor tijd besluiten Yoni en ik de voetbal te verlaten, Rienier zou deze avond thuiskomen en de afspraak was zo gauw mogelijk aan de rosé om de hergroepering op het dorp te vieren, Astrid, Roy en Manon waren net als Reinier gekleurd, de bedoeling was dat er 3 weken geleden een aansluiting zou zijn in Italië, het liep anders.
Proostend op de terugreis werd de hereniging een feit, fijn dat jullie weer veilig terug zijn.

Hans Jan

een maand verder

Gisteren had ik geen lef om te schrijven, exact een maand was het gisteren, ik sta er toch bij stil,we weten het allemaal, wat is een dag, een week een maand .........

Ik kijk natuurlijk ook weleens terug, ik heb tot nu alleen maar naar voren gekeken en dat bevalt me goed.
Terugkijkend, nog niet naar het negatieve, absoluut niet, nee wat hebben we een geweldige vorderingen gemaakt, anderen die in deze periode een vakantie beleven zijn Yoni en ik volgas aan het werk om zo mobiel mogeljk terug te komen. De fysio is zeer tevreden over de vorderingen van Yoni, ze doet zeer gedisciplineert haar oefeningen en ze zal zeker geen rare fratsen uithalen.
Wat kun je trots zijn op zo'n meid, gesteund door haar vriendinnen en moeder en zeker ook joeri. Wat is er met dat mannetje allemaal gebeurd en nu begint ook hij vertrouwt te raken met de situatie, de inmobiliteit, acceptatie maar zeker meer de motivatie. Hij is de comming man, zijn grappen en grollen, zijn vrolijkheid en bereidwilligheid voor alles doet me deugd. Vandaag is hij met Joke Rotterdam leeg wezen halen voor zijn komende VWO carriere. Tassen zijn gevuld en eind van de middag komen ze thuis. Hij heeft het naar zijn zin gehad en meiden van het CLD, mister van Dongen is ready for party !

Vandaag is het bed van Yoni naar de zorg terug gegaan, niet alleen het bed maar ook van de verpleging hebben we afscheid van genomen.
We regelen het zelf, we kunnen het zelf en we doen het zelf. Meiden, ontzettend bedankt voor jullie goede zorgen, zeker met jullie hulp en inventiviteit zijn wij hier tot we zijn en dat binnen een maand ! Geweldig.

Van binnen ben ik zo vreselijk gemotiveerd, die fysieke motor van me begint warm te draaien,vandaag een beetje onrustig, het wordt tijd dat het rijbewijs vrijgegeven wordt, de muren heb ik al bekeken, laat mij maar even gaan.
Het wordt ook tijd voor deze man dat zijn kont gelucht wordt en dat de horizon wat vaker gezien gaat worden.
Tijdens de revalidatie pauze in Delft heb ik gisteren prima gezelschap gehad, het doet me goed mensen om me heen te hebben met dezelfde "bloedgroep", de koffie en amandelbroodjes zijn niet aan te slepen en gevoels waarde liggen "on one level".
Rijkdom is mensen en dierbaren om je heen die ook het hart op de juiste plek hebben is de levensles.

Morgen, woensdag ben ik vrij! Zal ik dan toch weer verder gaan met mijn boek en met yoni een korte wandeling in het vooruitzicht, Joke gaat het op het werk proberen de draad weer op te pakken, Yoni Joeri en ik redden het wel.
Vandaag heb ik zwangere trotse Sus en Peter gezien, wat straalt dat stel, ik ben er beretrots op.

Terwijl de vorderingen voor de feestavond op de commandeur voor mij gestalte krijgt komt Robert Leroy as donderdagmiddag naar me toe in de revalidatie in Delft, vlak voordat hij diezelfde avond bij mijn cluppie Feijenoord een selectie personeelsavond luister bijzet.
Ik ben wat van plan , iets ondeugends, maar dat zijn ze wel gewend bij de commandeur.

Ook heb ik mijn ipod uit de oplader gehaald en geniet ik afgesloten van de wereld van mijn muziekkeuze, Robbie Wiliams, vanzelfsprekend maar vergeet "mijn" blof niet,
ik zet de ipod op shuffle en ik hoor het nummer "ik denk dat ik ga lopen", ja dat denk ik, nee, dat ga ik zeker doen.

Hans Jan

Langs de Lijn

het is zondagochtend en ik wil gewoon voor de middagmaal onze belevingen van gisteren weergeven.
Het zal jullie niet vreemd zijn dat sport een essentieel onderdeel in ons gezin is.We beleven het sporten actief en passief en vinden het geweldig om te bewegen.
Dat laatste heeft zijn tijdelijke beperkingen en hebben Frans, Juli en SAS ons op transport genomen, eerst de koffie thuis en de eerste ronde langs de witte lijnen wordt ingezet.
Onderweg delen we met elkaar de kracht van vooruit zien en de enorme energie die er is om sterker te worden dan dat we al waren. Ook praktisch denken we na over wat er al dan niet verbeterd kan (moet) worden over de communicatie tussen diverse instanties waarmee ik te maken heb gehad. Ik verbaas me echt over het feit hoe sommige instanties zo onwerkelijk hun reclameslogans uitstralen.
Nu ben ik optimistisch en heb ik de kracht (en eigenwijsheid) om dingen via via te regelen, het moet toch mogelijk zijn dat mensen die in gelijkwaardige siuaties komen als ik, dat kunnen dus je kinderen , je ouders maar ook mensen zijn waar je om geeft en die zelf niet in de gelegenheid zijn te reageren.
Zou het nu niet mogelijk zijn om een soort uitzendburau namens de zorg of wat voor instantie dan ook, de mensen met een personal coach kunnen koppelen, allerlei dingen en voorvallen regelen door 1 persoon.
Bureaucratie is een bekend verschijnsel maar zullen we niet een keer proberen om die souplesse eens terug te krijgen ?
Een mooi streven, ik laat mijn gedachten hierover varen en wie weet kunnen we het voor anderen veel dingen vereenvoudigen. Een soort actie boekje, to do list, checken wat van toepassing is en zo ja bij welke instantie moet je zijn , hoe lang gaat het duren en wanneer kunnen we het verwachten. (alsof je een reisje boekt, met kamer op zee, met terras etc)

Nadenkend en brainstormend over deze opzet komt achter het hoofdveld van MVV de polder zichtbaar.
Wat een prachtdorp aan de achterzijde en een voortreffelijk natuurgebied sluit er bij ons aan, 5 minuten van je huis en bent "buiten waar de tijd en rust je niet in de steek laat".
Op het ODO nieuwe veld wat recentelijk is ingezaaid en voorzien is van een hoogstand drainage en sproei-installatie tegelijk zien we Kees en Eric. Beide mannen met een hart voor de vereniging (en zo zijn er velen) zijn bezig de beregenings installatie te ontmantelen, in mijn beleving ligt er en prachtveld en kun je spreken over kwaliteit accomodatie en haar sport.
We slaan even rechtsaf en via de artiesten uit/ingang komen we langs het kunstgrasveld, de invalide wagen laat ik bij de poort staan, waarom, ach mijn gevoel zegt dat ik zo min mogelijk gebonden wil zijn aan deze 4 wiel drive en ik besluit op krukken een rondje met frans en Joeri te lopen. Dames selectie waren aan het zitkoppen op een prachig stukje gras waar het zonnetje het spelplezier verhoogde.
Eenmaal bij de kantine begroeten we Riet en Gerard en bij entree begroet ik Rob en Jan en vertel hen dat het een eer is hun op deze wijze te begroeten.
We lopen al pratende terug richting de Korfbal en we genieten onder het genot van koffie en koek de dagtraining van de selectie van ODO. Mannen en meiden moeten flink aan de bak en ik herken in yoni haar charisme, ik wil hier ooit meespelen. Korfbal is een sport die ze beheerst en waarin ze zeer enthousiast is, wie wil dat dan niet stimuleren.Pa zeker.
Geweldig is dat gewoon iereen weet wat er met ons gebeurd is, hoe we er mee omgaan en waar we naar toe willen, een schouderklop of opgestoken duim op afstand doet ons goed. Geen uitleg maar met zijn allen focussen op de toekomst.
Dat doet je goed, gewoon onder de mensen komen en direct opgenomen worden, of je nu wat mankeert of niet, allen voor één , één voor allen.

Ik sla de tennis over, dat komt nog, daar wil ik eind augustus zijn, al mijn maatjes en maatinnen zij dan op het 2 x 12 uurs toernooi, ik kijk er zo naar uit !
Eenmaal op de terugweg worden we uitgeleide gedaan door een zwerm libelles, ze wijzen ons de goede weg.
Frans en Juli bedankt voor het duwwerk en de drempelactie om dit rondje te maken, het deed ons goed.
Zo goed dat ik na het middageten zelf in mijn karretje naar de voetbal rij en vanaf de hekken op mijn krukken een gedeelte van de eerste helft zie. Het is zwaar om op 1 been te blijven staan al die tijd en het zonnetje op de rug maakte een sparringspartner van mijn fysieke conditie, met het rustsignaal vertrek ik richting huis en ben trots op mezelf dat ik het toch weer voor elkaar heb.
Ik heb later gehoord dat "we" gewonnen hebben met 2-1 en telkens gaat mijn zinnetje door de kop "wie nooit verliest weet niet wat winnen is".

Met opgheven hoofd en vooruitgestoken borst blik in terug op een fijne dag.
Wetende dat in schipluiden de weekfeest begonnen is, dat op de veluwe fietsroutes bereden worden, op schiermonnikoog de duinen onveilg gemaakt worden, in amsterdam de gay pride zijn roze entree maakt, vele vrienden zich opmaken voor de terugreis uit "mijn Italië " en anderen zich bekommeren om het bloemencorso, toast ik savonds met Liesbeth, Sylvia en Remco op de vierde week die achter ons ligt.

Vanmorgen werd ik sinds het ongeluk gewekt door de kerkklok, 10 over half tien, eigenlijk zou ik me moeten haasten om te golfen, ach dat komt nog.

Hans Jan

Klavertje 4 en Yoni's dag

een heus klavertje 4 zo spontaan, zo groots in kracht, een speciaal plekje heeft het gekregen,ik ben zonder woorden. Theo en Willy, een prachtwens, dank jullie wel !


Terwijl de afwas van gisteravond van een enorm groot maar vooral gezellig bezoek het aanrechtblad vult en de regen die neerstort met zulke intensiteit dat het onkruid tussen de gobblestenen vanzelf eruit gewassen wordt schrijf ik dit keer rond het middaguur.
De lege flessen rosé in de glasbakhoek van de tuin doet denken aan wilde feesten maar het tegendeel is waar, een hoop visite drinkt blijkbaar eenmaal een hoop rosé.

De prinses is vanmorgen naar het zieknhuis gegaan, al vroeg, om 9 uur werd ze verwacht in de gipskamer, eindelijk ziet ze na enkele weken haar blote linkerbeen.
De kleur is goed, een beetje roodachtig rond de knie en uit de röntgen foto's blijkt dat er een breukje in de knie zit. Om deze breuk optimaal te laten genezen is het nieuwe gips van enkel tot lies gezet. Een kleine teleurstelling want we gingen voor half gips maar gezien de foto's van de knie mogen we toch spreken van vooruitgang.
Heb vertrouwen werd ons gezegd, de gecompliceerde breuk in haar boven been en de breuk in haar onderbeen gaan goed het herstellings schema in. De knie heeft gewoonweg meer rust nodig en de doktoren gaan met deze hoogwaardigheidsbezoekster niet over 1 nacht ijs. Onderbeen breuk zijn sporen zichtbaar van zelfstandig herstel aangtoond.

Het voelt goed en yoni weet en voelt dat dit de beste oplossing is.

Pluspunt is dat ze haar been lichtelijk mag belasten en daar maakt ze natuurlijk gebruik van, haar voet is vrij van gips. De kleur is overigens wit, geen rose of groen , dat was er niet meer en rood, blauw en paars waren niet de kleuren die de sfeer bepaalde. Yoni zei "Pap, dan maken we het toch op een andere manier gezellig !" goed hé.
In het gips zit geen watten meer en het is een soort kneedbaar materiaal, plakschuim op knie en onderbeenbreuk voor extra steun zijn toegepast. Dat flexibel gips is een mooi produkt uit de medische wereld, iets voor de afbouw? Geen krimpnaden, scheuren of oneffenheden.... ik ga daar maar eens buurten over produktinformatie.
Ik heb het volste vertrouwen dat deze dame van ODO de B1 komend seizoen gaat versterken, ook zij heeft haar come-back senario in gedachten en wees er maar van overtuigt dat Pa dit niet stilletjes laat gebeuren......

Pa gaat straks naar de fysio, daar ontmoet ik Mike French die ook revalideert en onder de sportieve vriendenkring behoort. hij heeft me leren Kite-vliegeren en snowboarden en wij gaan de uitdaging aan om in december snowworld zoetermeer te bezoeken met planken.
Het zal een bijzondere ontmoeting worden. Na de fysio breekt voor ons het weekend aan, ik denk dat ik zal gaan neuzen bij de voetbal, de tennis en de korfbal of de velden en de banen er goed bij liggen. Even die vertrouwde route.
Vrijdag as krijg ik de keuring voor mijn aangepast rijbewijs en zijn we weer een stapje op de goede weg. Met het aanpassen van het rijbewijs werd ik wel eens op de feiten gedrukt, verlies van vrachtwagen-bus rijbewijs en motorrijbewijs, ontneming van mobiliteit en angst voor het verlies van mijn bewijs voor een passie die ik heb, stukje toeren op een motor. Ik weet ik mag niet aan motorrijden denken maar het gevoel dat het me allemaal ontnomen wordt is frustrerend.
Neemt absoluut niet weg dat we hier positief gestemd zijn, we gaan goed, we zijn op het goede pad en we weten dat we gaan slagen.
Ik mag met neef Ferry 13 augustus op uitnodiging naar de KLM open op "de kennemer".
Dus heren golfmaten, be prepared ik ga wat leren die dag !

Gisteravond hebben we (golfboys and girls en familie) smakelijk moeten lachen op een eventueel voorkomend voorval...
Wat zou een marshall kunnen zeggen als ik met mijn loopstokken op de green zou gaan putten ?
Hele grote pitichingsfork aantonen !

Fijn weekend mooie mensen

Ps, onder het kleed is het weer schoon !

schijnbaar alledaagse dingen

De titel van de dag maakt de inhoud van de tekst hebben ze me ooit geleerd, welnu ik bespeel het toetsenbord als volleerd pianist alleen wel die pianist die ik ooit ontmoet heb in Portugal met het Bovero weekend. Deze man kon werkelijk alles uit de kast halen, complete albums speelde hij, alleen viel deze goede man door de mand toen we bemerkte dat het het bandje voor de tweede keer ging afspelen. Nee ik probeer het dan maar echt, met af en toe een tikfout en nog steeds met twee vingers.

Dinsdagochtend ben ik naar Den Haag gereden om de motorfiets te vrijwaren van het technisch verkeersonderzoek, ze hebben enkele dagen later de situatie gereconstrueerd en de ontvangen brief vertelde mij dat ik toch nog een paar dagen stalling moest betalen alvorens de motor wordt vrijgegeven voor het takelbedrijf.
Ik was pissig, de kerel die ik de middag ervoor aan de lijn had kon en wilde me alleen vertellen "mijnheer, het interesseert mij geen moer, niet betalen is niet vrijwaren en elke dag € 17,50, het is U probleem !" Laaiend was ik, en ik besloot dus dinsdag zelf de boel te regelen.
We worden keurig ontvangen door dhr de Bruin en ik leg het probleem van zijn collega voor en de daaruit onstane verbale oorlog.
De goede man schaamt zich voor het gedrag van zijn collega, toch sta ik erop om dhr van der Pelt (om hem maar te noemen) even te spreken. Dat gebeurt maar op een nog grotere irritantere manier dan door de telefoon, alle collega's zijn verbassd en ik besluit met deze man te stoppen. Hier moet ik boven blijven staan en hij kan de pot op.
Ik vraag of ik de motor nog mag zien, dat mag en ik verbaas me over de conditie van "mijn vriendin". Een nieuwe tank, ander zadel een paar pedalen en knipperlichten....... ik wilde er zo mee wegrijden....
Wetende dat de schade vele malen intenser is maar voor mij gevoel, ik had het ernstiger verwacht.
Confronterend is de situatie natuurlijk wel, ik kijk toch naar de impact en het raakgedeelte van mijn been wat tussen de motor en auto is gekomen.
Kippevel, maar aan de andere kant zo blij dat Yoni niet heeft van wat ik heb, ik zou niet weten hoe ik in het leven zou staan als de rollen van fracturen zou zijn omgedraaid, nee, nee, nee, niet aan denken.
De heer de Bruin regelt met mij de zaken verder perfect af en ik bedank hem voor zijn medewerking, ik weet niet wat er daarna op het bureau is voorgevallen....... jammer dan.
ook krijg ik een half uur later te horen dat de goede brigadier het takelbedrijf en dergelijke heeft geregeld en wenst mij een fantastisch herstel.

Dan heb ik mijn CBR schriftelijk verzocht mijn rijbewijs aan te passen, ik mag alle automaat auto's rijden volgens de artsen alleen zal ik mijn vrachtwagen rijbewijs en busrijbewijs moeten inleveren, het gevecht om behoud van mijn motorrijbeijs is begonnen,ik wil zo snel mogelijk weer mobiel zijn, dat ik nu geen motor kan rijden is duidelijk, maar dat ze mijn motor rijbewijs afnemen om later opnieuw examen te moeten doen gaat mij te ver, ik vraag alleen, rijbewijs voor auto en aanhanger en een vrijwaring van examen (wel met een behendigheids proef en doktersverklaring) van motorrijbewijs. Dat wordt een gevecht zeg, ik hou jullie op de hoogte.

's middags als er op de dag geen therapie is ben ik wel aan het werk met de conditie van het bovenbeen, het zal en moet 10 augustus klaar moeten zijn om de eerste inmeting en fabricage van de prothese te kunnen laten plaats vinden.
Ik neem massage olie, masseer de boel een half uur en dan ga ik met mijn ritmische stokken een rondje maken, ik zet mijn linkerbeen zo dat ik in mijn beleving al met een prothese loop, stel je voor, sta op 1 been en probeer met de spieren van je vrijhangede bovenbeen een loopbeweging te maken, je voet neerzetten, afrollen, afzetten en optillen. Ik beheers het al aardig en ik kan ondertussen van menig ooievaar en reiger winnen om op 1 been te staan. (behalve van die houten geboorte ooievaars, die staan 14 dagen)

Savonds een grote gezellige drukte, ijs, bloemen en fruit maar vooral gezelligheid en lol, het was een geweldige avond en ondanks het incidenteel opkomende gepieker bleef de grijns op mijn smoeltje staan.

Woensdag
Het wassen, douchen, scheren effin alle sanitaire handelingen gaan al zonder begeleiding, ik ga douchen wanneer ik wil, kom goed de trap af met stokken en ik denk dat zowel voor Yoni en mij een nieuwe fase gaat aankomen, zelfstandigheid.
Hoewel ik het gemis van die schrobbende washand door de lieftallige rondboezemige verpleeghulp moet accepteren, ik doe het zelf.
Yoni telt elke dag af, vrijdag is een belangrijke dag, een tussenstand wordt opgenomen en nieuw gips, ze wil zo graag douchen, ze heeft hem al de hele vrijdagmiddag gereserveerd.
Vandaag Ben op bezoek gehad en de glazenwasser die vorige week het ontbijt aangeboden had, wat een pracht mensen, verhalen om bij te genieten, gewone mensen maar met een prachtig hart.
Gezien de stijgende humor in huis is er een verzoek ingediend om aan de kolommen die in huis staan verkeers lichten te maken, het moet niet gekker worden of de algemene reglementen van rolstoelverkeer doet zijn intrede in huis.
Joeri voetbalt tussen de buien door met zijn maatjes, de X box en MSN zijn op dit moment populair, yoni heeft zoals eerder verteld geweldige vriendinnen en aan aandacht niet te kort, vandaag is zij met haar broertje op pad geweest om eens lekker haar haar te laten doen, Bij Marlene (haarscherp)wordt het gewassen en in de krul gezet, een plaatje en geloof mij maar.
Vanavond geen Terasso di Rosado, het zal binnen gebeuren en toch smaakt het anders.
Yoni en ik nemen elke dag voor een spel te spelen, diverse gezelsschap spellen komen voorbij, ook monopoly, een aanpassing op het rgelement hebben we reeds toegepast, "ik korte Poten en jij Lange Poten" zei ik en we lachen.
Wat een geweldig mens, Yoni ik ben zo blij je vader te mogen zijn.

Hans Jan